سام ستارزاده

 

فارغ از نتایج رو به بهبود سه هفته اخیر بارسلونا، آنها هنوز از رخوت دوران کیکه ستین و ارنستو والورده بیرون نیامده‌اند.

 این تیم پراشتباه اما هر نقصانی که داشته‌باشد، با رونالد کومان در یک جهت مسیر درست را می‌رود. تیمی که ترکیب آغازگرش با میانگین 6/29 سال در لیسبون به‌دست باواریایی‌های آلمان تحقیر شد، با تزریق جوان‌های کم‌نام و نشان در پست‌های مختلف پوست می‌اندازد. بازی با والنسیا، شاید نقطه عطفی باشد برای رسیدن بلوگراناها به این باور که جانشین جرارد پیکه‌ای که قرار است تا مدت طولانی‌ای خانه‌نشین باشد، از دل آکادمی لاماسیا ظهور کرده.

رونالد آرائوخو را دیگر با گل آکروباتیک تماشایی که می‌توانست گل پیروزی‌بخش کاتالان‌ها مقابل والنسیا باشد می‌شناسیم.  مدافعی 21ساله که سه سالی می‌شود از اروگوئه به بارسلونا کوچ‌ کرده تا پدیده این باشگاه در پست دفاع میانی باشد. سال گذشته و پس از قرنطینه، مقابل مایورکا و آلاوز 90 دقیقه کامل به میدان رفت و در هر دو بازی کلین‌شیت هم ثبت‌کرد. امسال، پیراهن شماره 4 بلوگرانا به او رسید، پیراهنی که پیش‌تر به تن پپ گواردیولا، رافا مارکز، ایوان راکیتیچ و البته خود رونالد کومان رفته‌بود.

ویژگی منحصربه‌فرد آرائوخو، مانند پیکه، قد بلند اوست. 1 متر و 91 سانتی‌متر؛ تنها سه سانت کوتاه‌تر از پیکه کارکشته. بابت فیزیک بدنی درشت و خاص این مدافع، در زادگاهش لقب بوفالو را به وی می‌دادند. رونالد برای قطع‌توپ به تکل چندان اتکا نمی‌کند و نیاز هم ندارد. او در مصاف با خفاش‌های لالیگا سه بازپس‌گیری توپ ثبت‌کرد؛ بیشتر از تمام هم‌تیمی‌هایش. با 4 دفع توپ نیز در تیم رکوردداربود. چهار بار هم توپ مهاجمین پنجمین خط حمله زهردار فوتبال اسپانیا را بلاک کرد، که مهم‌ترین آنها در دقیقه 26 و روی شوت خطرناک مکسی گومز باتجربه بود.

خط دفاع کاتالان‌ها پس از دوران کارلس پویول و رافا مارکز، با خریدهای گران‌قیمت فرانسوی نظیر ساموئل اومتیتی و کلمنت لنگله (بازیکن سابق همین والنسیا) هیچ‌گاه برای طولانی‌مدت به ثبات نرسید. اما به‌نظر می‌رسد اومتیتی از بند مصدومیت رها شده و لنگله، به‌همراه مینگوئزای مستعد اما اندکی پراشتباه، ممکن است به‌زودی برای رسیدن به ترکیب ثابت و قرار گرفتن در کنار وارث پیراهن مارکز فراموش‌نشدنی با یکدیگر رقابت کنند.