یادداشت

وصال روحانی  

 

مهرداد محمدی 27 ساله در این فصل نمایش‌هایی قابل قبول در لیگ فوتبال قطر داشته است تا یک بار دیگر ثابت شود حق‌ مطلب درباره وی و توانایی‌هایش آن‌گونه که باید، ادا نشده است. درباره برادر او (میلاد محمدی) به یمن حضور موفق چهارپنج سال اخیر وی در اروپا حرف‌های زیادی گفته شده و این باعث شده توجه به  مهرداد که در خط حمله بازی می‌کند، هیچ‌گاه به حد کفایت نرسد. میلاد در پست بال چپ چنان خوب بوده که حتی نفر ثابت تیم ملی بخصوص در چهارسال آخر زمامداری کارلوس کی‌روش و دوره کوتاه حاکمیت مارک ویلموتس تلقی می‌شد اما مهرداد که مهاجم آزاد و در اکثر اوقات «مهاجم هدف» و گاه نیز فوروارد کاذب است، به‌گونه‌ای از مقابل چشم‌ها دور مانده و تحت‌الشعاع برادرش قرار گرفته است. این در حالی است که خاستگاه اولیه و مشترک هر دوی آنان تیم راه‌آهن تهران بود اما در شرایطی که میلاد سریع‌تر جلای وطن کرد و مقیم روسیه و عضو تیم گروژنی این کشور شد، مهرداد پس‌از جدایی از لکوموتیورانان پایتخت چند سالی در سپاهان هم توپ زد. شاید بداقبالی او در این نکته بود که دوره سپاهانی بودن وی با زمانه شکوه و جام بردن‌های آن تیم مقارن نشد و وی در عصری طلایی پوش شد که سپاهان حسرت دوران قهرمانی‌هایش را می‌خورد و جای امیر قلعه‌نویی و زلاتکو کرانچار موفق را کسانی گرفته بودند که شاید ترکیب سپاهان را به شدت شخم زدند اما هرگز آن‌چه کاشتند، به‌لحاظ کیفیت با محصولات دوران مربیان قبلی برابری نمی‌کرد و سرآمد آن مربیان کم بازده و پر هزینه عبدالله ویسی بود.

 

«آینده» امروز است

این چنین بود که دوران رونق و مشهورتر شدن مهردادمحمدی از زمانی شروع شد که به جمع لژیونرها پیوست. او ابتدا سر از لیگ برتر پرتغال در آورد و در تیم آوس کارنامه‌ای را به جاگذاشت که بخصوص برای یک تازه وارد به قاره سبز اسباب تأیید و نشانه موفقیت بود. شاید گفته شود که برای حضور در 28 بازی و 2330 دقیقه پا به توپ شدن در این تیم زدن 8 گل معدل اندکی است اما مهرداد چون اولین فصل خارج از وطنش را تجربه می‌کرد، قابل دفاع و مردی نشان داد که باید به آینده‌اش امید بست. چنان «آینده»ای در همین فصل و در لیگ قطر برای مهردادمحمدی شکل گرفته است. او در تیم العربی در 10 بازی و کلاً به‌مدت 724 دقیقه زننده شش گل بوده و به میانگین یک گل در هر 120 دقیقه رسیده است. گل‌های او مقابل تیم‌های ام‌صلال، الخریطیات، السیلیه، الخور و الوکره به‌دست آمده که تیم آخر (الوکره) دوبار دروازه‌اش توسط محمدی تسخیر شده است. مهرداد محمدی در جام حذفی قطر مقابل ام‌صلال و الاهلی هم امتحان پس داده و در مجموع فصلی را سپری کرده که نشانه‌های موفقیت آن بیشتر از مصادیق ناکامی‌اش بوده است. اینکه العربی صاحب کارنامه‌ای بهتر از 15 امتیاز و رتبه هفتم در جدول رده‌بندی لیگ نیست و در ازای 16 گل زده 20 بار دروازه‌اش گشوده شده، لزوماً ارتباطی با دستاوردها و بیلان کار محمدی ندارد و اصولاً در لیگ قطر رقابت‌ها به قدری پایاپای و فاصله تیم‌ها اندک است که گاه با یکی دو برد و باخت جایگاه تیم‌ها به طرز محسوسی عوض می‌شود و از صدر به ذیل می‌آیند و چهارپنج پله صعود یا تنزل می‌کنند.

استاد در غافلگیر کردن رقبا

هر طور به دستاوردهای مهرداد محمدی نگاه کنیم نمی‌توانیم از برخی قابلیت‌های ویژه او بی‌تفاوت گذر کنیم. او استاد در حرکات سریع و ناگهانی و زدن شوت‌های غافلگیر کننده و استمرار در نقاط کور محوطه جریمه رقبا است و لحظه‌ای غفلت از سوی حریفان هم کافی است تا با یکی از ضربات چکشی پای چپش کار را تمام و دروازه را باز کند. سرعت عمل او در اجرای اینگونه حرکات برگ برنده وی به حساب می‌آید و او سرزن خوبی هم هست و از همین طرق چه در دوران حضورش در لیگ ایران و چه در پرتغال و قطر بارها حریفان را غافلگیر و ناکام کرده است. همین خصوصیات بود که سبب شد مربیان تیم ملی امید نیز در مقطعی به‌ وی روی بیاورند و او در همین راستا در 3 بازی 101 دقیقه برای امیدها پا به توپ شد ولی گلی نزد و به یکی از اعضای تیمی تبدیل شد که در سال 2015 در پیکارهای انتخابی المپیک 2016 ریو دوژانیرو به رهبری محمد خاکپور طعم ناکامی و حذف را چشید. کی‌روش سرمربی پرتغالی سابق تیم ملی بزرگسالان اگر چه به شدت به میلاد محمدی علاقه‌مند و معتقد بود اما به مهرداد توجهی نشان نمی‌داد. دعوت مهرداد به اردوی این تیم و دو بازی ملی نصف و نیمه و 48 دقیقه‌ای او و حضور مقابل کامبوج و بحرین به دوره کوتاه و اسفبار حضور مارک ویلموتس بلژیکی در تیم ملی مربوط می‌شود که اگر چه پایه‌گذار دردسرهای فعلی تیم ملی و سخت شدن راه صعود آن به جام جهانی 2022 بوده است اما مهرداد این خوشبختی کوچک را داشت که در دقایق اندک حضورش مقابل کامبوج یکی از 14 گل زده تیم ملی مقابل این رقیب ضعیف شرق آسیایی را به‌نام خود بنویسد.

 

در راه تیم‌های بزرگ‌تر

هرچه در ادامه این مسابقات در فروردین و خرداد 1400 روی بدهد و فرجام کار مهرداد و تیم العربی و فصل جاری هرچه باشد، در این نکته شکی نیست که او سرانجام از زیر سایه «میلاد» خارج شده و بدون تأثیر منفی پذیرفتن از موفقیت‌های برادرش هویت مستقل و قدرتمند خویش را سرانجام به‌همگان نشان داده است. 10 سال بعداز اولین درخشش‌های برادران محمدی در فوتبال ایران و در حالی که راه‌آهن خاطرات خوش آنها را حفظ کرده، این دو برادر همچنان در پی فتح خاکریزهای جدیدی در فوتبال اروپا و آسیا هستند و بعید نیست که هر دو به زودی سراز باشگاه‌ها بزرگ‌تری در بیاورند و لژیونرهای پرطمطراق‌تری شوند و مهرداد به‌جایی برسد که همواره سزاوار آن بوده است.