کد خبر: 220520تاریخ: 1399/9/22 00:00
جوّ متفاوت اردوی پرسپولیس با فضای هواداری و اهالی فوتبال
نه از اولسان می‌ترسند، نه از ویسل
نگاه
محمدقراگزلو
اولسان یا ویسل؛ کدام را ترجیح می‌دهید؟ این سؤالی است که حالا و بعد از مشخص شدن دو تیم برتر منطقه شرق لیگ قهرمانان که قرار است یکی از آنها فینالیست باشد، پرسپولیسی‌ها از هم می‌پرسند و البته دوست دارند جواب این سؤال را از اعضای کادر فنی و بازیکنان پرسپولیس هم بگیرند. اما خب جواب‌ها غالباً یکی است. درست شبیه چیزی که دیروز یحیی گل‌محمدی گفت: «هر دو تیم فوتبال خوبی ارائه کردند و با شایستگی به این مرحله رسیدند. هر تیمی مقابل پرسپولیس قرار بگیرد تیم برتر و قوی است و باید با قوی‌ترین تیم شرق آسیا بازی کنیم. تفاوتی ندارد کدام تیم باشد و امیدوارم عملکرد خوبی داشته باشیم.»
این سؤال اما از اساس غلط و اشتباه است چرا که نه هواداران پرسپولیس و نه اعضای این تیم نمی‌توانند حریف‌شان در فینال را انتخاب کنند و هر جوابی هم که به این سؤال بدهند چیزی از واقعیت را تغییر نخواهد داد.
مهم این است که پرسپولیس برای تقابل با حریفش هم از نظر فنی و بدنی هم روانی آماده باشد وگرنه واقعاً حریف فینال شاید در درصدی کوچک تفاوتی نداشته باشد.
قبل از مرحله حذفی اخیر در منطقه شرق برخی تصور می‌کردند حریف چینی برای پرسپولیس در فینال بهتر است اما باید پرسید واقعاً چرا؟ از کجا به چنین نتیجه‌ای رسیدید؟ برخی به سابقه بازی پرسپولیس در جام باشگاه‌های آسیا مقابل تیم‌های کره‌ای و ژاپنی اشاره می‌کنند و با توجه به شکست‌هایی که سال‌ها قبل مقابل سامسونگ بلووینگز و پوهانگ داشتند یا باختی که در فینال 2018 مقابل کاشیما آنتلرز متحمل شدند معتقدند این تیم به لحاظ روانی کار دشوارتری مقابل نمایندگان کره‌ای یا ژاپن خواهد داشت و در عوض مقابل نماینده چین شانس برتری‌اش بیشتر می‌شود. با این حال قسمت نشد که نمایندگان چین به مراحل نهایی برسند.
بهترین تیم چینی و شاید باکیفیت‌ترین‌شان از نظر فنی گوانگژو اورگرانده بود که با دو بار سابقه قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا در مرحله گروهی حذف شد و اصلاً به مرحله حذفی نرسید. شانگهای شینهوا قدیمی‌ترین باشگاه چینی در لیگ قهرمانان این فصل هم از مرحله گروهی بالا نیامد. شانگهای اس‌ای‌پی‌جی هم با بهره بردن از هالک و اسکار در اولین مرحله حذفی اوت شد. بهترین و مقتدرترین تیم چینی این تورنمنت بیجینگ گوان بود که با بدشانسی به اولسان باخت و به نیمه‌نهایی نرسید. آنها مقابل حریف کره‌ای 20 شوت به دروازه حریف زدند و درصد مالکیت توپ‌شان هم بیشتر بود اما مدافع کره‌ای‌شان یک پنالتی داد و یک بار هم اسیر شوت جونیور نگرئو مهاجم برزیلی اولسان شدند.
