مالک آینده باشگاه پرسپولیس در بروجرد به دنیا آمد. پدرش شیخ محمد عبده بروجردی در سال‌های 1306 و 1307 نخستین دادستان دوران رضاشاه بود و چهار فرزند پسر داشت. در جوانی در ایالات متحده آمریکا به بوکس مشغول شد و در سال‌های 1329 و 1331 در مسابقات بوکس واشینگتن صاحب عنوان شد. یک سال بعد، عبده ریاست ورزش ایالات متحده در واشینگتن را عهده دار شد و اندکی بعد، رئیس فدراسیون والیبال این ایالت نیز شد. چندی بعد به ایران بازگشت و شرکت سهامی CRC را تأسیس کرد. این شرکت تأسیساتی ورزشی در جاده قدیم شمیرانات احداث کرد که بعدها به «بولینگ عبده» شهرت یافت. با این حال عبده هرگز ارتباط خود را با مشتزنی قطع نکرد. مدتی رئیس فدراسیون بوکس بود و در بازی‌های آسیایی 1966 بانکوک در 43 سالگی، پس از جنجال در بازی تیم‌های ایران و ژاپن و کتک خوردن حسینعلی مبشر رئیس فدراسیون فوتبال، وارد معرکه شد و شخصاً داور تایلندی را تأدیب کرد. باشگاه فوتبال عبده نیز در دی ماه سال 1342 کار خود را آغاز کرد و تا قبل از انحلال باشگاه شاهین، در سکوت به کار در دسته دوم تهران ادامه داد اما پیوستن ستارگان ملی‌پوش شاهین، محبوبیت این تیم را به پرسپولیس منتقل کرد و عبده را به صدر اخبار مجلات وقت کشاند. قبل از آغاز مسابقات جام تخت جمشید، عبده یک تنه در برابر فوتبال آماتوری ایران ایستاد و پرسپولیس را حرفه‌ای کرد. به این ترتیب تیم آماتور پرسپولیس در مسابقات تهران شرکت کرد و تیم حرفه‌ای پرسپولیس راهی تور کشورهای عربی شد تا در مسابقات دوستانه به میدان برود اما این اقدام از سوی باشگاه‌های دیگر مورد استقبال قرار نگرفت و کمتر از یک سال بعد، سازمان حرفه‌ای فوتبال پرسپولیس به پایان کار رسید. از آن پس او به شدت مقید به اصول آماتوری ورزش توسط بازیکنان تیم خود بود. به طوری که شخصاً اقدام به تنبیه صفر ایرانپاک بازیکن تیم خود کرد که این اصول را زیر پا گذاشته بود. سال‌های آخر عمر عبده با حاشیه‌های فراوانی همراه شد. ساختمان بولینگ او در سال 1356 آتش گرفت و شرکت بیمه پولی به او نداد و تمامی خسارات را به دیگر سهامدار شرکت (فاطمه پهلوی) پرداخت کرد. یک سال بعد و به دنبال انقلاب، کلیه اموال عبده مصادره شد و سرانجام در سال 1358، در ایالات متحده از دنیا رفت.