با برد استقلال در تبریز، پرسپولیس برای پیروزی مقابل فولاد تحت فشار بیشتری قرار گرفت. یحیی و تیمش می‌دانستند که یک مساوی دیگر همه چیز را سخت‌تر خواهد کرد. مربی و بازیکنان پرسپولیس گفته بودند از بازی با فولاد پرسپولیس واقعی را خواهیم دید و همه منتظر تماشای تیمی قدرتمندتر و کم‌اشتباه‌تر حتی نسبت به دربی هفته قبل بودیم اما جواد نکونام دست یحیی را خوانده بود. یحیی تیمش را با همان سیستم و ترکیب بازی با استقلال به زمین فرستاد. این البته همان چیزی بود که تصورش را می‌کردیم. سیستمی با تک مهاجم و تراکم بیشتر بازیکنان در میانه میدان که فضاها در مرکز زمین را کوچک‌تر می‌کرد و نیاز به خلاقیت برای ایجاد موقعت گل بیشتر می‌شد. مطابق انتظار به جهت تکیه دو تیم روی توانایی‌های خط میانی‌شان بازی در میانه میدان شدت و حدت زیادی داشت. خیلی زود جنگ در میانه میدان بالا گرفت و ریتم بازی از همان ابتدای مسابقه بالا بود اما پرسپولیس غیر از 5 دقیقه ابتدایی نتوانست ریتم را در درست بگیرد. یحیی شیفته بازی مالکانه است اما در نیمه نخست بازی با فولاد به خواسته‌اش نرسید. اول توپگیری و حفظ توپ فوق‌العاده هافبک‌های فولاد و سپس خطاهای پرتعدادی که داور مسابقه برای میهمان می‌گرفت، کاری کرد تا پرسپولیس مالکیت توپ را برخلاف همیشه از دست بدهد. به جهت همین نقص پرسپولیس، این تیم در انجام کارهای ترکیبی و ایجاد موقعیت گل در نیمه نخست ضعیف بود و تقریباً کاری از پیش نبرد هر چند میهمان هم با وجود مالکیت بالا و چرخاندن بهتر توپ موقعیتی در حین بازی خلق نکرد. شاید باورکردنی نباشد اما تقابل یک‌نیمه‌ای دو تا از بهترین تیم‌های ایران در نیمه نخست فقط دو موقعیت گل داشت. تنها موقعیت جدی گل فولاد با ارسال ضربه کرنر و ضربه سر کولی‌بالی خلق شد که تیر دروازه به کمک حامد لک آمد و آن سوی میدان تنها موقعیت جدی گل پرسپولیس را مهدی عبدی با ضربه‌ای روپا تبدیل به گل کرد تا تفاوت‌ها را رقم بزند.

نیمه دوم که شروع شد، می‌شد انتظار تغییرات فولاد را داشت تا تیم نکونام جدا از حفظ و کنترل بازی، هم خلق موقعیت کند هم به گل برسد.

فولاد دوباره کنترل بازی را در دست گرفت و با بازی مالکانه پیش آمد. همین پیش آمدن، موقعیت مناسبی برای ضدحمله زدن پرسپولیس ایجاد کرد اما تیم یحیی عناصر سرعتی زیادی نداشت. در پی این مدل بازی احسان پهلوان با یک فرار موقعیتی ایجاد کرد اما ضربه نهایی‌اش دقیق نبود. در نقطه مقابل شروع فشار فولاد با ضربه سر پریرا که به تیر دروازه لک خورد، تازه آغاز شده بود. دو دقیقه بعد این فشار نتیجه داد و داور با اعلام خطای هند کنعانی‌زادگان برای میهمان پنالتی گرفت و با این سوت جنجال بزرگی ایجاد شد. با وجود این تنش‌ها فولاد با ضربه پنالتی پریرا به گل مساوی رسید و حتی برای گل دوم و برتری هم اشتیاق نشان داد. در شرایطی که پرسپولیس عصبی شده و تمرکزش را از دست داده بود، فولاد برای گل دوم خیز برداشت اما دو موقعیت خطرناک این تیم به جایی نرسید. با تداوم بازی مالکانه و خطرناک فولاد سرانجام یحیی دو تغییر همزمان انجام داد و اتفاقاً همین تغییرات به کمکش آمد چرا که با ارسال ایستگاهی عالیشاه، ضربه امیری و شوت تمام‌کننده نوراللهی به گل برتری رسید.

حالا تیم یحیی کار سختی برای حفظ برتری‌اش مقابل فولادی داشت که حفظ توپ و بازی مالکانه را خوب یاد گرفته و انجام می‌داد. این اتفاق با مصدومیت کنعانی‌زادگان و سپس سیدجلال حسینی به عنوان دو مدافع میانی تیم سخت‌تر هم شد. بار اول احسان حسینی جوان جای کنعانی را گرفت و در شرایطی که مدافع میانی دیگری روی نیمکت نبود ،آرمان رمضانی رفت و در وقت‌های تلف شده نقش سیدجلال را در قلب دفاع به عهده گرفت. اتفاقاً در همین اوقات و در اوج حاشیه‌ها و جنجال‌ها فولاد بهترین موقعیت گلش را به دست آورد اما ساسان انصاری در موقعیت تک به تک توپ را به آسمان زد و پرسپولیس از این بازی سخت سه امتیاز گرفت تا سرانجام بعد از چهار تساوی متوالی برنده از زمین بیرون بیاید.

با این برد دشوار که شاید سخت‌ترین و جنجالی‌ترین برد سرخ‌ها در دوران کاری یحیی گل‌محمدی و کادرش بود، پرسپولیس 15 امتیازی شد و با دو بازی کمتر به رده ششم رسید تا امیدوارانه بازی‌های بعدی‌اش را دنبال کند.