میعاد نیک

 

عملکرد رئال مادرید در فصل جاری تبیین‌گر افسانه انگلیسی رابین‌هود است؛ مادریدی‌ها دمار از روزگار بزرگان فوتبال اسپانیا و اروپا درمی‌آورند اما مقابل شاختاردونتسک و کادیز به تقسیم و تقدیم امتیازاتی بسیار حساس مشغول می‌شوند. سپیدها مانند رابین‌هود که از سرمایه‌داران جبار دوران غنیمت می‌گرفت تا به مردم ستمدیده کمک کند، بارسلونا و سویا و اتلتیکومادرید را در هم می‌کوبند اما مقابل تیم‌های بسیار کوچک و بی‌ریشه نمی‌توانند همان همیشگی‌شان باشند.

شاگردان زین‌الدین زیدان در لالیگای ۲۰۲۱-۲۰۲۰ مقابل بارسلونا، رئال بتیس و سویا به برتری رسیده بودند اما نمایش بی‌ثبات تیم مادریدی در آستانه دربی پایتخت اسپانیا، نگرانی‌ها را حول محور آینده نیمکت لوس‌بلانکوس به حد بالایی رسانده بود.

مطابق چیزی که همیشه از زیزو انتظار داشتیم، مرد فرانسوی تبحر خود در فرار از بحران و تبدیل کردن مشکلات به یک فرصت طلایی را به‌خوبی انجام داد تا این نیمه سپیدپوش شهر مادرید باشد که دربی را با لبخند به پایان می‌رساند. رئالی‌ها پس از ۲ شکست ناباورانه مقابل تیم‌های دیپورتیوو آلاوز و شاختاردونتسک که ممکن بود به قیمت افزایش مخاطره در کسب عناوین قهرمانی‌شان در چمپیونزلیگ و لالیگا و همچنین تغییرات گسترده در کادرفنی تمام شود، هم‌قسم شدند تا روزهای سخت مادریدیستاها را به پایان برسانند و این مهم با پیروزی تک گله اما روحیه‌بخش مقابل سویای جولن لوپتگی آغاز شد.

شاگردان زیدان با ادامه روند خوب خود این‌بار در لیگ قهرمانان اروپا توانستند بوروسیامونشن گلادباخ را شکست دهند تا به‌عنوان صدرنشین دور گروهی، به راند حذفی چمپیونزلیگ صعود کرده و فضای روانی خوبی را پیش از تقابل با سرخ‌پوست‌های مادریدی در اردوی خود حکمفرما کنند.

گرچه تیم دیه‌گو سیمئونه همیشه به سختکوشی و تلاش بی‌پایان مشهور است، اما تمام این صفات نتوانست جلوی اتحاد سپیدها بایستد تا برخلاف همیشه که شکار سرخ‌ها در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو صورت می‌گرفت، این‌بار استادیوم آلفردو دی‌استفانو تبدیل به قتلگاه ال‌چولو و شاگردانش شود. در شرایطی که تیم اتلتیکومادرید با رکورد عدم شکست در ۲۶ بازی پیاپی، پیروزی مقابل بارسلونا در نوکمپ و دریافت تنها ۲ گل طی ۱۰ بازی اخیر پا به چمن استادیوم جدید رئالی‌ها می‌گذاشت، شاگردان زیزو تمام آن‌چه برای نقش برآب کردن تفکرات سیمئونه لازم بود را از نابغه فرانسوی حاصل کردند تا در نهایت همه رکوردها شکسته شود و تمام معادلات برهم بریزد.

موضوع این نیست که رئال مادرید توانایی شکست دادن رقبای بزرگ را دارد یا نه، مشکل اینجاست که دگردیسی مادریدی‌ها در بازی با تیم‌های کوچک رخ می‌دهد و شاگردان زیزو انگار رقیب را دستِ کم می‌گیرند. طی 2 دوره حضور زین‌الدین زیدان بر نیمکت تیم رئال تنها اتفاقی که شکی در آن نبوده، تعظیم غول‌های بزرگ دنیای فوتبال برابر اراده و همت سپیدهاست. این قدرت‌نمایی اما مقابل تیم‌های کوچک‌تر اصلاً شکل نمی‌گیرد و گویا بازیکنان مادریدی در چنان بازی‌هایی کمربند انتحاری می‌پوشند و برای تخریب خودشان به زمین می‌روند. نکته دیگر آن‌که تیم زیزو هنوز هم در فاز هجومی مشکل دارد و این بحران قرار نیست با ناتوانی مارکو آسنسیو و کریم بنزما پایان یابد. 2 گل برتری رئال مقابل اتلتیکو توسط بازیکنان دفاعی این تیم به‌ثمر رسید تا سایه شوم نگرانی هنوز هم در رختکن سپیدها وجود داشته باشد. پای مهاجمان فعلی مادرید در گشودن قفل دروازه‌ها خسته است و امیدها به معجزه دوخته شده؛ معجزاتی با رهبری راموس و کاسمیرو.