سامان موحدی راد
پرسپولیس از 6 بازی خود 10 امتیاز دارد. این آمار شاید در لیگی چون ایران و با عملکردی که سایر تیمها دارند چندان جای نگرانی نداشته نباشد اما بیشک برای پرسپولیسیها که این سالها به عملکرد خوب و با فاصله از سایر رقبا عادت کرده باشند، به معنی زنگ خطر باشد. آیا این بدان معنی است که پرسپولیس دیگر آن تیم دست نیافتنی چند سال اخیر نیست؟ البته که گذشت 6 هفته و کسب این تعداد امتیاز شاید برای نتیجهگیری زود باشد اما پرسپولیسیها به ویژه سرمربیشان به خوبی میدانند که انتظار هواداران این باشگاه چیزی جز صدرنشینی و قهرمانی نیست.
اما این نگرانی هواداران پرسپولیسی از کجا میآید؟ بد نیست نگاهی بیندازیم به آخرین دیدار آنها. جایی که آنها دو نیمه متفاوت برابر ذوبآهن را تجربه کردند.
یک نیمه جسورانه و شجاعانه و نیمه دیگر محافظهکارانه و با ترس. همان ترسی که در دقیقه 90 دو امتیاز این بازی را از آنها گرفت. رفتارهای بعد از این بازی هم بیش از پیش جای نگرانی داشت. شاید همین یک بازی دلیل خوبی برای نگرانی نباشد اما به هر حال در این هفتهها خبری از پرسپولیسی که در این سالها روحیه برنده داشت، نیست.
تیمی که بسیاری از بازیهایش را پیش از بازی و با برتری ذهنی و روحی و روانی نسبت به رقبایش برنده شده بود و برای همین کار سختی در زمین نداشت. یکی از مهمترین تأثیرهای برانکو در پرسپولیس هم همین مسأله بود.
تزریق روحیهای به تیم که بازیهای داخلی را برای آنها به یک نبرد روتین همراه با پیروزی تبدیل کرده بود. چیزی که در فصل پرتلاطم گذشته که با تعویض دو سرمربی هم همراه بود به کمک آنها آمد و در بسیاری روزهای سخت کمک حال آنها بود. حالا اما نه تنها از آن روحیه خبری نیست که بعضاً دیده میشود خطاها و نقصان تیم پشت بهانهجوییها پنهان میشود.
تلاش برای پنهان شدن پشت غیبت بشار رسن و ارجاع همه سؤالها درباره کیفیت بازی به نبود بشار رسنی که از چند ماه پیش معلوم بود بعد از فینال آسیایی قرار نیست در پرسپولیس بماند هم نشان از بهانهجویی و عدم پذیرش وضعیت موجود دارد. شاید همینجا آن نکته کلیدی نگرانی پرسپولیسیها باشد. اینکه این تیم نمیخواهد نقاط ضعف احتمالیاش را بپوشاند و به دنبال بهانهجویی است. پرسپولیسیها سه بازی مهم برابر گلگهر، سپاهان و استقلال دارند. بازیهایی که میتواند در پایان هفته دهم آنها را به صدر جدول برساند. البته که برای رسیدن به صدر آنها باید قدر موقعیتهای فراوانی را که به دست میآورند بدانند. تا همینجای کار هم پنالتی از دست رفته نوراللهی و فرصتسوزیهای عبدی و رمضانی به اندازه کافی از پرسپولیسیها امتیاز گرفته اما از این به بعد و با جدی شدن رقابتها دیگر جایی برای این دست بیدقتیها نیست. به ویژه در این سه بازی مهم پیشرو که میتواند سند قهرمانی نیم فصل را هم تا حدودی برای پرسپولیسیها امضا کند.