شرایط نامساعد در جدول و کمبود امکانات تیم ملی را یک طرف کفه ترازو بگذارید و حضور بازیکنان آماده را طرف دیگر. بازیکنانی که هر یک نشان داده‌اند تا چه حد می‌توانند تیم ملی را در مسیر سخت و دشوار صعود به جام جهانی کمک کنند. این بخش دوم را می‌توان جزو دغدغه‌های شیرین دراگان اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی دانست. جایی که او به سختی می‌تواند بازیکنان را انتخاب و از آنها در ترکیب اصلی استفاده کند. در تمام پست‌ها اسکوچیچ چنین دغدغه‌ای را دارد، بخصوص خط حمله که مهاجمان نامداری داعیه حضور در ترکیب اصلی و یازده نفره را دارند و جملگی در فوتبال اروپا نیز می‌درخشند. از سردار آزمون و کریم انصاری‌فرد بگیرید تا مهدی طارمی و کاوه رضایی و همچنین شهاب زاهدی و اللهیار صیادمنش که کمی دورتر از چهار مهاجم نخست قرار گرفته و تلاش می‌کنند به اردوی تیم ملی برسند. به اینها باید مهدی قایدی را هم اضافه کنیم که هر چند در لیگ ایران هنوز گل نزده اما مقابل بوسنی نشان داد که می‌تواند حداقل یک تعویض گره‌گشا برای تیم ملی باشد. مرور درخشش مهاجمان ایرانی حاضر در اروپا و بررسی آمار آنها شاید مأموریت سخت سرمربی تیم ملی را بیشتر نمایان سازد. جایی که او می‌تواند تنها نام چهار مهاجم را در لیست قرار بدهد و با بقیه نیز طوری رفتار کند که انگیزه فعلی را از دست ندهند.