حالا خبری از تیم‌های چینی در فینال شرق آسیا نیست اما آیا پرسپولیس باید از ویسل کوبه و اولسان هیوندای بترسد؟
واقعیت اینکه این تیم‌ها با وجود بهره بردن از تمام نفرات‌شان و حضور چند ستاره خارجی تأثیرگذار- اگر تا بازی فینال مصدوم یا محروم نشوند – آنقدرها هم که باید، ترسناک و مقتدر نیستند و می‌توان با نقشه درست و اجرای دقیق شکست‌شان داد. هر چند پرسپولیس در فاز حمله کمبودهای اساسی دارد اما این کمبودها به نوعی با اهمیت آن مسابقه برای بازیکنان بالانس می‌شود و بعید نیست بازیکنان پرسپولیس با سلحشوری از این خوان هم بگذرند و قهرمان شوند.
همه از مشکلات خط حمله پرسپولیس حرف می‌زنند و اینکه این تیم مهاجمی در حد و قواره بازی فینال لیگ قهرمانان ندارد اما در آن تک مسابقه و شرایط خاصش این مشکل چندان هم بزرگ و نگران‌کننده نیست و پرسپولیس با همان دفاع تیمی منسجمی که مقابل النصر و السد به نمایش گذاشت می‌تواند عناصر تهاجمی حریف را از کار بیندازد و به موقع ضربه نهایی را بر پیکرش وارد کند که برای این مهم حتماً نیازی به مهاجم قابل نیست.
پرسپولیس از طرفی می‌تواند امیدوار باشد که حریف با در نظر گرفتن بازی‌های سنگین و متوالی و در این شرایط سخت بازیکنان مهمش را از دست بدهد کما اینکه همین حالا احتمال بازی انیستای مصدوم در بازی یکشنبه این تیم مقابل اولسان هیوندای مشخص نیست.
اما نکته اینجاست که برخلاف آنچه در جو عمومی هواداری و اهالی فوتبال درباره‌اش گفته می‌شود در خود تیم پرسپولیس کسی به آن شکل درباره حریف شرقی نه فکر می‌کند نه می‌ترسد.
بازیکنان پرسپولیس قبل از تمرین پنجشنبه نیمی از بازی اول یک‌چهارم نهایی بین اولسان و بیجینگ گوان را تماشا کردند و حتماً از توان جونیور نگرائو و دیگر عناصر این تیم آگاهند اما همه آنها می‌دانند نه اولسان نه ویسل کوبه تیم‌هایی نیستند که نتوان شکست‌شان داد.
در تیم فعلی پرسپولیس بازیکنانی مثل سیدجلال حسینی، محمد انصاری، سیامک نعمتی، احمد نوراللهی و کمال کامیابی‌نیا در فینال سال 2018 حاضر بوده‌اند و می‌توانند تجربیات‌شان از آن مسابقه و رویارویی با حریف شرق را در اختیار بازیکنان جوان بگذارند.
آنها همان فصل با پوست و گوشت‌شان شرایط کاشیما آنتلرز را درک کردند ؛ تیمی که قدرت فوق‌العاده‌ای نداشت و حتی با همان محدودیت‌های آن فصل پرسپولیس می‌شد شکستش داد اما در ژاپن جت لگ شدن بازیکنان و وا دادن آنها در بازی رفت به علاوه خلاقیت دو برزیلی حریف کار را در همان بازی رفت تقریباً تمام کرد و با آن تیم نیمه‌جان در بازی برگشت نمی‌شد کار خاصی انجام داد.
شرایط امروز اولسان و ویسل کوبه هم بهتر از کاشیمای 2018 نیست. در هر تیم بازیکنان خارجی تأثیرگذاری حضور دارند ضمن اینکه هر کدام از آنها هارمونی تیم بالایی دارند و منظم بازی می‌کنند اما هر دو تیم قطعاً قدرتمندتر از النصر و السد نیستند و با پلن مناسب و هوش بالا می‌توان شکست‌شان داد.
خوشبختانه بازیکنان و کادر فنی پرسپولیس از محیط بیرونی ناشی از قضاوت‌ها و تحلیل‌های نه چندان محکم در فضای مجازی و هواداری سمت و سو نمی‌گیرند و بدون اینکه تحت تأثیر بزرگنمایی از حریفان باشند کار خودشان را می‌کنند. مربیان به توانایی بازیکنان یقین دارند و بازیکنان هم مصمم هستند تا کار بزرگی که دو سال قبل به نتیجه نرسید را تمام کنند و در حال حاضر هیچ چیز مهم‌تر از این نیست.