مازیار گیلکان

 

مهرداد میناوند را از سال‌هایی به یاد بیاوریم که از چهره‌های جوان یک نسل طلایی بود، نسلی که جام جهانی را تجربه کرد و صعود به جام جهانی را پس از دهه‌ها از یک آرزو به یک اتفاق دست‌یافتنی تبدیل کرد. مهرداد از ستاره‌های آن نسل بود، چپ‌پایی جوان و دوست‌داشتنی، خوش‌استیل با بازی‌هایی که از خاطرمان نمی‌روند. مهرداد میناوند خیلی زود از پرسپولیس به تیم ملی رسید، خیلی زود در تیم ملی بازیکنی صاحب جایگاه شد و خیلی زود راه اروپا را پیش گرفت و پیراهن اشتروم گراتس را پوشید. او از بازیکنان مستعد آن نسلی بود که دروازه اروپا را به روی بازیکنان ایرانی دوباره باز کردند و درخشش و تجربه‌های تازه‌ای را برای فوتبال ایران ساختند. تجربه‌های مهرداد میناوند در فوتبال بسیار ارزشمند بود، او بازی‌های بزرگی را در لیگ اروپا بازی کرد و تجربه‌های حرفه‌ای مهمی را در کارنامه داشت. بازیکنی با تجربیات میناوند در فوتبال ایران چه بسا می‌توانست فرصت‌های مهم‌تری را در پایان فوتبالش به دست آورد. مهرداد میناوند در سالیان اخیر گرایشی داشت به اینکه بتواند یک مجری – کارشناس برای برنامه‌های اینترنتی باشد اما فضای این برنامه‌ها برای ساختن وجهه‌ای قابل اعتنا از چهره‌های فوتبال چندان مناسب نیست و مهرداد تحت تأثیر این فضا گرفتار اجراهایی شده بود که گاه به اندازه شأن یک ورزشکار شاخص نبود. مهرداد میناوند را اما با بازی‌های زیبایش به یاد خواهیم سپرد، با نمایش‌هایش در تیم مایلی‌کهن و... ، با درخشش در جام جهانی ۹۸ و با انگیزه و شوری که برای فوتبال داشت. مهرداد میناوند همیشه در مصاحبه‌ها و برنامه‌هایش نشان می‌داد که چقدر عاشق زندگی است، چقدر برای دوستی‌هایش اهمیت قائل است و چقدر دوست دارد به قلب هواداران فوتبال راه پیدا کند. او شیفته زندگی بود و چه حیف که زندگی برای او تمام شد اما یاد او و یاد نقش او در پرسپولیس و تیم ملی فوتبال ایران همیشه زنده خواهد ماند. دوستان و دوستدارانش از او خاطره‌های خوش دارند، از او به نیکی یاد می‌کنند و او را عاشق زندگی با فوتبال می‌دانند. این شیفتگی و عشق همیشه اثری خواهد بود که از او به یادگار خواهد ماند.