هفته دهم رقابت‌های لیگ جزیره یک دیدار حساس را در دل خود داشت؛ چلسی فرانک لمپارد و تاتنهام ژوزه مورینیو در ورزشگاه استمفوردبریج. تقابل شاگرد و استاد. تیم‌های اول و سوم. بازی‌ای که چلسی با پیروزی در آن به صدر جدول می‌رسید و تاتنهام تنها با یک تساوی.

لمپارد تیمش را با آرایش 4-3-3 به میدان فرستاد و ترجیح داد کای هَورتز، ستاره گران‌قیمت آلمانی‌اش را نیمکت‌نشین‌ کند. مورینیو هم با همان 4-2-3-1 همیشگی شاگردانش را روانه میدان کرد و تنها در قلب خط دفاع یک تغییر اجباری اتفاق افتاده بود؛ جو رادون ۲۳ ساله جایگزین توبی آلدرویلد‌ مصدوم شده بود.

مطابق انتظار پسران سوپر فرانکی درصد بیشتری از بازی را در اختیار داشتند (60درصد) اما نتوانستند امید گلی به اندازه یک گل خلق کنند (96/0 امید گل چلسی). تیم مورینیو با دو آرایش 4-2-3-1 و‌ 4-4-2 «Mid block» دفاع می‌کرد و در هر دو حالت از بین کین یا اندومبله، یک نفر کانته را «Mark» می‌کرد تا چلسی نتواند از مرکز حملات خود را طراحی کند. راهکار لمپارد برای این اتفاق انتقال مونت به سمت چپ خط دفاع و در کنار سیلوا به هنگام بازیسازی از عقب بود تا چیلول در گوش چپ بالا برود و ورنر هم نیم‌ فضای چپ را مال خود کند اما مورینیو این برنامه لمپارد را هم به خوبی خنثی کرد؛ سیسوکو به نیم‌ فضای چپ می‌رفت تا ورنر را مهار کند، اوریه در گوش چپ روی پای چیلول می‌آمد و سون هم سعی داشت مسیر پاس مونت به چیلول یا ورنر را ببندد. لمپارد باز هم تسلیم نشد و همچنان اصرار به بازیسازی از کانال چپ داشت، در نتیجه تصمیم گرفت کانته را به فضای بین دو مدافع میانی اضافه کند تا سیلوا کمی به سمت چپ متمایل شود، چیلول در گوش چپ و ورنر در نیم‌ فضای چپ بمانند، با این تفاوت که این بار مونت می‌توانست در منطقه ۱۴(فضای جلوی مدافعان) قرار گیرد، بدون اینکه یارگیری خاصی شده باشد. در نتیجه مونت توانست یکی دو بار از این فضا شوتزنی کند. به واقع لمپارد توانست یک برتری ۴ به ۳ (سیلوا، چیلول، ورنر و مونت مقابل سون، اوریه و سیسوکو) را در سمت چپ برای چلسی ایجاد کند. برنامه تهاجمی دیگر چلسی، تعویض جناح بازی از چپ به راست و بعد ارسال‌های جیمز و زیاش از راست بود. این دو با ۱۰ و ۶ ارسال، بیشترین ارسال را در تیم چلسی داشتند اما عملکرد عالی دایر و رادون در نبرد‌های هوایی باعث شد آبراهام و ورنر نتوانند از این توپ‌ها استفاده کنند.

آن سوی میدان تاتنهام هم نمی‌توانست چندان از مرکز حملات خود را پیش ببرد زیرا چلسی با آرایش 4-5-1 «Mid block) دفاع می‌کرد و آبراهام، اندومبله را در «Cover Shadow» خود داشت، بنابراین مدافعان میانی تاتنهام و هویبرگ نمی‌توانستند با هافبک فرانسوی خود کار کنند. آنها سعی می‌کردند توپ را به جناحین برای مدافعان کناری خود ببرند، سپس با یک پاس بال‌های خود را در نیم‌ فضا صاحب توپ کنند و بعد بال‌ها با یک پاس تکضرب توپ را به مرکز برای اندومبله یا کین بیاورند که در نهایت عملکرد خوب ۳ هافبک مرکزی چلسی اجازه نداد اندومبله یا کین بتوانند از مرکز کاری پیش ببرند.

در مجموع تقابل دو تیم لندنی جذاب از کار در نیامد و امید گل پایین بازی (2/1 در مجموع) هم این را تأیید می‌کند. در نیمه دوم به نظر می‌رسید هر دو تیم از یک امتیاز هم در این تقابل نزدیک راضی هستند و ترجیح می‌دادند تا در هفته‌های آتی با رقبای خود فاصله ایجاد کنند. رقابت چلسی و تاتنهام در ادامه‌ فصل برخلاف این مسابقه بسیار جذاب خواهد بود و احتمال دارد این دو تیم لندنی در کنار لیورپول مثلث مدعیان قهرمانی این فصل لیگ جزیره را تشکیل دهند.