راب داوسن

 

سرالکس فرگوسن معتقد بود که کلید رسیدن به قهرمانی در لیگ برتر، نزدیک ماندن به صدرنشینان جدول تا کریسمس و بعد تلاش برای فتح لیگ در نیمه دوم فصل است. برای اولین بار از سال 2013 که او بازنشسته شد، منچستریونایتد تا حدودی توانسته این هدف را محقق کند. به لطف برد 6بر2 یکشنبه شب مقابل لیدزیونایتد در اولدترافورد در هفته چهاردهم لیگ برتر، منچستریونایتد مطمئن شد که روز کریسمس (سه روز دیگر) تیم سوم جدول خواهد بود، در فاصله 5 امتیازی با لیورپول صدرنشین و البته با یک بازی کمتر.

اوله گنار سولشر سرمربی ‌یونایتد از آن مربیانی نیست که به خاطر این وضعیت از خود بیخود شود اما به هر حال او هم می‌داند که تیمش بعد از مدت‌های طولانی برای اولین جایی در میان مدعیان اصلی قهرمانی پیدا کرده است اما چیزهایی که در ادامه فصل برای تیم او از راه خواهند رسید، بخش سخت ماجرا است و یک سفر به خانه لسترسیتی در باکسینگ دی (روز بعد از کریسمس) و پذیرایی سه روز بعد از آن از ولورهمپتون نشان خواهد داد که آیا حضور شیاطین سرخ در این جایگاه تصادفی است و یا اینکه واقعاً می‌شود روی داعیه قهرمانی این تیم حساب کرد.

سولشر که این هفته دومین سال حضورش در منچستریونایتد به عنوان سرمربی بود، پس از پیروزی قاطع شاگردانش مقابل یکی از رقبای دیرینه گفت: «ما یک سوم فصل را سپری کرده‌ایم و هنوز به نیمه راه هم نرسیده‌ایم. به همین دلیل وضعیت جدول را حتی نگاه نمی‌کنیم. هواداران ما به این پیروزی نیاز داشتند. آنها امشب باید اینجا حضور می‌داشتند. بازیکنان ما هم امشب شاد به خانه می‌روند و می‌خوابند. به نظر آنها سخت تلاش کردند و این پیروزی هم حق‌شان بود. بازی‌مان از اولین دقیقه عالی بود. ما برای غلبه بر حریف برنامه داشتیم. برنامه‌مان برای خلاص شدن از زیر فشار آنها جواب داد. فقط تصور کنید اگر امشب 75 هزار تماشاگر اینجا بودند، چه اتفاقی می‌افتاد. اگر آنها بودند، این بازی می‌توانست به یکی از بهترین بازی‌هــــــــای خانگـــــــــــــی منچستریونایتد در تاریــــــــــــــخ رویارویی‌هایش با لیدز تبدیل شود.»

سولشر حداقل می‌تواند به پیشرفت ملموس در عملکرد و نتایج تیمش اشاره کند. روز کریسمس سال گذشته، یونایتد، بعد از یک باخت در خانه ولورهمپتون در رده هشتم جدول قرار گرفته بود و 24 امتیاز با لیورپول صدرنشین فاصله داشت. بهترین جایگاهی که من‌یونایتد بعد از بازنشسته شدن فرگوسن در لیگ برتر کسب کرد، عنوان نایب قهرمانی فصل 18-2017 بود که با مورینیو کسب کرد اما حتی در آن فصل هم این تیم 13 امتیاز با قهرمان رقابت‌ها، منچسترسیتی فاصله داشت. با این وجود جام‌های قهرمانی در نیمه اول فصل اهدا نمی‌شوند و منچستریونایتد هم به خودش این فرصت را داده است که در نیمه دوم فصل شانسش را برای قهرمانی امتحان کند.

بعد از مصاف با لسترسیتی و ولورهمپتون در فاصله میان کریسمس و سال جدید میلادی، تیم سولشر به آنفیلد می‌رود تا در روز 17 ژانویه با لیورپول روبه‌رو شود که تا آن زمان بدون شک می‌تواند به مهم‌ترین بازی منچستریونایتد در لیگ برتر از زمان جدایی فرگوسن در سال 2013 تبدیل شود. قبل از آن زمان اما چالش‌های بزرگ دیگری هم سر راه شاگردان سولشر قرار خواهد گرفت اما با همه اینها کلی دلیل برای راضی بودن سولشر از وضعیت تیمش در آستانه ورود به سال جدید وجود دارد. یونایتد در این اواخر در اوج بوده و از 21 امتیاز ممکن 19 امتیاز را گرفته است. در بازی آخرش مقابل لیدز هم دو مسأله بسیار مهم این تیم که همواره با آن درگیر بود، حل شد. یکی دیر راه افتادن بازیکنان این تیم برای به دست گرفتن کنترل جریان بازی و دیگری پایان نگرانی‌‌ها درباره روند نتایج ضعیف در بازی‌های خانگی بود که با زدن دو گل در همان سه دقیقه ابتدایی و در مجموع شش گل در کل بازی ناکامی‌های شیاطین سرخ در اولدترافورد را پایان داد. این اولین بار از زمان پیروزی 8 بر2 من‌یونایتد مقابل آرسنال در سال 2011 بود که این تیم در خانه‌اش به یک تیم حداقل شش گل می‌زد.

به جز یکسری حرکات ضعیف در فاز دفاعی، تنها نگرانی سولشر در زمان به صدا درآمدن سوت پایان بازی، مصدومیت‌هایی بود که باعث خروج اسکات مک‌تومینای و لوک شاو از زمین بازی شد. او گفت: «شما باید ارزش‌تان برای بردن بازی را ثابت کنید و این بازی را ما می‌توانستیم و در واقع باید با نتیجه 12بر4 می‌بردیم. مقابل تیمی مانند لیدز شما می‌دانید که بازی پرفشاری خواهید داشت و این هم به خاطر اهمیت بازی نیست بلکه به خاطر سبک خاص بازی آنها است. ما نشان دادیم که تیمی قوی‌تر و آماده‌تر داریم اما روند پیشرفت‌مان باید تداوم داشته باشد». کافی است این روند ادامه داشته باشد و منچستریونایتد قدرتش را به رخ لسترسیتی هم بکشد و این تیم را از پیش رو بردارد تا آن وقت دیگر برای خود سولشر هم سخت باشد که شانس قهرمانی تیمش را رد کند.

منبع: ESPN