گزارش 

آزاده پیراکوه       @Apirakouh

 

نشست شورای المپیک آسیا برای انتخاب میزبان بازی‌های آسیایی 2030 چهارشنبه در هتل ماریوت مسقط برگزار می‌شود تا از بین دوحه قطر و ریاض عربستان، یک شهر برای میزبانی از این رویداد انتخاب شود. دوحه در سال 2006 یک‌بار میزبان بازی‌های آسیایی بوده و با اینکه خیلی از امکانات این سال‌ها را در آن زمان نداشت، اما توانست میزبانی فوق‌العاده‌ای ارائه کند و از همه کشورهای آسیایی نمره قبولی بالایی بگیرد، اما ریاض تا به حال تجربه میزبانی از بازی‌های آسیایی را نداشته و گهگاهی به‌صورت تک‌رشته‌ای میزبان رقابت‌هایی مثل فوتبال بوده است. البته عربستان اولین دوره بازی‌های کشورهای اسلامی را برگزار کرده اما این رویداد قابل مقایسه با بازی‌های آسیایی نیست؛ ضمن اینکه در آن مقطع نیز نقدهای زیادی به میزبانی عربستان شد. با این پیشینه این دو کشور از مدت‌ها قبل رقابت برای گرفتن میزبانی بازی‌های آسیایی برای حدود 9 سال دیگر را آغاز کرده‌اند و حدود دو سه ماه پیش با سفرهایی که به کشورهای مختلف داشتند، سعی کردند نظر رأی‌دهندگان را جلب کنند تا شانس بیشتری داشته باشند. نمایندگان عربستان به کشورهایی مثل بحرین، ازبکستان، ترکمنستان و اندونزی سفر کردند و قطری‌ها هم ایران، نپال، عمان و پاکستان را مدنظر قرار دادند تا نظرشان را به سمت خود بگردانند که البته از قبل هم مشخص بود رأی ایران با قطر است اما با این حال سفرهای ضروری را انجام دادند تا برای مسجل کردن دومین میزبانی‌شان همه تلاش‌شان را کرده باشند. بررسی فضای موجود در شورای المپیک آسیا نشان می‌دهد هم عربستان و هم قطر برای گرفتن این میزبانی شانس دارند اما به نظر می‌رسد شانس قطر که توانسته در سال‌های گذشته میزبانی‌های بزرگی را بگیرد، بیشتر است. زمانی که شیخ احمد حمایت کرد تا میزبانی بازی‌های آسیایی 2018 به اندونزی برسد، در پاسخ به نقدهای موجود برای واگذاری میزبانی به کشوری که توان مالی بالایی ندارد، گفت: «باید همه کشورها را درگیر کرد. اعطای میزبانی، فرصت را برای رشد کشورها فراهم می‌آورد.» اگر از این زاویه به انتخابات فردای شورای المپیک آسیا نگاه شود، باید این نتیجه را گرفت که عربستان شانس بیشتری دارد، چون شورای المپیک آسیا می‌خواهد به کشورهای مختلف فرصت بالندگی بدهد اما آنچه در جاکارتا و پالمبانگ اتفاق افتاد، روی نظر تصمیم‌گیران اصلی شورا تأثیر داشت چراکه همان زمان این نقد استدلال مطرح شد که شورای المپیک آسیا چاره‌ای جز سپردن میزبانی به اندونزی نداشته، چون کشور قوی پای کار نیامده است. با این شرایط و البته مسائل سیاسی که کشوری مثل عربستان دارد، به نظر می‌رسد تصمیم‌گیران در شورای المپیک آسیا بیشتر به‌دنبال آرامش و حضور در رویدادی با سطح برگزاری بالا هستند تا به چالش کشیدن کشوری دیگر برای رشد. همه مقدمات برگزاری بازی‌های آسیایی در قطر فراهم است، ضمن اینکه قطر به‌دنبال ارائه درخواستش برای میزبانی از المپیک است و تجربه دو دهه اخیر روند مدیریتی این کشور نشان می‌دهد آنها به هرچه خواسته‌اند رسیده‌اند و هر راهی را می‌روند تا این میزبانی را بگیرند، پس با نگاه به همه جوانب می‌توان شانس دوحه را بیشتر دانست، مگر اینکه به قول روزنامه الشرق‌الوسط، شگفتی بزرگی رخ دهد و اتفاق عجیبی بیفتد. هیأت ایرانی حاضر در مسقط که در رأس آن، رضا صالحی‌امیری حضور دارد، در مسیر انتخاب دوحه همکاری لازم را با قطری‌ها دارد و پیش‌بینی می‌شود نشست‌هایی با نمایندگان کشورهای آسیای میانه و برخی کشورهای نزدیک به ایران به‌لحاظ سیاسی برگزار شود تا حمایت آنها به نفع قطری‌ها جلب باشد. به هر حال بعد از 24 سال قرار است میزبانی بازی‌های آسیایی به غرب آسیا برگردد؛ یعنی برای سومین‌بار بازی‌های آسیایی در منطقه غرب برگزار می‌شود. یک‌بار در سال 1974 تهران میزبان این بازی‌ها بوده و یک‌بار هم در سال 2006 دوحه میزبان این بازی‌ها بوده و در سایر بازی‌ها از سال 1951 تا 2026، «شرقی»‌ها میزبان بوده و هستند. شیخ احمد در آستانه برگزاری نشست شورای المپیک آسیا با اشاره به انتخاب میزبان برای سال 2030 و بعد فراهم کردن مقدمات برای انتخاب میزبان بازی‌های 2034 می‌گوید: «خوشحالم که چشم‌انداز ورزش آسیا آنقدر روشن است که می‌خواهد برای 10 و 14 سال آینده‌اش تصمیم بگیرد و این نشان می‌دهد که ما در مسیر درستی هستیم.» شیخ احمد همچنین تأکید دارد نمایندگان شورای المپیک آسیا بازدیدهای لازم را در ماه نوامبر از هر دو شهر داشته‌اند و هر دو شرایط کافی را برای گرفتن این میزبانی دارند.