استفن کری به زمین بسکتبال جدیدی که در اوکلند کالیفرنیا ساخته سر زد و صد توپ بسکتبال زرد را برای طرفداران امضا کرد. او سه بار با گلدن استیت وریرز فاتح NBA شده و فراموش نکرده که کارش از کدام شهر آغاز شد. تیم وریرز به سن‌فرانسیسکو تغییر مکان داده است اما کری همچنان با مردم اوکلند ارتباطی صمیمی دارد. وریرز البته نتوانست در مسابقات امسال به حباب NBA راه پیدا کند و دیدارهای مرحله حذفی و نهایی را از دست داد. حالا کری در حالی که 12 روز تا آغاز فصل جدید NBA مانده، در مصاحبه‌ای به اوضاع یک سال اخیر خودش و تیمش پرداخته است.

 

تو در دوران بازی‌ات در 112 بازی پلی‌آف حضور داشته‌ای. حالا که تا این حد دور از میدان بوده‌ای، چه حسی داری؟

من البته از این فرصت دوری از میدان استفاده کردم. مشتاق آغاز سال جدید هستم، می‌خواهم به زمین برگردم و می‌دانم که هنوز چیزهای زیادی برای عرضه داریم. با وجود مصدومیت بد کلی تامپسون، ما همچنان بر این باوریم که تهدیدی برای سایر تیم‌ها به شمار می‌رویم و باید این را اثبات کنیم. پس من ذوق‌زده‌ام. تماشای حباب از دور سخت بود اما در کل اوضاع خوب پیش رفت.

اوضاع دستت چطور است؟

حالم خوب است. به نظرم آن یک بازی که در ماه مارس انجام دادم، نشان داد که دوران نقاهت را به‌خوبی گذرانده‌ام. حالا هم که دوران پس از فصل طولانی شده، زمان آن را دارم که روی چیزهایی تمرکز کنم که نیاز به توجه داشتند. وقتی به میادین برگردم، باید با بازیکنان جدید آشنا شوم و بدانم که کارهای زیادی برای انجام دادن دارم و به‌سرعت هم باید با فصل جدید، که بسیار فشرده است، کنار بیایم.

واکنشت به این خبر که کلی تامسون فصل را از دست داد، چه بود؟

به نظرم همه در لیگ کلی را دوست دارند و می‌دانند که او فردی فوق‌العاده است. او عاشق بسکتبال است. به این دلیل مصدومیت او خبر تلخی بود. این خبر ضربه سختی به ما زد. ما بسیار اشک ریختیم و حرفی برای گفتن نداشتیم، چون چنین بازیکنی حالا برای دومین بار مصدومیت بلندمدت را تجربه می‌کند اما در نهایت، باید از او حمایت کنیم.

نظرت درباره واکنش بازیکنان به مرگ جیکوب بلیک سیاهپوست به دست پلیس در کنوشا در ویسکانسین چیست؟

به نظرم اینجا جایی بود که بازیکنان باید از جایگاهشان استفاده می‌کردند تا درباره موضوعی صحبت کنند که نیاز به توجه دارد. بازیکنان 48 ساعت تلاش کردند تا ببینند چه کاری را باید انجام دهند. در نهایت، اتفاقات مثبتی رقم خورد. توجه همه به جیکوب، خانواده‌اش و اوضاعش جلب شد. برنامه‌های حمایتی بسیاری از سوی لیگ ترتیب داده شد، از سوی مالکان و تیم‌های مختلف. منابع زیادی هم تخصیص داده شد تا رأی‌گیری آسان‌تر باشد. در حباب، مهم بود که درباره این موضوع صحبت شود. پس من از همه برادرانم در NBA تشکر می‌کنم که واکنش عاقلانه‌ای نشان دادند.

تو سه فرزند داری؛ دو دختر و یک پسر. این اتفاقات روی تو به عنوان یک پدر سیاهپوست چه تاثیری گذاشت؟

در جامعه ما، چه رسانه‌های ملی پوشش بدهند و چه نه، همیشه این بحث‌ها وجود دارد. در تابستانی که گذشت، اوضاع متفاوت بود. اتفاقات تلخی روی داد، از برئونا تیلور تا جرج فلوید تا جیکوب اما ما باید از این اوضاع برای تغییر استفاده کنیم، نه اینکه فقط درباره‌شان صحبت کنیم. این ماجراها نباید در حد یک ماجرا باقی بمانند. ما در عمل چه می‌کنیم؟ به انتخابات نگاه کنید. به مشارکت مردمی در آن. ببینید در جورجیا چه اتفاقی افتاد و استیسی آبرامز چه کرد. تغییراتی واقعی دارد روی می‌دهد. آیا این تغییرات را در زمان زندگی خود خواهیم دید؟ امیدوارم اما فکر می‌کنم که همه ما می‌خواهیم میراث و واقعیتی جدید برای فرزندانمان و فرزندانشان به جای بگذاریم. من نمی‌دانم که این را در کتاب‌های تاریخ چگونه خواهند نوشت اما در حال حاضر در لحظات بسیار معنی‌دار و تأثیرگذاری به سر می‌بریم. هر کسی باید نقش خود را ایفا کند.

بازیکنان NBA چطور این روند را ادامه خواهند داد؟

هر بازیکنی مسئولیت خود را دارد. ما به یک هشیاری جمعی رسیده‌ایم که می‌توانیم از جایگاهی که داریم به شکلی معنی‌دار استفاده کنیم. چه از طریق شبکه‌های اجتماعی، چه از راه مصاحبه و رسانه‌ها، چه از طریق کارهایی که می‌توانیم در جامعه انجام دهیم. حتی اگر میکروفن یا دوربینی در کار نباشد، افراد می‌توانند به شیوه‌های گوناگونی این روند را ادامه بدهند و آگاهی را افزایش دهند تا بتوانیم اوضاع جامعه را برگردانیم. ما قرار نیست از شعار «جان سیاهپوستان مهم است» در میدان استفاده کنیم اما می‌توانیم درباره این حرف بزنیم که ورزش چگونه افراد را گرد هم می‌آورد. این باید بافتی باشد که ما را به همه کارهایمان متصل می‌کند.

منبع: The Undefeated