مازیار گیلکان

 

یحیی گل‌محمدی و مربیان دیگری در لیگ برتر دچار یک عادت هستند، اینکه کار خود و تیم‌شان را سخت‌تر و پیچیده‌تر از دیگر مربیان و تیم‌ها جلوه دهند. این عادت همه‌گیر است و البته در هر دوران مربیانی هستند که با این شگرد می‌خواهند سرپوشی روی مشکلات فنی بگذارند.

در استفاده از این روش، گل‌محمدی تنها نیست. محمود فکری نیز در استقلال همیشه اصرار دارد بگوید که بدترین تیم تاریخ را به او سپرده‌اند. رقابتی بین مربیان انگار درگرفته است که ثابت کنند در بدترین موقعیت کار می‌کنند.

یحیی گل‌محمدی بعد از بازی پرسپولیس مقابل ماشین‌سازی یک‌نفس می‌گوید: «بچه‌های ما از لحاظ روحی روانی تحت فشار زیادی هستند. مشکلات مالی هم که وجود دارد. ما از زمانی که تمرینات‌مان را بعد از کرونا شروع کردیم، اوایل خرداد بود. یعنی ۷ ماه است که بچه‌های ما بدون استراحت کار می‌کنند. وقتی در پرسپولیس کار می‌کنید، انتظارات هواداران و فشار تمرینات خیلی زیاد است. ما لیگ و جام حذفی و آسیا را داشتیم و ۷ بازی آسیایی در ۱۸ روز انجام دادیم. ما فقط زیر فشار روحی روانی هستیم و تیم‌مان نتوانسته هنوز ۴ روز پشت سر هم تعطیلات داشته باشد. ما ماه‌های خیلی سختی را گذراندیم.»

سراغ مصاحبه بسیاری از مربیان دیگر بروید، حرف‌های مشابه می‌شنوید. اگر فکر می‌کنید این پایان گله‌های گل‌محمدی است، اشتباه می‌کنید. او همچنان می‌گوید: «بحث‌های فنی یک طرف است و بحث‌های حواشی هم طرف دیگر. نیم فصل هم ظاهراً تعطیلی نیست و تا 27 اسفند بازی خواهیم کرد و روزها و هفته‌های سختی را پیش رو داریم. هیچ کس به این مسأله نگاه نکرده و همه تیم‌ها استراحت داشتند و توجهی به استراحت تیم ما اصلاً نشده است. حداقل کاری که باشگاه می‌تواند بکند، این است که مشکلات مالی بچه‌ها را حل کند، سازمان لیگ هم باید به فکر استراحت باشد. وقتی در نیم فصل بازیکن را می‌گیرید باید در بازی تدارکاتی از او استفاده کنید.»

یحیی پیش‌تر نیز توجیه‌های دیگری مثل مشکلاتش با رسول‌پناه و جدایی چند بازیکن داشت و اکنون نیز این استدلال‌ها را در مصاحبه‌ها می‌گوید؛ کلیشه‌هایی برای رها شدن از فشار و تغییر فضا.

پرسپولیس یحیی اما نیازی به این حرف‌ها ندارد. بدون این حرف‌ها می‌تواند خود را بهتر بسازد و موفق‌تر باشد. همان چیزی که از یحیی و تیمش توقع می‌رود.