محمود فکری بهتر از هر کسی می‌داند نتیجه نگرفتن در استقلال چه جزای سختی در پی خواهد داشت. او 15 سال در این تیم بازی کرده و از قضا در روزهای اوج و افتخار این تیم هم بازیکن و کاپیتان این تیم بوده و به خوبی دیده که سرنوشت مربی‌هایی که در استقلال نتیجه نمی‌گیرند به کجا ختم می‌شود. آن هم در روزگاری که استقلال با جام غریبه نبود و قهرمانی به نام این تیم گره خورده بود. به همین دلیل خیلی خوب می‌داند که سرنوشتش در استقلال روی لبه باریک چه تیغی در حرکت است. تیم او در 5 بازی اخیر 8 امتیاز کسب کرده و با یک بازی بیشتر همچنان پایین‌تر از پرسپولیس رقیب قدیمی‌اش ایستاده. آنها خیلی کم گل زده‌اند و در دو بازی آخرشان در تهران هم به تساوی راضی بوده‌اند. ناامیدکننده‌تر اینکه استقلال فکری اصلاً خوب بازی نمی‌کند.

باورپذیر نیست ولی در نیمه اول بازی استقلال و صنعت نفت حتی یک توپ هم به دروازه‌ها نرسید تا واکنش احتمالی دروازه‌بان‌ها را در پی داشته باشد. در واقع استقلال فکری کاملاً بی‌فکر باز می‌کند. تیمی که انگار درون زمین برنامه‌ای برای گشودن دروازه رقبا ندارد. استقلالی‌ها خیلی خوب حفظ توپ می‌کنند و اغلب درصد بالایی از بازی را در اختیار دارند. پاسکاری‌های زیاد و دقت بالای توپ در کنار بازی روی زمین از ویژگی‌های استقلال در این چند بازی است اما با همه اینها آنها هیچ طرح و برنامه‌ای برای رسیدن به دروازه حریفان ندارند. این مسأله بی‌شک در بازی‌های سخت‌تر برای آنها مسأله‌زا خواهد بود.

وقتی چنین سبک بازی آنها را در برابر پیکان و صنعت نفت به دردسر می‌اندازد، بی‌شک در بازی‎های حساس‌تر هم آزاردهنده خواهد بود. به نظر می‌رسد استقلال هنوز نقشه A و B برای رسیدن به دروازه حریفان را تدوین نکرده و همین مسأله هم موجب می‌شود آنها امتیازهای مهم ابتدای فصل را زا دست بدهند.