گزارش

نیل جونز  

 

گم‌شده: قهرمان لیگ برتر. آخرین بار در 19 دسامبر دیده شده است.

کار لیورپول در دفاع از عنوان قهرمانی، دارد بسیار سخت می‌شود.

مشکلات آنها در بازی اخیرشان در آنفیلد ادامه پیدا کرد، جایی که رکورد شکست‌ناپذیری‌شان در خانه از بین رفت. آنها مقابل برنلی شکست خوردند و این تیم کوچک تاریخ‌ساز شد.

تیم شان‌دایچ تنها تیمی در فصل گذشته بود که در لیگ برتر در آنفیلد شکست را تجربه نکرد و آنها در این فصل بهتر هم عمل کرده‌اند. پنالتی اشلی بارنز که در فاصله 7 دقیقه به پایان مسابقه به ثمر رسید، باعث شد برنلی برد درخشانی را به دست بیاورد. این اولین پیروزی آنها در مرسی‌ساید پس از سال 1975 بود.

اما برای لیورپول، سؤالات بسیاری مطرح شده است. آنها پنج بازی است که در لیگ پیروز نمی‌شوند و در چهار بازی هم گلی نزده‌اند. این بدترین روند آنها در بیش از دو دهه گذشته است. لیورپول به رکوردشکنی عادت کرده اما نه از این رکوردها.

این تیم برای مدتی طولانی بی‌رحمانه به پیش می‌تاخت اما چرخ‌های تیم یورگن کلوپ در هفته‌های گذشته درآمده. آنها یک ماه پیش مدعی اصلی قهرمانی بودند اما حالا حتی نزدیک به دیگر مدعیان هم نیستند. با روند فعلی، حتی کسب سهمیه لیگ قهرمانان هم دستاورد بزرگی برایشان خواهد بود.

پس از پیروزی هفت بر صفر مقابل کریستال پالاس که شش روز پیش از کریسمس رقم خورد، همه چیز برای لیورپول متوقف شد. آنها نمی‌توانند گل بزنند و اعتماد به نفسشان دود شده و به هوا رفته. آنها سایه‌ای از تیمی هستند که در فصل‌های اخیر به دستاوردهای مختلف رسید.

تعجبی ندارد که کلوپ بین دو نیمه می‌خواست با شان‌دایچ دعوا کند. تعجبی ندارد که حس و حال او به تاریکی شب‌های ژانویه بود. این مربی آلمانی و بازیکنانش دیگر خسته شده‌اند.

تعجبی هم ندارد. تساوی با منچستریونایتد یک چیز است –هر تیمی می‌تواند با یونایتد مساوی کند– اما لیورپول در چهار دیدار برابر وست‌بروم، نیوکاسل، ساوتهمپتون و حالا برنلی، تنها دو امتیاز کسب کرده است.

آنها در تعطیلات ژانویه دیدارهای راحتی داشتند ولی از این موضوع استفاده نکردند. شتابی که آنها گرفته بودند از بین رفته و نتوانسته‌اند برش گردانند.

بازیکنان زیادی در لیورپول خارج از فرم هستند. چه سادیو مانه باشد و چه ترنت الکساندر-آرنولد، چه محمد صلاح و چه روبرتو فیرمینو، تفاوت آنها با گذشته آشکار است. آنها همچنان همان اسم را دارند اما عملکردشان فرق کرده است.

کلوپ تأکید دارد که مشکل تیمش خستگی نیست اما در این صورت زنگ خطر با صدای بلندتری به صدا درمی‌آید. اگر آنها خسته نیستند، پس چه شده است؟ سهل‌انگاری می‌کنند؟ قطعاً نه. حواسشان پرت شده؟ شاید. مشکلات مصدومیت؟ بی‌تردید اما تا ابد که نمی‌توان این بهانه را آورد. هر دلیلی که داشته باشد، اوضاع برای آنها در حال حاضر خوب نیست.

مربی تیم تلاش کرد مقابل برنلی با تغییراتی غافلگیرکننده در ترکیب، تیم را احیا کند. صلاح و فیرمینو نیمکت‌نشین بودند و دیووک اوریگی و الکس اوکسلاد-چمبرلن در تصمیمی غیرمعمول، در ترکیب ثابت قرار گرفتند. یوئل ماتیپ به دفاع بازگشته بود اما از سوی دیگر، جوردن هندرسون، کاپیتان تیم مصدوم شده و غایب بود.

تغییرات لیورپول اثرات لازم را نگذاشت. نه اوکسلاد-چمبرلن و نه اوریگی از فرصت‌هایشان استفاده نکردند. اوریگی روی فرصت آشکاری که در نیمه اول داشت، توپ را به تیر دروازه کوبید. این بازیکن بلژیکی بسیار بد به توپ ضربه زد و این جمع‌بندی شب لیورپول بود.

صلاح و فیرمینو در اوایل نیمه دوم به زمین رفتند و برای مدتی کوتاه، تفاوت حس شد اما نیک پوپ مانع گلزنی آنها شد و اصرار لیورپول برای سانتر به محوطه جریمه برنلی، نتیجه‌ای قابل پیش‌بینی داشت. بن می‌ و جیمز تارکوفسکی مستحکم ایستادند و لیورپول برای چندمین بار در هفته‌های اخیر، خالی از ایده 

شده بود.

تا اینکه صحنه سرنوشت‌ساز بازی رقم خورد. بارنز پشت سر ماتیپ حرکت کرد و آلیسون بکر را پیش رو داشت. بارنز به توپ رسید و سپس با آلیسون برخورد کرد. مایک دین، داور بازی اعلام پنالتی کرد. بارنز که در طول بازی خط دفاعی لیورپول را آزار داده بود، تنها گل دیدار را زد.

لیورپول تلاشی بیهوده برای زدن گل داشت اما دیگر خیلی دیر شده بود. روی دو کرنر دیرهنگام، آلیسون به پیش تاخت و تاکومی مینامینو هم به زمین رفت تا تیم را نجات دهد اما این دو نفر نتوانستند کاری انجام دهند. کار از کار گذشته بود؛ هم در این بازی و هم شاید در لیگ.

منبع: سایت گل