لورنتزو بتونی  

 

 شعار یوونتوس Fino alla fine است یعنی «تا لحظه آخر» اما این شعار بیش از هر حریفی، مقابل تورینو صحت دارد. بانوی پیر در سال‌های اخیر دربی‌های زیادی را با گل‌های دیرهنگام برده تا جایی که به ویژگی‌هایش در این بازی تبدیل شده.

یکی از این گل‌ها در فصل 2015-2014 بود که مربی حال حاضر یوونتوس، آندره‌آ پیرلو در آخرین ثانیه زد تا تیم ماسیمیلیانو آلگری به پیروزی فوق‌العاده‌ای برسد. همین اتفاق در بازی شنبه شب تکرار شد اما این بار پیرلو کنار نیمکت یووه بود و با گل لئوناردو بونوچی، یوونتوس سه امتیاز گرفت.

پیرلو این گل را جشن گرفت مثل شش سال قبل. دستان باز، فریاد و وقتی بازی تمام شد دلش نمی‌خواست به رختکن برود. به زمین رفت و بازیکنانش را در آغوش گرفت و گرمترین آنها به زننده گل پیروزی تعلق داشت. ما عادت نداریم پیرلو را اینطور هیجان زده ببینیم. این بار او واقعاً خوشحال بود. تیم میهمان با گل نیمه اول نیکلاس انکولو پیش افتاد و یوونتوس واکنش شایسته‌ای نشان نداد و می‌توانست در همان نیمه دو گل دیگر بخورد. نخستین ضربه در چارچوب میزبان را پائولو دیبالا در دقیقه 43 زد.

یوونتوس در نیمه دوم هم فرصت فوق‌العاده گلزنی ایجاد نکرد اما تعویض‌های پیرلو تا حدی کارساز شد. وستون مک کنی و بونوچی دو گل مشابه زدند که پاس هر دو را خوان کوادرادو داد. هنر یوونتوس در باور به تغییر نتیجه بود و یک بار دیگر تورینو نتوانست از برتری‌اش دفاع کند. «گراناتا» در این فصل 19 امتیاز از موقعیت برد از دست داده و صاحب بدترین رکورد در این زمینه است.

پیروزی یووه برای پیرلو تلخ و شیرین است. سه امتیاز در این مقطع که همه به دنبال رسیدن به بالای جدول هستند، اهمیت زیادی دارد. بیانکونری قبل از این بازی شش امتیاز از میلان صدرنشین عقب بود و نمی‌توانست امتیاز بیشتری از دست بدهد.

یووه این بار شانس آورد اما سؤال‌های بی‌جواب زیادی درباره این تیم وجود دارد. اول اینکه همیشه گل می‌خورند. بونوچی گل پیروزی را زد اما عملکرد دفاعی‌اش از حد او پایین‌تر بود حداقل در نیمه اول. ماتیس دلیخت در کنترل آندره‌آ بلوتی مشکل داشت و دانیلو که تا اینجای فصل تنها یک بازی را از دست داده، خسته به نظر می‌رسید.

خط میانی کیفیت لازم را ندارد و این یک مشکل دیگر است. فقط آدرین ربیو از حضور در ترکیب اصلی اطمینان دارد، رودریگو بنتانکور بازیکن فصل قبل نیست، آرتور استعدادش را به رخ کشیده اما ثبات ندارد و وستون مک کنی به اندازه دو نفر می‌دود اما نمی‌تواند حمله را طراحی کند. در حمله یووه به یک مهاجم نوک مثل آلوارو موراتا نیاز دارد که در این بازی محروم بود چون کریستیانو رونالدو و دیبالا مثل پارسال نیستند.

به نظر می‌رسد پیرلو ایده‌های روشنی دارد اما بازیکنان از او تبعیت نمی‌کنند. کاملاً محسوس بود که در نیمه دوم با نرسیدن به گل تساوی، فشار روی او و بازیکنانش بیشتر شد. وقتی دانیلو تعویض شد، بطری آب را به زمین کوبید.

استراحت بین دو نیمه شوک لازم را به بازیکنان یوونتوس نداد. بازیکنان و کادر فنی تیم به تصمیمات داور بازی، دانیله اورساتو اعتراض داشتند، می‌دانستند اگر بازی را نبرند جایگاهشان در جدول بدتر می‌شود.

یوونتوس هنوز با میلان و اینتر بازی نکرده، ناپولی را مثل همیشه برده و با لاتزیو و رم مساوی کرده. این تیم از 10 بازی 23 امتیاز گرفته، از یک طرف قابل قبول است اما وقتی در نظر بگیریم در خانه بنونتو و کروتونه امتیاز از دست داده و در تورین نتوانسته هلاس ورونا را ببرد، نه. آلگری و مائوریتزیو ساری حتی در روزهای سختشان اینطور القا می‌کردند که بهترین تیم ایتالیا هستند اما در حال حاضر یوونتوس بهترین تیم ایتالیا به حساب نمی‌آید چه رسد به لیگ قهرمانان.

روحیه تیم اما بالا است و جشن شادی پیرلو درست مثل شش سال قبل، این را ثابت می‌کند. پیروزی در دربی برای یوونتوس حیاتی بود اما چنین بازی‌هایی همیشه برای رسیدن به پیروزی کافی نیست.

منبع: فوتبال ایتالیا