سامان موحدی‌راد

 

تراکتور یک بار دیگر در میانه فصل مربی‌اش را از دست داد تا یکی از نامطمئن‌ترین نیمکت‌های لیگ برتر را به خودش اختصاص دهد. آنها که فصل را با علیرضا منصوریان شروع کرده بودند بعد از نتایج ضعیف در پنج بازی اول با او خداحافظی کردند و حالا هدایت‌ تیم‌شان را به کاپیتان مسعود شجاعی دادند. بازیکن تراکتور که حالا در آخرین سال‌های فوتبالی‌اش باید تجربه مربیگری را هم داشته باشد. چنین اتفاقی چند سال پیش برای علی دایی هم رخ داده بود. او که در دوران پایانی فوتبالش در سایپا بازی می‌کرد به یکباره و در پی بلاتکلیفی نیمکت سایپا سر از آن درآورد و البته موفق به قهرمان کردن سایپا هم شد. اتفاقی بی‌نظیر در لیگ برتر ایران. با این پیش زمینه آیا باید به حضور مسعود شجاعی هم روی نیمکت تراکتورسازی امیدوار بود؟ البته که در این میان تفاوت‌هایی میان دایی و شجاعی وجود دارد. دایی جاه‌طلبی زیادی داشت و وقتی در دوران فوتبالی‌اش به پایان راه رسید مشخص بود که علاقه‌مند به حضور روی نیمکت هم هست. چیزی که حداقل فعلاً درباره شجاعی صدق نمی‌کند و اصلاً نمی‌دانیم شجاعی هم دوست دارد روزی روی نیمکتی بنشیند یا خیر.

تجربه تراکتور در این سال‌ها نشان داده استفاده اجباری از برخی چهره‌ها با نتایج خوبی برای آنها همراه بوده. از جمله همین مورد آخر و سپردن سکان هدایت تیم به ساکت الهامی بود که بعد از بحران رفتن مصطفی دنیزلی توانست این تیم را به آرامشی نسبی و بعد هم جام قهرمانی در لیگ حذفی برساند. با این مدال باید امیدوار بود که انتخاب تصادفی و از سر اجبار مسعود شجاعی در خلأ علیرضا منصوریان بتواند خیلی شانسی تی‌تی‌های تبریز را به روزهای آفتابی برساند. به هر حال شرایط و مقتضیات زمانی این روزها فرصتی را برای مسعود شجاعی ایجاد کرده که هدایت یکی از پرمهره‌ترین تیم‌های ایرانی را بر عهده داشته باشد. چیزی که شانس بزرگی برای هر علاقه‌مند به مربیگری در روزهای آغازین دوران حرفه‌ای است.