سامان موحدیراد
شاید کسی فکرش را هم نمیکرد که یک تیم ایرانی به حدی از آمادگی برسد که در سه سال دو بار فینال آسیایی را تجربه کند اما حتی وقتی این رویا هم برای ما محقق شد فضا در چنان جنجال و حاشیهای فرو رفت که بسیاری فینال را از یاد بردهاند. نمیدانیم بعدها که به سال ۱۳۹۹ نگاه میکنیم آن را سالی به یاد میآوریم که پرسپولیس فینال دوحه را از دست داد یا سالی که در آن سرمربی و رئیس هیأت مدیره پرسپولیس چنان بر همدیگر تاختند که مثل و مانندش در فوتبال ما دیده نشده بود.
این روزها روزهای جولان دعوای داخلی در پرسپولیس است. همان چیزی که بعد از صعود دراماتیک این تیم به فینال دامن آن را گرفت و منجر به جدایی چند بازیکن شد. جدایی چند بازیکن در کنار اختلاف شدید میان رسولپناه و یحیی گلمحمدی که منجر به قهرهای چند باره او از تیم شد. آخرینش اما بعد از دربی بود جایی که یحیی گلمحمدی به عنوان سرمربی تیم اولتیماتوم داد و برای رفتن رسول پناه زمان تعیین کرد. چیزی فراتر از اختیارات یک سرمربی که نشانه بالا گرفتن جنگ داخلی در پرسپولیس دارد. این روزها در کنفرانسهای خبری پیش از بازی پرسپولیس این حمید مطهری است که حاضر میشود و از مسائل تکنیکی پرسپولیس حرف میزند و یحیی گلمحمدی سرش جای دیگری به دعوای شدید با رسولپناه گرم است. شاید همین مسأله عاملی باشد برای چهار تساوی پیاپی تیمی که در سالهای قبل یک تیم از پیش برنده در میدان بود و با روحیه مثالزدنی به مصاف رقبایش میرفت. انتشار چکهای فیلمهایی از رسولپناه هم همزمان با اوج گرفتن دعوای سرمربی و رئیسهیأت مدیره موجب شده تا این دعوای درون تیمی رنگ و بوی عجیبتری به خود بگیرد.
در اینکه مهدی رسولپناه مدیری در حد پرسپولیس هست یا نه بحثهای زیادی وجود دارد. حداقل همین فیلمهای منتشر شده به خوبی نشان میدهد که او در کلاسی نیست که بخواهد رئیس هیأت مدیره یک باشگاه لیگ برتری باشد. این مسأله البته گره اصلی دعوای استقلال و پرسپولیسیها در سالهای گذشته است. انتخاب مدیران بیکارنامه و فاقد صلاحیت برای این دو تیم اما علاوه بر این موضوع باید به این مسأله هم فکر کرد که آیا یحیی گلمحمدی میتواند برای هیأت مدیره تصمیم بگیرد. آیا این فراتر از اختیارات یک سرمربی نیست که چنین درخواستی داشته باشد؟
الان که جبههبندیها انجام شده و گروهی پشت یحیی و گروهی پشت رسولپناه پنهان شدهاند ولی بعدها که آتش این دعوا فرونشست شاید بد نباشد به این نکات ریز هم فکر کنیم. اینکه در پرسپولیسی که چهار بار قهرمان ایران شد هیچگاه برانکو علیه هیأت مدیره مصاحبه نکرد و پایش را فراتر نگذاشت و البته رئیس هیأت مدیره هم هیچگاه در خیابان اسرار باشگاه را برملا نکرد. آنچه مشخص است این است که در پرسپولیس همهچیز از مدار خارج شده است و نتیجه هم این است که بهترین تیم ایران حالا در صدر جدول نیست.