مارک آگدن

 

یکی از چیزهایی که برای ژوزه مورینیو خوشایند نیست، مورد استفاده قرار گرفتن آمارهایی برای ارزیابی یک بازی فوتبال است. درست همین هفته گذشته بود که سرمربی تاتنهام مانند چندین و چند بار قبلی از این موضوع شکایت کرد و گفت که وقتی از تیمش انتقاداتی نابجا و نامربوط می‌شود، مثل گوشت یا ماهی است که بد پخته می‌شود. با این وجود یک مسأله وجود دارد که مورینیو نمی‌تواند آن را انکار کند: اینکه تاتنهام از 12 امتیاز ممکن در 4 بازی قبلی‌اش تنها 2 امتیاز گرفته است که یکی از این امتیازات مربوط به تساوی یک-یک در خانه ولورهمپتون بود که شاگردان آقای خاص در دقایق پایانی آن پیروزی را از دست دادند.

برای یک تیم و مربی که کم‌کم دارند در قامت یک مدعی واقعی برای قهرمانی در فصل جاری لیگ برتر انگلیس ظاهر می‌‌شوند، نتایج 4 بازی اخیر کمبودهای موجود را برجسته کرد و پرده از مشکلات قدیمی این تیم برداشت.

اول از همه، مشکل کمبود خلاقیت در حرکات تاتنهام به چشم آمد و مشکلات مورینیو برای انگیزه دادن به گروهی از بازیکنان که برخلاف شاگردان او در تیم‌های ابتدای دوران مربیگری‌اش، ذهنیتی جاه‌طلبانه برای کسب قهرمانی ندارند. مدیریت و حل این مشکل نباید خیلی سخت باشد اما این مشکل دوم است که به نظر می‌رسد پتانسیل به دردسر انداختن مورینیو و تیمش را دارد و تا الان هم به درستی مدیریت نشده است. این مشکل است که باید هرچه سریع‌تر حل شود و آن هم بدون آسیب‌های بلند‌مدت تا تاتنهام بتواند دوباره به کورس قهرمانی برگردد. حل این مشکل در جواب این سؤال نهفته است که آیا اساساً مورینیو یاد گرفته است که چگونه سطح توقعات خود را از بازیکنان پایین بیاورد و آنها را به خاطر کم‌کاری‌هایی که گاهی اوقات مرتکب می‌شوند ببخشد یا نه چون اشتباهاتی که در گذشته در این مورد مرتکب شد (به خصوص در چلسی و منچستریونایتد) منجر به تخریب رابطه او با بازیکنانش، اعتصاب بازیکنان علیه او و در نهایت اخراجش از این تیم‌ها شد.

این سؤالی است که به زودی پاسخش مشخص خواهد شد چون مورینیو نخواهد پذیرفت که اشتباهات قدیمی باعث شود تیم او برای مدتی طولانی امتیاز از دست بدهد. البته اظهارات اخیر او زمانی که تقصیرات را گردن بازیکنانش انداخت نشانه خوبی نیست. او گفت: «این خیلی ناامید‌کننده است. مثل بازی‌مان مقابل لیورپول که 90 دقیقه بازیکنان خطرناک حریف را کنترل کردیم و در نهایت از روی یک ضربه شروع مجدد گل خوردیم. هدف ما فرو رفتن در لاک دفاعی نبود. آنها بین دو نیمه بازی دانستند که من چه می‌خواهم اما اینکه نتوانستند بهتر از این کار کنند به خاطر این است که نمی‌توانستند بهتر از این بازی کنند. من شیوه آماده کردن تیمم برای بازی را بلدم و همه چیز را درباره آن می‌دانم. پس نمی‌خواهم چیز زیادی درباره آن بگویم. ما در این بازی آنقدر که انتظار داشتم برای کسب نتیجه‌ای بهتر انگیزه نداشتیم.» افت کنونی تاتنهام با تساوی یک-یک دو هفته پیش این تیم در خانه کریستال پالاس آغاز شد. پس از آن، این تیم به خانه لیورپول رفت و این فرصت را داشت که سه امتیاز بگیرد و حاشیه امنیتی سه امتیازی برای خودش در صدر جدول بسازد اما باخت و بعد از آن هم یک باخت دیگر را هم متحمل شد و به این ترتیب به رده پنجم سقوط کرد. در واقع مورینیو بعد از تساوی مقابل کریستال پالاس نه تنها نتوانست تیمش را به مسیر قهرمانی برگرداند بلکه شاهد عقب ماندن آن از 4 تیم دیگر هم بود.

در خانه کریستال پالاس، تاتنهام در دقیقه 81 پیروزی را با تساوی عوض کرد و در لیورپول هم ضربه سر دقیقه نودی روبرتو فیرمینو یک امتیازی که تاتنهامی‌ها گرفته بودند را از چنگ‌شان درآورد. روز یکشنبه هم در ورزشگاه مولینکس این داستان تکرار شد و ضربه سر دقیقه 86 رومین سایس گلی که تانگوی اندومبله برای تاتنهام زده بود را خنثی کرد. این روند دریافت گل‌های دیرهنگام، به شدت روح و روان مورینیو را آزار خواهد داد، کسی که توجه و تأکید ویژه‌ای بر حفظ تمرکز و بازی سازمان یافته دارد. او در هر تیمی که هدایت کرده، اصول کارهای تاکتیکی‌اش را بر پایه انسجام دفاعی بنا نهاده است و از قضا در تاتنهام درست افت در همین بخش است که باعث نتایج ضعیف اخیر این تیم شده است.

از نبود خلاقیت در حرکات تاتنهام و کمتر شدن آن از زمان رفتن کریستین اریکسن از این تیم و نیمکت‌نشین شدن دله آلی و خروج احتمالی او که بگذریم، سبک بازی که مورینیو از بازیکنانش می‌خواهد آنها را بیش از سایر تیم‌ها در معرض فشار و ارتکاب اشتباه قرار می‌دهد. او حاضر است قید تملک توپ را بزند تا حریف توپ را در اختیار داشته باشد و آنقدر در حملاتش به در بسته بخورد تا سرانجام یک بار توپ را لو داده و به بازیکنان سرعتی تاتنهام این اجازه را بدهد که در ضدحملات زهرشان را بریزند. در حال حاضر بازیکنانی که مورینیو استفاده می‌کند بخصوص خارج از خانه، موقعیت‌های زیادی را برای هری کین و سون هئونگ مین نمی‌سازند و به تاتنهام هم اجازه نمی‌دهند که تملک توپ فراوانی داشته باشد. وجه منفی این موضوع در بازی مقابل ولورهمپتون، آنفیلد و سلهورست پارک مشخص شد. سبک تاکتیکی مورینیو، حریف را به تحت فشار قرار دادن مردان او دعوت می‌کند و در چنین شرایطی اگر بازیکنان او از نظر روانی هم آماده و قوی نباشند، نمی‌شود به موفقیت‌شان امید چندانی داشت. به همین دلیل مورینیو اکنون با آزمونی سخت مواجه است. او باید تاتنهام را به روزهای خوبش برگرداند اما قطعاً دشمن کردن بازیکنان با خودش در رختکن به او کمکی برای تحقق این هدف نخواهد کرد. حل این مشکل آسان به نظر می‌رسد اما تاریخ به ما نشان داده که مورینیو در چنین شرایطی پتانسیل ارتکاب اشتباهاتی که به مشکلات تیمش دامن می‌زند را دارد.

منبع: ESPN