کمی اعتماد به نفس چه کارها که نمی‌کند!

در یک شب برفی در «هوثورنز»، آرسنال را در بهترین شرایطش دیدیم. تیم میکل آرتتا در این بازی در زمین وست برومویچ، غیر قابل مقایسه بود با آن تیمی که در تمام فصل تقلایش را دیده بودیم.

خیلی طول کشید اما آرتتا بالاخره به سیستمی رسید که نتیجه می‌گیرد و ستاره‌های آکادمی آرسنال در مرکز آن قرار دارند. توپچی‌ها قبل از این هم می‌دانستند یکی از این استعدادهای ناب بوکایو ساکا است اما شما می‌توانید «امیل اسمیت رو» را هم به این فهرست اضافه کنید.

اسمیت رو از همان لحظه‌ای که برای بازی با چلسی فراخوانده شد، درخشش را آغاز کرد و در بازی آخر تیمش استثنایی بود؛ او دو پاس گل داد و با حضورش به این بحث خاتمه داد که آرسنال در فصل نقل و انتقالات ژانویه نیازی ندارد برای به دست آوردن امثال ایسکو خودش را به زحمت بیندازد.

نداشتن خلاقیت مسأله اصلی تیم از ابتدای فصل بود، مسأله‌ای که در آمار گلزنی ضعیف تیم در لیگ برتر تا قبل از بازی با چلسی در روز بعد از کریسمس (باکسینگ دی) بازتاب داشت اما در سه بازی لیگ که اسمیت رو در پست شماره 10 به بازی گرفته شده، آرسنال هشت گل زده به تعداد گل‌هایی که در 13 بازی قبل از دیدار با چلسی به ثمر رسانده بود.

معرفی او با درخشش ساکا و همچنین فرم عالی الکساندر لاکازت-که دو گلش به وست برومویچ باعث شد آمارش در چهار بازی اخیر تیم به 5 گل برسد- ترکیب شده تا فصل آرسنال به اوج خود برسد.

باخت در زمین اورتون در 29 آذر، فصل آرسنال را به یک بحران کامل فرو برد. آنها در رده پانزدهم جدول لیگ برتر قرار گرفتند در حالی که بدترین شروع‌شان در یک فصل بعد از 47 سال را تجربه می‌کردند و تنها چهار امتیاز با منطقه سقوط فاصله داشتند.

اما بعد از دو هفته و سه برد، اوضاع به کلی عوض شده است، حالا در رده یازدهم قرار دارند با سه امتیاز اختلاف نسبت به چلسی و شش امتیاز فاصله تا تیم چهارم جدول که آخرین سهمیه لیگ قهرمانان را می‌گیرد (بدون در نظر گرفتن بازی‌های شب گذشته). فصلی که یک تهدید تمام عیار بود و خطر سقوط کامل به وضوح در آن قابل مشاهده بود، حالا یک فرصت عالی است.

تیم آرتتا با خودباوری فوق‌العاده‌ای بازی می‌کند و انرژی خود را از امثال ساکا و اسمیت رو گرفته؛ روی دو گلی که در نیمه اول زده شد، این ویژگی بیش از همیشه مشهود بود. اولی گل انفرادی زیبایی بود که کایران تیرنی زد و دومی را ساکا به ثمر رساند اما او نفر آخر یک کار تیمی کم نظیر با 20 پاس بود که در مرکز آن اسمیت رو قرار داشت. از آن گل‌ها که زیاد از آرسنال دیده بودیم اما این فصل جای خالی‌اش به شدت احساس می‌شد. حالا دیگر از آن فشار سنگینی که بازیکنان آرتتا در هفته‌های منتهی به کریسمس روی شانه‌های خود حس می‌کردند، خبری نیست.

قبل از آن اولویت تیم در دفاع بود اما حالا فقط پاس بده و حرکت کن. اینکه همه موفقیت‌ها در نبود توماس پارتی و در میانه افت شدید پیر امریک اوبامیانگ به دست آمده، ارزشش را خیلی بیشتر می‌کند.

بازگشت پارتی  به ضرباهنگی که تیم آرتتا به وجود آورده، شدت می‌بخشد و فرم عالی لاکازت که در نیمه دوم دو گل زد، ثابت کرد آرسنال با افت مهاجم گابنی چندان ضرر نکرده است. چند ماه قبل این خطر وجود داشت که دوران حرفه‌ای لاکازت در آرسنال یک شکست کامل باشد اما او حالا با 9 گل بهترین گلزن تیم است، مثل اینکه تازه متولد شده و از دونده‌های جوانی که اطراف خود می‌بیند، انرژی می‌گیرد.

اواخر سال 2020 برای آرسنال تاریک و مبهم بود اما سال 2021 برای این تیم روشن و امیدوارکننده شروع شده. با امثال ساکا و اسمیت رو در مرکز این تحول، تیم آرتتا حالا نگاهش بیشتر به بالا است تا پایین.

منبع: گل