سعید فایقی 

 

در دی ماه سال جاری، وزارت ورزش و جوانان وارد یازدهمین سال تولد خود شد. وزارتی که در مجلس هشتم بر اساس طرح تقدیمی چند تن از نمایندگان به تصویب رسید. در آن روز طراحان طرح وزارت ورزش و جوانان نظارت مجلس را قوی‌ترین دلیل خود برای تشکیل وزارت قلمداد می‌کردند و اینکه سازمان تربیت بدنی چون توسط معاونت رئیس‌جمهور اداره می‌شود، پاسخگوی مجلس نیست و از طریق وزارت می‌توان نظارت مجلس را اعمال کرد. حال که ده سال از آن تاریخ سپری شده جا داشت مرکز محترم پژوهش‌های مجلس، بررسی و تحقیق می‌کرد که تا چه اندازه منویات تشکیل وزارت ورزش و جوانان عملی شده و اساساً وزارت ورزش و جوانان تا چه اندازه توانسته است چشم‌انداز و آرمان و هدف ورزش را تحقق بخشد.

گرچه تاکنون هنوز در خصوص تدوین راهبرد و طرح هادی برای وزارت ورزش و جوانان به نظر می‌رسد در حوزه ورزش حرفه‌ای، ساماندهی باشگاه‌ها، ایجاد بازار سرمایه، خصوصی‌سازی و بسیاری از این قبیل اقدامی صورت نگرفته و هر از چند گاهی موضوع تفکیک ورزش از جوانان و بازگشت هر دو امر به نهاد اولیه بر سر زبان‌ها می‌افتد، جا دارد در این رابطه هم که آیا هر دو نهاد به صورت سازمانی اداره می‌شد بهتر بود یا شکل فعلی، تحقیقی صورت گیرد؟ در 40 سال گذشته تجربه نشان داده است که وزارتخانه‌هایی اگر احساسی شکل گرفته‌اند و در خصوص تشکیل آنها مطالعه علمی صورت نگرفته بعد از مدتی به حالت اولیه بازگشته و یا در دیگر وزارتخانه‌ها ادغام شده‌اند.

روزی روزگاری وزارت برنامه و بودجه به وجود آمد و سازمان برنامه و بودجه به وزارت تبدیل شد. وزارت جهاد سازندگی، وزارت سپاه، وزارت معادن و فلزات، وزارت صنایع سنگین، وزارت تعاون، وزارت رفاه و... تشکیل شده اما به تدریج یا مثل سازمان برنامه و بودجه به حالت اول برگشتند و یا ادغام شدند. وزارت جهاد در وزارت کشاورزی، وزارت سپاه در وزارت دفاع، وزارتخانه‌های معادن و فلزات و صنایع سنگین و بازرگانی و صنایع همه باهم ادغام شدند، وزارت رفاه و وزارت کار و وزارت تعاون هم همینطور.

گرچه در قانون برنامه پنجم بایستی تعداد وزارتخانه‌ها کم می‌شد و تشکیل وزارت ورزش و جوانان به نظر می‌رسید مغایر با قانون برنامه بود و یا اینکه در مقابل اضافه شدن یک وزارتخانه، وزارت دیگری می‌باید کم می‌شد. در هر صورت پس از گذشت 10 سال آیا نیات مؤسسین حاصل شده، برای مثال خصوصی‌سازی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس قبل از تأسیس وزارت در دستور کار بود و چندین بار در قوانین بودجه سالانه واگذاری آنها تمدید شده و در این 10 سال هم اتفاقی نیفتاده است آیا وزارتخانه شدن، تسهیلی در این واگذاری ایجاد کرد؟ این همه مسأله که در حوزه‌های مختلف ورزش صورت گرفته آیا تشکیل وزارت موجبات روان‌سازی امور شده و یا مثل اساسنامه فدراسیون فوتبال که عضویت وزارت حساسیت به وجود آورد، مشکل‌ساز شده تا آسان‌ساز باشد. امید اینکه عملکرد 10ساله وزارت ورزش و جوانان علی‌الخصوص در حوزه جوانان که روز به روز بر مشکلات‌شان افزوده می‌شود مورد مداقه قرار گیرد و تدبیر جدیدی اندیشیده شود.