گزارش

 سوزان رک  

 

 ژان میشل اولا، مالک-رئیس لیون در مرداد حس خوبی داشت؛ فکر می‌کرد به یک رویای بزرگ نزدیک شده. برای دومین بار در طول دوران 33 ساله حضورش، تیم‌های مردان و زنان لیون در مراحل پایانی لیگ قهرمانان رقابت می‌کردند. آیا امکان یک دبل تاریخی وجود داشت؟

در سال 2010 تیم مردان نتوانست به فینال برسد اما تیم زنان در فینال در ضربات پنالتی به توربینه پست دام آلمان باخت. یک دهه بعد هر دو تیم لیون با بایرن‌مونیخ بازی داشتند، مردان در نیمه‌نهایی و زنان سه روز بعد در یک‌چهارم‌ نهایی. زنان به پیروزی رسیدند اما مردان شکست بدی خوردند.

بعد از آنکه اولا این باشگاه مقروض را در سال 1987 خرید و فرآیند پیشرفت تیم و صعودشان از دسته دوم آغاز شد، مردان یک دوره سلطه داخلی در دهه اول قرن بیست و یکم داشتند اما دستشان به لیگ قهرمانان نرسید. برای زنان اما موفقیت در این رقابت‌ها عادی شده، امسال پنجمین قهرمانی متوالی‌شان و هفتمین قهرمانی در مجموع را جشن گرفتند.

اما در مرکز یک دهه سلطه لیون بر فوتبال زنان اروپا، اولا است که در سال 2004 تصمیم به خریدن تیم زنان لیون گرفت که حالا برای باشگاه‌های سراسر جهان رشک‌برانگیز شده. آدا هگربرگ، مهاجم لیون و رکورددار گلزنی لیگ قهرمانان می‌گوید: «او اساساً فوتبال را تغییر داده. من راجع به نقش و تأثیرگذاری‌اش در لیون حرف نمی‌زنم بلکه منظورم فوتبال زنان به طور کلی است.»

اولا در فوتبال زنان سرمایه‌گذاری بی‌سابقه‌ای کرده و این آسان نبوده. خودش می‌گوید: «از طرف فوتبال مردان مقاومت زیادی می‌شد، در باشگاه، در فدراسیون و در کل جامعه. فکر کردم باید مسئولیتش را خودم به عهده بگیرم و این تغییرات را صورت بدهم.»

انگیزه اولیه برای تغییر میزان بی‌عدالتی موجود بود. یک نمونه‌اش اینکه تیم‌های مردان می‌توانستند شماره پیراهن خود را انتخاب کنند اما به تیم زنان تحمیل می‌شد. او با رئیس فدراسیون فوتبال فرانسه صحبت کرد و گفت باید این قانون تغییر کند: «بهترین راه برای حل این مسائل، مبارزه برای رسیدن به عدالت بین تمام بازیکنان فارغ از جنسیت‌شان بود که با سرمایه‌گذاری، ایجاد زیرساخت و امکانات برای همه قابل حصول بود و ما در لیون این امکان را داشتیم.»

چنین ارزش‌هایی برای مردی در سن او خاص است اما از جایی نشأت گرفته است. دو عامل باعث شکل‌گیری این التزام ایدئولوژیک اولای 71 ساله به برابری و حفظ ارزش‌ها بوده. درباره اولی می‌گوید: «پدرم معلم زبان فرانسوی بود و مادرم معلم ریاضی و فرهنگی که در آن رشد کردم احترام به همه قوانین و ارزش‌ها بود.» دومی میل به استقلال بود و او خیلی زود از پدر و مادرش جدا شد تا تجارت کوچک خودش را دنبال کند.

