گزارش

 چارلز واتس  

 

پروژه میکل آرتتا در آرسنال رو به فروپاشی است.

تمام کارهای خوبی که او در نیمه دوم فصل گذشته انجام داد در هفته‌های اخیر نابود شده است و آرسنال بدترین آغازش در لیگ در 39 سال گذشته را داشته است.

یکشنبه بود که آرسنال دکمه خود ویرانگری‌اش را با تمام وجود فشار داد.

ابتدا گرانیت ژاکا، به شکلی بی‌دلیل، گردن اشلی وست‌وود را گرفت و اخراج شد و در نهایت هم پیر-امریک اوبامیانگ، کاپیتان آرسنال با ضربه سر، کرنر حریف را وارد دروازه خودی کرد. به این ترتیب بود که برنلی در شمال لندن با نتیجه یک بر صفر پیروز شد.

این چهارمین شکست خانگی پیاپی آرسنال در این فصل بود، چیزی که از سال 1959 تاکنون روی نداده بود.

تیم آرتتا در رده پانزدهم جدول است و تنها پنج امتیاز بالاتر از منطقه سقوط قرار دارد. حدود یک سال از آمدن آرتتا به آرسنال می‌گذرد و هرچند که او چهره بسیار محبوبی در باشگاه است اما با توجه به روند فاجعه‌بار اخیر این تیم، عملکرد او زیر ذره‌بین خواهد رفت.

آرسنال در 10 بازی اخیر در لیگ هفت بار باخته است و در شش بازی از آنها گلی نزده است. اونای امری با عملکردی بهتر از آرتتا اخراج شد.

اگر تیم آرتتا خوب بازی می‌کرد، دست کم دلیلی برای خوشبینی وجود داشت اما اینطور نیست. آرسنال ماه‌هاست که نمایشی هولناک دارد و آرتتا نمی‌تواند راه‌حل مناسب را پیدا کند.

حرکت ابلهانه ژاکا در بازی با برنلی هم اوضاع را خراب‌تر کرد. او در حالی که آرسنال بر بازی مسلط بود و به نظر می‌رسید که به گل می‌رسد، اخراج شد.

اما در واقع، آرتتا باید در هنگامی که به دنبال مقصر می‌گردد، نگاهی عمیق به خودش بیندازد. اصلاً چرا ژاکا در ترکیب ثابت قرار گرفته بود؟ این ملی‌پوش سوییسی در هفته‌های اخیر در فرم بسیار بدی قرار داشته است. اینسلی میتلند-نایلز که در لیگ اروپا عالی بوده هم در ترکیب نبود.

پس از دو شکست پیاپی برابر ولوز و تاتنهام، به نظر می‌رسید که این فرصتی عالی باشد تا ترکیب تیم تغییر کند، به‌ویژه که بازیکنانی که کمتر به آنها بازی می‌رسد در لیگ اروپا به میدان رفتند و در دو بازی مقابل راپیدوین و دوندالک هشت گل زدند.

با این حال تنها تغییری که او در ترکیبش نسبت به دربی لندن داد، این بود که محمد الننی را جانشین توماس پارتی مصدوم کرد. به این ترتیب امثال ژاکا، ویلیان، اکتور به‌یرین و الکساندر لاکازت بار دیگر به میدان رفتند؛ بازیکنانی که در این فصل پایین‌تر از حد انتظارات کار کرده‌اند.

پس آیا واقعاً تعجب داشت که آرسنال باز هم نمایشی ضعیف در لیگ برتر داشته باشد؟

آرتتا به شکلی عجیب نسبت به تغییر مقاومت نشان می‌دهد. بازیکنان بزرگتر تیم با وجود عملکرد ضعیف در لیگ همچنان در ترکیب قرار می‌گیرند و بازیکنان جوان‌تر که در رقابت‌های دیگر می‌درخشند در لیگ جایی ندارند.

امیل اسمیت رو مقابل دوندالک عالی بود اما در بازی یکشنبه حتی یک دقیقه هم بازی نکرد. این بازیساز 19ساله شاید بی‌تجربه باشد اما از نظر ویژگی‌های کیفی، همان چیزهایی را دارد که آرسنال در یک‌سوم هجومی کم دارد. فولارین بالوگون که پنجشنبه یک گل زد و یک گل ساخت، حتی در لیست آرسنال برای بازی با برنلی هم قرار نگرفت، آن هم در شرایطی که آرسنال در تلاش است که او را مجاب کند قرارداد جدیدی امضا کند.

حالا باورمان نمی‌شود که این تیم آرسنال همین چهار ماه پیش فاتح جام حذفی شد اما آنها حالا در نبرد بقا در لیگ برتر حضور دارند. برخی ممکن است بگویند که این تیم آرسنال قوی‌تر از آن است که سقوط کند اما آنها نمی‌توانند گل بزنند، نمی‌توانند موقعیت بسازند و دفاعشان هم به‌راحتی باز می‌شود.

از همه بدتر، آنها انضباط خود را از دست داده‌اند. ماه گذشته، نیکولاس په‌په در خانه لیدز اخراج شد و حالا ژاکا دقیقاً همان کار را تکرار کرد و سه بازی بعدی تیمش را از دست می‌دهد، آن هم در شرایطی که آرتتا پارتی را به دلیل مصدومیت در اختیار ندارد.

آرتتا از زمانی که به شمال لندن آمده، مرتباً گفته که به اصولش پایبند است اما حالا بازیکنان به اصول او احترام نمی‌گذارند. آرسنال در 12 ماه گذشته تا حدی پشت پروژه آرتتا بوده که پست او از مربی تیم اصلی به مربی-مدیر تیم تغییر کرده است اما حالا به نظر می‌رسد که پروژه او دارد شکست می‌خورد و هیچ نشانی از این وجود ندارد که او بتواند مانع این لغزش شود.