سام ستارزاده

 

تنظیم برنامه بازی‌های پرسپولیس در آستانه فینال بزرگ لیگ قهرمانان آسیا، یکی از دردسرهای مهم سازمان لیگ در فصل پیش رو بود و مسئولین برگزاری مسابقات داخلی، پیش از آغاز فصل جدید فوتبالی، هم از وجود این چالش و هم از دشواری آن آگاه بودند اما ما یک حقیقت اضافه‌تر هم می‌دانستیم؛ اینکه انتظار خلاقیت و ایده‌پردازی از این مسئولین جهت حمایت از قرمزهای پایتخت و دیگر باشگاه‌ها بی‌جا است. 

این روزها به‌ خوبی می‌توان بازتاب این حقیقت را در سردرگمی متولیان لیگ برتر در برنامه‌ریزی سه دیدار حساس قرمزهای پایتخت دید.

آغاز لیگ برتر در آبان‌ماه، یک رکورد بی‌نظیر در تاریخ فوتبال باشگاهی ما بود؛ در حالی که افتتاحیه لیگ نوزدهم نیز با یک ماه تأخیر بی‌حاصل همراه شده بود. در شرایط کرونایی، رخدادهای غیرمترقبه به‌ اتمام رساندن مسابقات را دشوارتر هم می‌سازند؛ همانطور که فصل جدید تورنمنت باشگاهی داخلی ما شروع نشده رنگ تأخیر را به خود دید. 

معضل بعدی را هم مربیان شاغل در لیگ می‌دانند. تیم‌های اغلب آنان آمادگی برگزاری بازی‌ها با فواصل فشرده را ندارند.

یک تفکر هوشمندانه که حتی در نگاه اول منطقی به‌ نظر نیاید، می‌توانست هم از فشار مضاعف لیگ امسال بکاهد و هم از دشواری چینش برنامه بازی‌های 

پرسپولیس. 

چین که در سه ماه ابتدایی سال 2020 که مقارن با شروع دوره جدید سوپر لیگ‌شان بود، بیشتر از متوسط جهان با جهانگیری کروناویروس دست‌ و پنجه نرم کرد، لیگ 16 تیمی‌اش را در دو گروه که بالانشینانش بطور حذفی با یکدیگر بازی می‌کردند برگزار کرد تا تعداد بازی‌ها به دو سوم کاهش یابد. هم فصل فوتبالی آنها در سه ماه و نیم برگزار شد و هم گوانگژو، بیجینگ، شانگهای شنهوا و شانگهای SIPG با خیالی آسوده به قطر رفتند تا پرچمدار سرزمین اژدها در لیگ قهرمانان قاره کهن باشند.

دریغ که در فوتبال ایران، کسی اهل پیاده‌سازی سیاست‌های پیچیده و سنجیده برای حل معضلات نیست.

 بیشتر مدیران دوست دارند با تفکر «هرچه پیش آید خوش آید ما که خندان می‌رویم» به جنگ چالش‌ها می‌روند و نتیجه تصمیمات‌شان هم می‌شود درمان ابرو و آسیب به چشم. دیدار پرسپولیس – نساجی لغو شد تا ارتش سرخ طی سفر در معرض ابتلا به کووید قرار نگیرد.

 حاصلش چه شد؟ بی‌اعتمادی سایرین به پروتکل‌های بهداشتی که سازمان لیگ اتخاذ کرده. همین روزها، ذوب‌آهن (آخرین رقیب پرسپولیس قبل از فینال آسیا) 6 کرونایی در اردوی خود دارد. شهرخودرو که رقیب امروز گاندوها است، چرا به خود حق ندهد بابت سفر به اصفهان نگرانی داشته باشد؟ یا خود ذوبی‌ها چرا از کمین کرونا در سفرشان به تهران نترسند؟

البته در اینکه حق سرخ‌پوشان است که تغییرات در تقویم لیگ بیستم در هفته‌های آتی برای هموارسازی راه افتخارآفرینی‌شان در آسیا رقم بخورد، شکی نیست ولی ریشه این تغییرات، بی‌ثباتی در اجرای سازوکار برگزاری بازی‌ها است؛ درست مانند «کووید برک» که یک نمایش پوچ و بی‌اساس بود که بساطش با اولین نسیم اعتراضات از سوی مربیان لیگ، برچیده‌ شد.

 این بی‌ثباتی‌ها هم از این نشأت می‌گیرند که تدوینگران لیگ بیستم در زمانی که باید، به تمام جزئیات توجه نکردند.

شاید در سازمان لیگ از صعود پرسپولیس به اختتامیه لیگ قهرمانان 2020 کمتر کسی خوشحال شده باشد؛ چرا که وقتی تمام امور صرفاً جهت رفع تکلیف اداره می‌شوند، این صعود نه یک فرصت اعتبارافزایی، بلکه تنها یک مزاحم روی تقویم برگزاری مسابقات است.