میعاد نیک

 

لغو دیدار بین پرسپولیس و نساجی شاید آخرین گزینه‌ای بود که در مواجهه با قوانین AFC از سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال انتظار می‌رفت. با صعود سرخ‌ها به فینال رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا که حدود یک‌ماه پیش از آغاز رقابت‌های لیگ هم مشخص شد، سازمان لیگ فوتبال ایران می‌توانست برنامه‌ریزی مدون‌تری را انجام دهد که این گپ چندهفته‌ای بدون اختلال خاصی سپری شود و صدای 15 تیم دیگر لیگ برتری هم به اعتراض بلند نشود اما این شتابزدگی مسئولان فوتبال کشور برای برگزاری هرچه سریع‌تر لیگ بیستم باعث شد تا هم سرخ‌ها بلاتکلیف باقی بمانند و هم در حق مابقی تیم‌های لیگ اجحاف شود. شاید طرفداران تیم قرمزپوش پایتخت لغو تقابل شاگردان گل‌محمدی با نساجی را حق مسلم خود بدانند و چمن مصنوعی استادیوم وطنی قائمشهر را تبدیل به دستاویزی برای عدم حضور در مازندران کنند اما واقعیت این است که موفقیت یا عدم موفقیت یک تیم باشگاهی از هیچ‌گونه ابعاد ملی برخوردار نیست و از قهرمانی و یا نایب‌ قهرمانی پرسپولیس در آسیا، هیچ عواید مالی و غیرمالی نصیب نساجی، ذوب‌آهن و یا سپاهان نخواهد شد؛ همانطور که اگر یک تیم به افتخار حضور در دیدار نهایی مسابقات آسیایی نائل شد، هزینه‌اش نباید از جیب تیم‌های دیگر لیگ برود. بارها در مسابقات اروپایی دیده‌ایم که تیم‌های بزرگ برای حضور همزمان در 2 تورنمنت، مسابقات داخلی را با اعضای تیم آکادمی خود پیگیری کرده و تیم اصلی را به اردوی آماده‌سازی برای رقابت‌های مهمتر می‌برند تا نه سیخ بسوزد و نه کباب اما در لیگ ایران چه سیخ‌ها که نسوخته‌اند و چه کباب‌ها که جزغاله نشده‌اند! برای نخستین‌بار در تاریخ فوتبال کشور است که چنین حمایت بی‌شائبه‌ای از نهادهای دولتی به سمت یک تیم باشگاهی سرازیر می‌شود. وزارت ورزش و جوانان که مدعی‌ است طبق مصوبات مجلس شورای اسلامی اجازه هیچ‌گونه کمک مادی به سرخابی‌های پایتخت را ندارد، با جلسات پی‌درپی جهت رفع مشکلات تیم پرسپولیس برای حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا به‌دنبال یک اعتبارنامه باارزش برای خودش است و این تفکر به تمام ارکان فوتبال کشور اعم از فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ نیز تسری یافته. سرخ‌ها اگر توانستند در مبارزه با کرونا، تیم‌های عربی و مخارج عظیم خود به دیدار نهایی راه پیدا کنند، دلیل آن صرفاً به همت بلند تیم و تلاش بی‌امان بازیکنان و کادرفنی بازمی‌گردد اما مجموعه مدیریتی فوتبال کشور با این کمک‌های عجیب و غریب در پی مصادره به مطلوب موفقیت احتمالی پرسپولیسی‌ها در آسیا است. در شرایطی که پرسپولیس باید برای بازی‌های لیگ داخلی آماده می‌شد و قطعاً باید به مصاف نساجی می‌رفت، به‌ یکباره همه‌ چیز تغییر کرد تا سرخ‌ها به قرنطینه بروند و برای دیدار 29ام آذرماه آماده شوند. این تصمیم‌گیری از سازمان لیگ همانقدر عجیب بود که سکوت تیم‌های دیگر به‌ آن. قاعده «هر که بامش بیش، برفش بیشتر» اصلاً در فوتبال ایران رعایت نمی‌شود و از یک تیم باشگاهی حتی بیشتر از تیم ملی حمایت به‌عمل می‌آید.