میعاد نیک

 

ماجرای مسعود شجاعی و تراکتور در فوتبال ایران مسأله غریبی نیست و به دفعات چنین موضوعی را مشاهده کرده‌ایم. موفقیت‌آمیزترین نمونه آن در سایپایی بود که با علی دایی مربی-بازیکن به مقام قهرمانی در لیگ ششم رسید و جدیدترین نمونه‌اش هم به ماجرای سیدمهدی رحمتی و شهرخودرو در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا و متعاقباً لیگ بیستم انجامید. البته در تیم سایپا تکلیف کاملاً مشخص بود و علی دایی نقش یک رهبر را درون و بیرون از رختکن ایفا می‌کرد و در شهرخودرو هم نام سیدمهدی رحمتی به‌شکل صوری به‌عنوان یک بازیکن در لیست آسیایی تیم مشهدی رد شد، اما مسعود شجاعی را هنوز نمی‌توان جدیدترین سرمربی لیگ بیستم دانست.

مسعود با توجه به تجارب فوتبالی پربارش از فوتبال اروپا و قدرت رهبری و کاریزمایی که از کاپیتانی تیم ملی به ارث برده، نقش یک آلترناتیو اجباری را اجرا می‌کند تا هیأت‌مدیره باشگاه تراکتور به جمع‌بندی نهایی درباره انتخاب جایگزین علیرضا منصوریان دست پیدا کند. قطعاً اگر این اتفاق در روزهای فیفادی و یا در تعطیلی لیگ رخ می‌داد، خبری از معرفی کاپیتان مسعود به‌عنوان سرمربی موقت تیم تبریزی نبود اما کوران مسابقات لیگ و دو تقابل حساس مقابل ماشین‌سازی و پیکان، مدیران تراکتور را بر آن داشت تا زمام امور هدایت و رهبری بازیکنان قرمزپوش را به شجاعی باتجربه بسپارند تا خود را برای انتخاب یک گزینه دهان پرکن آماده کنند.

بازی‌های پیش روی تراکتوری‌ها آنچنان سخت نیست و بازیکنان فعلی این تیم با کمی همبستگی و برنامه‌ریزی می‌توانند 6 امتیاز آتی را در تبریز نگاه دارند. مسعود شجاعی با اتکا به حضور همبازیان باتجربه‌اش و با پیاده کردن کمی از تفکراتی که در اروپا و تیم ملی آموخته، می‌تواند تیمش را در دربی تبریز و در تقابل با تیم مهدی تارتار برنده از میدان خارج کند تا شرایط روانی اردوی تراکتور را برای سرمربی بعدی که احتمالاً نام کوچکی هم نیست، مهیا کند. در این هفته‌ها نقش مسعود و یارانش حتی از مدیران باشگاه تراکتور هم پررنگ‌تر است و کاپیتان سرخ‌ها می‌تواند فرمول‌های لیگ بیستم را در 2 بازی تغییر دهد.