سامان موحدی راد
مثل روز مشخص بود که لشگری که محمود فکری با خودش به استقلال آورده یار شاطر که نمیشوند هیچ بار خاطر تیم هم خواهند شد. اگرچه محمود فکری پیشتر و با قاطعیت گفته بود که اگرچه تعداد مربیهای تیمش زیاد است اما همه دستورالعملهای مشخصی برای فعالیت دارند اما یک ویدئوی کوتاه از نیمکت استقلال در روز بازی با پیکان کافی بود تا حاشیهها درباره کیفیت فنی نیمکت استقلال بالا بگیرد. در روزی که محمود فکری روی نیمکت استقلال نبود مظلومی و مرفاوی و حنیف عمرانزاده تلاش میکردند با بالا بردن صدایشان تیم را به پیشروی تحریک کنند اما لابد فراموش کردهاند که تیم با تاکتیک و نقشه پیش میرود نه با فریاد زدن بر سر مرادمند برای جلو کشیدن. حتی اگر آن ویدئو را تلاشی برای تخریب نیمکت استقلال بدانیم باید بپذیریم که نیمکت این تیم در حال حاضر هیچ ویژگی مشخصی ندارد. نیمکت مختصر اما کاربلد استراماچونی را به خاطر بیاورید. تعداد کمی مربی با کارکرد مشخص و سطح بالایی از تخصص در حرفه تخصصی خودشان که شاید آفتابیترین روزهای استقلال را رقم زدند. حتی نیمکت فرهاد مجیدی هم این ویژگی مشخص را داشت. یک مجید نامجومطلق خوشفکر و بازیخوان در کنار فرهاد مجیدی خیلی وقتها استقلال را از چاه بیرون میکشید و روند بازی را برای تیم عوض میکرد اما نیمکت فعلی استقلال چه ویژگی خاصی دارد؟ مرفاوی و برهانی و حنیف عمرانزاده چه برای این تیم کردهاند. اثری از کار تاکتیکی در این تیم دیده میشود؟ وقتی بازی گره میخورد کسی از این چهرهها که برخی چون مرفاوی و مظلومی عیارشان در این تیم مشخص شده میتوانند به تیم کمک کنند؟ تا اینجای کار که پاسخ به سؤالات منفی بوده. شاید مهمترین نکته مثبت تیم فکری این باشد که تیمش مثل تیمهای کلاسیک ایرانی با سیستم بکش زیرش بازی نمیکند اما همین که چنین کاری نمیکند هم دلیل نمیشود به سردرگمی، بدون هدف و برنامه بازی کردن و کم گل زدن تیمی که سه مهاجم تراز اول در فوتبال ایران را در اختیار دارد اشاره نکنیم. استقلال در این فصل دیگر بهانه نداشتن ستاره را ندارد و یکی از پرمهرهترین تیمهای لیگ برتری است. با این حال آنها تا اینجای کار ناامید کننده ظاهر شدند. حتی تیم استراماچونی که در هفتههای اول نتیجه نمیگرفت هم استقلالیها را با بازی امیدوار کنندهاش دلگرم میکرد اما این تیم بویی از آن روزها ندارد. محمود فکری در نساجی فوتبال زیبا و امیدوار کنندهای را به نمایش میگذاشت و شاید به همین دلیل آمدنش به استقلال در روزهای بحرانی مدیریتی این تیم باعث خوشحالی استقلالیها هم شده بود اما با این همه تیم او هنوز چشمهای امیدبخش و امیدوار کننده را به نمایش نگذاشته است.