محمد قراگزلو

 

همین اول کار مشخص کنم یک نیمه نمایش ضعیف مقابل ذوب‌آهن، از دست رفتن نتیجه در دقیقه پایانی و چهارمین تساوی طی شش هفته از فصل جاری چیزی از خاص بودن تیم فعلی پرسپولیس در فوتبال ایران کم نمی‌کند. خاص بودن پرسپولیس نه بر اساس آنچه در این باشگاه طی چند سال اخیر گذشته، بلکه به‌خاطر دستاورد مربیان و بازیکنانش در این بازه پنج‌ساله حاصل شده و افت فنی در طول یک مسابقه فوتبال یا در یک مقطع زمانی چند هفته‌ای برای هر تیم بزرگی و در هر مسابقات دوره‌ای اتفاق می‌افتد و گریزی از آن نیست.

پرسپولیس امروز به‌خاطر یک نیمه نمایش ضعیف مقابل ذوب‌آهن مورد نقد قرار می‌گیرد و شدت نقدها هم در مقیاس نتیجه، موقعیت زمانی فصل و بازی‌های معوقه این تیم شاید منطقی نباشد اما تیمی که چهاربار متوالی قهرمان لیگ شده و با انبوهی از مشکلات به فینال آسیا رسیده آنقدر خاص شده و حجم توقعات از خود را بالا کشانده که مجبور است با یک تساوی خانگی و یک نیمه بازی ضعیف اینچنین تحت فشار قرار بگیرد و برای نتایج بهتر، بیشتر و دقیق‌تر تلاش کند.

پرسپولیس به‌عنوان مدافع عنوان قهرمانی طی فصول اخیر به‌گونه‌ای عمل کرده که امروز هواداران دوآتشه و کارشناسان فوتبال بدون در نظر گرفتن اینکه همین تیم با پیروزی در دو بازی معوقه می‌تواند صدرنشین لیگ برتر باشد، از دل این نمایش یک‌نیمه‌ای ضعیف هزاران سؤال استخراج کرده و آینده تیم را به چالش کشیده‌اند فارغ از اینکه هر مسابقه و اتفاقاتش را نمی‌توان به کلیت فصل و بازی‌های پیش‌رو تعمیم داد چراکه اتفاقات هر مسابقه محدود و مخصوص به همان مسابقه است و در هر مسابقه‌ای ممکن است تعدادی از بازیکنان فرم خوبی نداشته باشند یا همانقدر که کادر فنی تیم خودی برای بردن نقشه می‌کشد و بعضاً این نقشه‌ها جواب می‌دهد، کادر فنی حریف هم برای نباختن یا پیروز شدن به‌دنبال راهکار است و بعضاً به هدفش هم می‌رسد.

پرسپولیس امروز و این هفته‌ها خالی از نقص نیست. این تیم در چند پست بازیکن خلاق و گره‌گشا کم دارد و بعید نیست از همین نواحی لطمه هم بخورد، اما واقعیت اینکه چهار تساوی در شش مسابقه ابتدایی را نمی‌توان به کلیت فصل گره زد و منتظر ماند تا نقایصی که در نیمه دوم بازی ذوب‌آهن به چشم آمد در بازی‌های آینده هم برای این تیم مشکل‌ساز شود.

پرسپولیس در حالی مقابل ذوب‌آهن دو امتیاز از دست داد که می‌توان علل افت این تیم در نیمه دوم و نمایش ضعیفش را بررسی کرد و حتی به تغییراتی که جواب نداد منتقد شد، اما این تازه اولین نمایش یک‌نیمه‌ای ضعیف سرخ‌ها بوده و حتی در تساوی‌های قبلی هم نمی‌شد انگشت اتهام را به سوی این تیم دراز کرد و فکت‌هایی برای بازی ضعیفش برشمرد.

پرسپولیس یک نیمه ضعیف مقابل ذوب‌آهن پشت سر گذاشته و دوستدارانش را با هزار سؤال و نگرانی مواجه ساخته که چه بلایی سر هافبک‌های این تیم در طول نیمه دوم آمد؟ چرا تغییرات گل‌محمدی جواب نداد؟ چرا تیم در فاز دفاع و حمله انسجام و استحکام نداشت؟ و... اما شاید یک نیمه ضعیف در شش بازی چندان هم غیرمنطقی و ترسناک نباشد کما اینکه برخی مدعیان قهرمانی لیگ با خریدهای گرانقیمت‌تر از پرسپولیس و تغییرات پرسروصداتر، از این نیمه‌های ضعیف نه یکی، بلکه چندتا داشته‌اند.

نمایش یک‌نیمه‌ای ضعیف پرسپولیس باعث شده برخی کارشناسان، اهالی رسانه و پیشکسوتان باشگاه به مسائلی از قبیل پس‌لرزه‌های شکست در فینال آسیا، جدایی بشار رسن و تأثیر فنی او در تیم و البته فقدان بازیکنان ششدانگ در برخی پست‌ها بخصوص در نوک حمله اشاره کنند، اما واقعیت اینکه پرسپولیس با همین بضاعت و با تمام نقص‌ها همچنان توانایی ارائه نمایش‌هایی کم‌نقص‌تر و پیشروتر از سایر مدعیان قهرمانی و تکرار موفقیت‌های گذشته را دارد و حتی اگر در مقطعی از فصل اینچنین امتیاز از دست بدهد در ادامه مسیرش برای پیدا کردن جاده قهرمانی آنقدر باتجربه و حواس جمع هست که قدرت برخاستن از جایش، پوشش نقاط ضعف و تکرار نمایش‌های بی‌حرف و کسب نتایج دلخواه را داشته باشد.

این تیم یاد گرفته چطور از سختی‌ها عبور کند و از دست‌اندازهای بزرگ پرش‌های سه‌امتیازی داشته باشد. خوشبختانه نیازی به تشر زدن به این بازیکنان و کادر فنی نیست. آنها مشکلات و نواقص‌شان را خیلی خوب می‌دانند و به دلایل از دست دادن هشت امتیاز در شش هفته گذشته واقف‌اند، پس بدون اینکه بخواهند عملکرد ضعیف‌شان در یک نیمه از ششمین بازی فصل را توجیه کنند، پی حل مشکلات و تکرار نشدن آنها در بازی هفتم خواهند رفت.

باور کنید فقط با یک نمایش کم‌ایراد دیگر و بازگشت به مسیر موفقیت همه دوباره درباره تداوم خاص بودن این تیم حتی با تمام کمبودهایش حرف خواهند زد و کم‌کم بشار، فینال آسیا و هر آنچه باعث شده بود طی دو روز گذشته به آن فکر کنیم فراموش خواهد شد.