روز چهارم مهرماه 1303 دومین فرزند «میرعلی‌اکبر» همزمان با ولادت پیامبر در محله «اوچ‌دکان» (سه دکان) اردبیل متولد شد و چنین شد که اسم پسر را «میر رسول» نهادند. یکی از نخستین هنرهایی که رسول آموخت حرکات زمینی و ژیمناستیک بود. در حیاط مدرسه رسول، میله بارفیکس وجود داشت و مدت زیادی از وقت کودک با آن صرف می‌شد. در آن روزها بین بچه‌های محل، رقابت‌ جالبی برقرار بود. آنها تلاش می‌کردند که در بالانس زدن و راه رفتن روی دست‌ها با هم مسابقه دهند. میررسول در این بخش برتر از همه همسن و سالان خود بود. با بالانس از پله‌‌ها بالا می‌رفت و حتی گهگاه کل مسیر مدرسه تا خانه را روی دست‌هایش طی می‌کرد. رسول به قدری این کار را انجام داد که کف دست‌هایش پینه بست. رئیسی کوچک برای آن که راحت‌تر باشد کتاب‌‌ها و دفترچه‌های خود را با کش به پایش می‌بست و کل مسیر تا کلاس را بدین‌ترتیب طی می‌کرد. حرکات او به حدی مورد استقبال دیگران قرار گرفته بود که حتی سید جعفر موسوی معلم وی به بچه‌‌ها سفارش کرده بود که مزاحم هنرنمایی رسول در طول مسیر نشوند.

مادر رسول تمام تلاش خود را می‌‌کرد که فرزند کمبودی احساس نکند. وی یک دستگاه پارالل برای رسول تهیه کرد و به این ترتیب همیشه عده‌ زیادی از کودکان همسن و سال رسول در آنجا حضور داشتند. هیچ‌یک از آنها به جز چند تصویر، چیزی مربوط به پارالل ندیده بود اما همان چند تصویر، انگیزه‌ای برای کودکان شده بود.

رسول در بین بچه‌‌ها موفق‌تر بود و می‌توانست به کمک دستان قدرتمند خود 30 بار از پارالل بالا و پایین برود. در ابتدای دهه 20 یکی از بستگان وی به نام منصور ظروفچیان که برای تعطیلات تابستانی به اردبیل آمده بود پیشنهاد کرد رسول با او به رشت برود. آنها در نیمه اول شهریور آن سال به رشت رسیدند و یک روز پس از ورود به شهر، به باشگاه رفتند. محمود نامجو ورزشکار مشهور شهر رشت نیز در آن باشگاه بود و پس از آن که قدرت رسول را سنجید طی دو هفته روش‌های صحیح بلند کردن وزنه را به وی آموخت. به این ترتیب رسول در سال 1321 با تیم گیلان در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کرد. بعدها رئیسی در المپیک 1948 در دسته نیم سنگین عنوان هشتم را کسب کرد و یک سال بعد در مسابقات جهانی شووینینگن هلند مدال برنز را به ارمغان آورد. وی همچنین در مسابقات 1950 پاریس پنجم شد و سال بعد طلای بازی‌های آسیایی دهلی‌نو را در دسته نیم سنگین از آن خود کرد. رئیسی طی سال‌های 1321 تا 1327 در شش دوره مسابقات قهرمانی ایران نیز شرکت کرد و یک بار قهرمان و پنج بار نایب قهرمان این مسابقات شد.