لیگ برتر قرار است در هفته‌های آتی بازی‌های عقب‌ افتاده زیادی را به خود ببیند. با قطعی شدن ابتلای ۱۱ بازیکن تیم ذوب‌آهن به ویروس کرونا، بازی این تیم مقابل شهر‌خودرو به تعویق افتاد و پیش از این بازی نساجی و پرسپولیس هم به زمانی نامعلوم موکول شده بود. 

در هفته‌های آتی هم تا این جای کار به تعویق افتادن بازی پرسپولیس – ذوب‌آهن و سپاهان – پرسپولیس امری قطعی است. مشابه اتفاقی که برای تیم ذوب‌آهن افتاد، احتمال دارد در ادامه فصل دامان‌ سایر تیم‌ها را هم‌ بگیرد و البته به نظر می‌رسد بیشتر از خود آن تیم‌ها، دامان‌ سازمان لیگ را گرفته باشد که نداند چگونه باید این فصل فشرده را به سرانجام برساند!

در این میان یک موضوع مهم هم تیم ملی خواهد بود. تیم ملی که ۴ بازی دیگر در دور اول مقدماتی 

جام جهانی در پیش دارد و غیر از این ۴ مسابقه، احتمالاً باید چند اردو و دیدار تدارکاتی را هم از سر بگذراند یا حداقل انتظار ما از اردو‌های آماده‌سازی تیم ملی اینگونه است!

 اما فشردگی بسیار بالای مسابقات باشگاهی این فصل از یک‌ سو و به تعویق افتادن مسابقات تیم‌ها به دلایل مختلف از سوی دیگر، دو‌ نگرانی بزرگ را پیرامون تیم ملی ایجاد خواهد کرد؛ اول آنکه ریسک‌ مصدومیت ستاره‌های لیگ افزایش می‌یابد، آن هم در چنین تیم ملی‌ای که اسکوچیچ نشان داده توجهی ویژه به ستاره‌های لیگ دارد. دوم، امکان برگزار نشدن اردو‌ها و دیدار‌های تدارکاتی مناسب برای تیم ملی هم افزایش خواهد یافت.

دراگان اسکوچیچ پیش‌تر و در ماجرای اجازه دادن به تعدادی از لژیونر‌ها برای اضافه‌ نشدن به تیم ملی (آن هم برای بازی دوستانه مقابل تیم باکیفیتی چون بوسنی!) نشان داده که شاید در برخی موارد انعطاف بیش از حد به خرج می‌دهد و از حق خود‌ و تیم ملی ما به سادگی می‌گذرد. این انفعال در کنار شخصیت همیشه آرام اسکو، برخی اهالی فوتبال را نگران کرده که شاید فدراسیون بی‌کفایت فوتبال ایران، در سایه این منفعل بودن، راحت‌تر به بی‌کفایتی خود ادامه دهد. کما اینکه دیدیم قبل از بازی دوستانه با ازبکستان، تیم ملی ما ماه‌ها و ماه‌ها خانه‌نشین بود و چندین «فیفا‌دی» را به راحتی از دست داد، صدای اعتراضی هم از سرمربی کروات به گوش نرسید.

اسکوچیچ باید بداند در کشوری سرمربیگری تیم ملی را به عهده گرفته که رؤسای فدراسیونش اغلب در خواب‌های عمیق زمستانی به سر می‌برند و اگر خود سرمربی پیگیر از دست رفتن فیفادی‌‌ها نباشد و ماه‌ها در خانه‌اش بنشیند و تیمش را به حال خود رها کند، باز هم کسی از سوی فدراسیون به او سوزن نخواهد ‌زد اما فوتبال‌دوستان و اهالی مطبوعات همان کشور که «ما» باشیم، تنها و‌ تنها یک انتظار را از اسکو و کادرش دارند؛ بردن تیم ملی به جام جهانی قطر و اگر می‌پرسید چرا؟

 فارغ از مسأله عرق ملی‌مان، به خوبی از ظرفیت نفرات در اختیار اسکوچیچ آگاه هستیم و می‌دانیم تیمی که او در اختیار دارد، بی‌اغراق یکی از کامل‌ترین تیم‌های ملی دو دهه اخیر ما است که در هر پستش حداقل سه بازیکن آماده حضور دارند. پس جناب اسکوچیچ، اینها را بی خیال، شما چه برنامه‌ای را برای آماده‌سازی تیم ملی تدارک دیده‌اید؟