علی کمانگری

 

هفته‌ سیزدهم رقابت‌های بوندسلیگا با یک نبرد حساس پیگیری شد؛ بایرلورکوزن و بایرن‌ مونیخ در ورزشگاه بای‌ آرنا. لورکوزن به عنوان تیم بی‌شکست و صدرنشین بوندسلیگا و بایرنی که امتیاز‌های زیادی را تا بدین جای فصل از دست داده بود.

پیتر بوش، سرمربی هلندی تیم لورکوزن، در روزی که برادران بندر را به دلیل مصدومیت در اختیار نداشت، از آرایش ۳-۳-۴ استفاده می‌کرد. هانسی دیترفلیک هم مطابق معمول از آرایش ۱-۳-۲-۴ بهره برد، اما چند تغییر در ترکیب تیمش اعمال کرده بود؛ نخست با توجه به مصدومیت لئون‌ گورتزکا و عدم آمادگی ۱۰۰درصد  کیمیش، دیوید آلابا، همانند دوران پپ گواردیولا، به خط هافبک رفته بود تا محور دوگانه (Double-pivot) را در کنار کورنتین تولیسو تشکیل دهد. همچنین در سمت راست خط دفاع هم نیکولاس زوله جایگزین بنژامن پاوارد شده بود تا بدین ترتیب لوکاس هرناندز به ترکیب اصلی راه یابد‌ و زوج بواتنگ در قلب دفاع شود.

لورکوزن به هنگام تصاحب توپ آرایش خود را به 2-4-4 تغییر می‌داد؛ فلوریان ریتز که بازی را به عنوان یک پست ۸ آغاز کرده بود، به عنوان مهاجم دوم به پاتریک‌ شیک در خط حمله اضافه می‌شد تا با همراهی دیابی و بیلی، چهار نفر جلوی زمین لورکوزن را تشکیل دهند. ۴ نفر خط هافبک را هم امیری، بامگارتلینگر‌ و دو مدافع کناری ابتدای بازی تیم، دراگویچ و سینک‌گراون تشکیل می‌دادند. البته در دقایقی از بازی شاهد بودیم که یک نفر از میان دراگویچ یا سینک‌گراون به دو مدافع میانی اضافه می‌شود و آرایش لورکوزن به 3-3-4 تغییر می‌کند. شاگردان پیتر بوش سعی داشتند همانند تیم یونیون برلین بیشتر رو به بازی مستقیم و طولی آورند، در نتیجه اگر در میانه‌ زمین توپی را تصاحب می‌کردند، اغلب آن را بلند به فضای پشت دو مدافع میانی بایرن یا آلفونسو دیویس ارسال می‌کردند. اما  دقت پاس هافبک‌‌های میانی و مدافعان میانی لورکوزن چندان بالا نبود و نتوانستند استفاده‌ خاصی از این فضاها ببرند.

تیم فلیک به هنگام حمله آرایش خود را به ۱-۴-۲-۳ تغییر می‌داد. زوله، بواتنگ و هرناندز سه نفر خط اول بازیسازی بایرن را تشکیل می‌دادند، در جلوی آنها محور دوگانه‌ آلابا – تولیسو قرار داشت، لواندوفسکی تک مهاجم تیم بود و پشت سر او، توماس مولر در سمت راست، دیویس در سمت چپ و کومن و گنبری هم در دو نیم‌فضای راست و چپ حضور داشتند. انتقال مولر به جناح راست خط هافبک برای بایرن کارگشا بود و گل تساوی بایرن که توسط لواندوفسکی به ثمر رسید، روی سانتر زیبای مولر از جناح راست اتفاق افتاد. مونیخی‌ها در این بازی برنامه‌ ویژه‌ای روی ضربات شروع مجدد داشتند و تقریباً ۳۰ درصد امید گل بایرن در این بازی روی ضربات شروع مجدد به دست آمد. هدف اصلی بازیکنان بایرن روی این ضربات آن بود که توجه بازیکنان یارگیر لورکوزن را به خود جلب کنند تا لواندوفسکی خالی شود و کار را تمام کند. حداقل در دو صحنه هم مهاجم لهستانی فرصت‌های خوبی روی ضربات شروع مجدد به‌دست آورد، اما در زدن ضربات آخر بی‌دقت بود.

یکی از بهترین اتفاقات این بازی برای اف‌سی هالیوود، بازگشت یاشوا کیمیش به میادین بود که توانست پاس گل پیروزی‌بخش بایرن را بدهد. فلیک در فصلی که تیاگو را هم از دست داده، حساب ویژه‌ای روی کیمیش برای طراحی حملات تیمش از عقب زمین باز کرده بود و نبود او در این چند مسابقه منجر به از دست دادن امتیازات زیادی شد. حال بازگشت قلب تپنده‌ بایرن به ترکیب اصلی، می‌تواند بار دیگر آنها را روی ریل پیروزی‌های متوالی بازگرداند.