روز گذشته خبری درباره توزیع نهایی بودجه کمیته ملی المپیک منتشر شد. خبری که در ظاهر نشان می‌داد کمیته تمام بودجه تخصیص یافته خود را به فدراسیو‌ن‌ها داده و حتی رقم‌های قابل توجهی را هم مازاد بر بودجه به آنها داده است. تا اینجای ماجرا اتفاق بسیار خوبی افتاده و کمیته نقش حمایتی خود را از فدراسیون‌ها به خوبی انجام است. حمایتی که طبق هویت و معنای خود کمیته ملی المپیک باید فدراسیون‌هایی را شامل شود که جزو بازی‌های المپیک و بازی‌های آسیایی باشند. با این حال سال‌هاست که یک سؤال بزرگ درباره این بودجه و حضور نام برخی فدراسیون‌ها در لیست مجمع کمیته وجود دارد. فدراسیون‌هایی که نه تنها عضو مجمع هستند بلکه بودجه می‌گیرند و حتی برخی مواقع شامل کمک‌های این نهاد هم می‌شوند.

 

عضویت در مجمع

طبق اساسنامه کمیته ملی المپیک، تمام رشته‌های حاضر در بازی‌های آسیایی و المپیک، باید عضو مجمع باشند. خواه شانسی برای کسب سهمیه یا حضور در این رقابت‌ها داشته باشند یا خیر. به همین خاطر هم فدراسیونی نظیر هاکی که هیچ‌گاه حتی رنگ بازی‌های آسیایی را ندیده، طبق قانون عضو مجمع است. با این حال وقتی قرار نیست هیچ‌گاه در این رقابت‌ها حضور داشته باشند، چرا باید بودجه‌هایی (حتی اندک) از کمیته بگیرند.

در این میان برخی فدراسیون‌های من درآوردی و عجیب و غریب هم که همیشه در تمام مجامع حضور دارند. فدراسیون‌هایی نظیر دانش آموزی، دانشگاهی و کارگری که به طور خاص عضو مجمع کمیته هستند و طبق همین خبر اخیر صد میلیون تومان بودجه گرفته‌اند.

 

درست یا غلط؟

یکی از استدلال‌های جالب مسئولان کمیته ملی المپیک در تمام ادوار گذشته، پایین بودن رقم بودجه‌ای است که این فدراسیون‌های عجیب دریافت می‌کنند. واقعاً هم در این روزها صد میلیون تومان شاید به حقوق یک ماه نفرات برخی از این فدراسیون‌ها نرسد. با این حال بحث اصلی بر سر درستی یا نادرستی این اقدام است که سال‌هاست همینطور تکرار می‌شود.

از طرف دیگر وقتی شمار این فدراسیون‌ها زیاد و زیادتر شود، این رقم رفته رفته بزرگتر شده و به عنوان نمونه وقتی به یک میلیارد برسد، می‌تواند باری را از دوش یکی از رشته‌های مهم و محق کشور بردارد.

 

از فدراسیون جهانی تا انجمن‌های ورزشی

در کنار فدراسیون دانش آموزی، دانشگاهی و نجات غریق که کمترین بودجه امسال را از کمیته گرفته‌اند، فدراسیون‌های دیگری در لیست کمیته برای دادن بودجه و کمک قرار دارند که شنیدن نامشان هرکسی را متعجب می‌کند. به عنوان نمونه فدراسیونی مانند زورخانه‌ای با توجیه ملی بودن و ریشه باستانی از کمیته ملی المپیک بودجه می‌گیرد! از آن بدتر فدراسیون جهانی پهلوانی است که با مدیریت مهرعلیزاده در این فدراسیون دفتر دارد و مشخص نیست بودجه اصلی خود و همینطور کمک کمیته را به چه منظور دریافت می‌کند. اصلاً چرا باید کمیته ملی المپیک به یک فدراسیون جهانی که رشته تحت مدیریتش در هیچ رویدادی مانند المپیک و بازی‌های آسیایی حضور ندارد بودجه بدهد؟

در کنار اینها اضافه کنید فدراسیون انجمن‌های ورزشی که رشته‌های تحت نظرش مانند دراگون بوت و راگبی به بازی‌های آسیایی هم اعزام نمی‌شوند و تعداد اندکی از رشته‌ها هم که شانسی برای کسب سهمیه دارند، یک ریال هم بودجه نمی‌گیرند.

 

خالی ماندن دست رشته‌های مدال‌آور

ایراد اصلی این ماجرا نه در دادن پول به این رشته‌ها، بلکه اختصاص این بودجه از کانال کمیته‌ای است که وظیفه‌ای جز حمایت از رشته‌های المپیکی و حاضر در بازی‌های آسیایی ندارد. بودجه‌ای که صرف این فدراسیون‌ها شده و هیچ بازدهی‌ای ندارد، می‌تواند به رشته‌هایی نظیر کوراش برسد که سبد قابل توجهی از مدال‌های بازی‌های آسیایی را در اختیار دارند و می‌توانند با حمایت بیشتر، چندین مدال خوشرنگ را به ارمغان بیاورند. این دور باطل سال‌هاست در جریان است. حالا صالحی امیری شاخصی را برای توزیع بودجه سال آینده کمیته تعیین کرده. شاخصی که ده‌ها معیار دارد و باید دید با اجرای آن در سال آینده، باز هم فدراسیونی که نه اعزام دارد و نه ورزشکار و فعالیت خاصی، باز هم بودجه می‌گیرد یا خیر؟