خریدن تیم زنان در سال 2004 و سرمایه‌گذاری بعدی ریشه در مذاکره با یوفا، فیفا و رئیس سابق مون‌پولیه، لویی نیکولین داشت که در سال 2017 درگذشت و پایه‌گذار تیم زنان باشگاه بود. او به این نتیجه رسید که در فوتبال بی‌عدالتی زیادی وجود دارد و خودش می‌تواند کاری در این باره انجام دهد. اولا صرفاً به سرمایه‌گذاری اکتفا نکرده و مثل تیم مردان رابطه خوبی با بازیکنان تیم زنان دارد. لوسی برنز که در سال‌های 2020-2017 برای لیون بازی کرد یا مگان راپینو که بعد از قهرمانی جهان با تیم ملی آمریکا با تبریک اولا مواجه شد، حرف‌های هگربرگ را درباره اولا تکرار می‌کنند. اولا می‌گوید: «این یک سرمایه‌گذاری شخصی و عاطفی است که من به یک اندازه بازیکنان آکادمی و ملی‌پوش دارم. این رابطه اهمیت زیادی دارد و من در همه کمپانی‌هایم انجامش می‌دهم چون برد-برد است. این بخصوص برای بازیکنان سطح بالا صدق می‌کند چون اگر شما از بازیکنی انتظار زیاد داشته باشید باید با تمام توان برایش کار کنید و این در نهایت به پیشرفت تیم منجر می‌شود و آن را در مسیر صحیح قرار می‌دهد.»

داشتن دید بلندمدت ضروری است. باشگاه‌هایی مانند چلسی، منچسترسیتی و بارسلونا با سرمایه‌گذاری عمیق سعی در رسیدن به جایگاه لیون دارند اما نگاه بلندمدت و ایجاد یک فرهنگ در باشگاه، غول فرانسوی را پیشرو کرده. اولا توضیح می‌دهد: «ما فقط به دنبال قهرمانی نیستیم بلکه می‌خواهیم فوتبال زنان را به یک واقعیت ضروری و جدایی‌ناپذیر که بخش کاملاً مثبتی در فرآیند موفقیت کل باشگاه است، تبدیل کنیم.»

هگربرگ می‌گوید: «نباید فراموش کنیم هشت سال پیش تیم حتی رختکن نداشت اما حالا به جایی رسیده‌ایم که در همان زمین تمرین مردان کار می‌کنیم. این باید فوتبال مدرن باشد و البته هنوز جای زیادی برای پیشرفت وجود دارد.»

موضوع دیگری که لیون در آن پیشگام شده، درباره دستمزد بازیکنان است. گفته می‌شود این باشگاه بهترین دستمزدها را در جهان می‌دهد و بازیکنان بین 300 تا 400 هزار یورو در سال دستمزد می‌گیرند که البته با دستمزدهای مردان طراز اول، تفاوت زیادی دارد.

اولا می‌گوید: «فوتبال زنان در جامعه اقتصادی است که ما در آن زندگی می‌کنیم. ما در قالب یک کمپانی خصوصی فعالیت می‌کنیم که من سهامدار اصلی‌اش هستم و در بورس هم فعالیت دارد. ما به تراز مالی نیاز داریم و باید همه چیز روشن و موجه باشد. علاوه بر پول که در ذهن خیلی بازیکنان است، یک نکته دیگر اهمیت دارد و آن جایگاهی است که در باشگاه فوتبال به خودشان اختصاص داده‌اند. ارتقای برابری جنسیتی و ارزش‌های مورد نظر ما باید در جنبه اقتصادی هم نمود پیدا کند اما متأسفانه در حال حاضر نمی‌توانیم به زنان هم به اندازه مردان دستمزد بدهیم. قطعاً از دیگران بهتر پول می‌دهیم چون جنبه اقتصادی بخش مهمی از ارزش‌های ما است.»

متوقف نشدن و تلاش مستمر برای بهبود فرهنگ عدالت شعار باشگاه لیون است و همین باعث می‌شود کار تیم‌های رقیب برای رسیدن به جایگاه این تیم فرانسوی بسیار سخت باشد.

منبع: گاردین