میعاد نیک
پس از چندین فصل یکهتازی سرخهای تهرانی در لیگ برتر و استیلای مردان قرمزپوش بر فوتبال ایران، دربی 94 با شرایطی کاملاً متفاوت از آنچه سابقاً وجود داشت برگزار خواهد شد. عادت داشتیم پرسپولیس را در شهرآورد تیم صدرنشین و صاحب نگاه از بالا ببینیم و استقلال را در تکاپوی بازیابی حیثیت بربادرفته اما امروز همهچیز برعکس شده و این سرخها هستند که برای بقا و بازگشت به کورس موفقیت نیاز مبرم به پیروزی در شهرآورد سنتی پایتخت دارند.
دو تیم بزرگ فوتبال کشور امروز در یک استادیوم خالی از هیاهوی دلنشین تیفوسیهای سرخابی و برای تضمین و تثبیت تواناییهای خود پا به قتلگاه آزادی میگذارند. این 90 دقیقه میبایست یک گلادیاتور داشته باشد که از کنارههای خط طولی زمین نعره شادمانه سر بدهد و حتماً به یک سردار مغموم و شکستخورده هم نیازمند است تا ابعاد تراژیک ماجرای دربی را تصویرسازی کند. یحیی گلمحمدی و یا محمود فکری؛ دو ملوان با انگارهها و تفکرات متفاوت و همچنین با کشتیهای متفاوت. اوضاع در اردوگاه آبی آرام است و انگار که برای نخستین بار طی سالهای اخیر استقلالیها بدون محروم و مصدوم به شهرآورد میرسند. کشتی تحت هدایت محمود فکری تاکنون توانسته در تلاطم دریای حواشی و طغیان سونامیهای انتقادات ثبات خود را حفظ کند و حالا به مهمترین کوه یخی نیمفصل نخست رسیده؛ جایی که باید مانعی بهنام پرسپولیس یحیی را دور بزند و از صدر جدول با طعنه به سایرین بنگرد. سرخها ولی روزهای خوبی را پشتسر نمیگذارند و تمام امیدهایشان برای روشن شدن چراغ تاریک اردوگاه پرسپولیس به کورسوی پیروزی در دربی منتهی شده. پس از شکست در فینال لیگ قهرمانان آسیا اوضاع شاگردان گلمحمدی بهکلی متحول شد تا پرسپولیس به روزهای سابقاش برگردد و در منجلاب ردههای پایینجدولی غوطهور شود. مچاندازی دو سرمربی هرچه رنگی هم باشد، جنبه یک خصومت شخصی را نیز نمیتوان نادیده گرفت. یحیی گلمحمدی همان کسی بود که با نظر برانکو ایوانکوویچ مسافر جام ملتهای آسیا و جامجهانی شد و آرزوهای محمود فکری را برباد داد. نوبت انتقامجویی حاج محمود فرا رسیده و یحیی در موضع ضعف باید با آبیهای زخمخورده مقابله کند.