روز نخست سرمربیگری محمود فکری در استقلال را به یاد داریم. خاطر ذهنمان است که از او سؤالی ساده پرسیدند: «نقش آرش برهانی، صمد مرفاوی و حنیف عمران‌زاده در کادر فنی شما چیست؟» در پاسخ همین پرسش، فکری نخستین سیگنال نگران‌کننده را به هواداران ارسال‌کرد: «همه دور هم هستیم؛ آمده‌ایم به استقلال کمک کنیم؛ وظیفه چندان برای افراد تعریف‌شده نیست.»

این جمله هر چند در روز بازگشت شماره 6 محبوب آبی‌ها به خانه چندان در کانون توجهات قرار نگرفت اما زوایای تاریک آن در اهواز و در بحبوحه دیدار استقلال و فولاد به‌چشم خورد؛ زمانی که محمد دانشگر با تابلوهای تبلیغاتی کنار زمین برخورد کرد و قادر به ادامه مسابقه نبود اما حدود ۱۰ دقیقه، هیچکس از کادر فنی متوجه این قضیه نشد؛ آن‌هم 10 دقیقه‌ای که استقلال به حضور هر ۱۱ بازیکنش درون مستطیل سبز نیاز داشت.

میان سیلاب حواشی ایجاد شده در اردوی آبی‌پوشان، این پرسش‌ها نیز در ذهن بسیاری مطرح شدند و بی‌جواب ماندند: عمران‌زاده، مرفاوی، مظلومی، دفتری، دین‌محمدی ‌و فکری، مشغول چه کاری بودند و روی چه تمرکز می‌کردند که متوجه یک بازیکن تیم در زمین نشدند؟ نقش کدامیک از آنها توجه به این جزئیات مهم است؟ آیا قرار است در ادامه فصل نیز آنها با آرایشی سردرگم و شرح وظایفی نامعلوم روی نیمکت استقلال بنشینند؟ 

کاپیتان سابق استقلال، از همان روز اول انتقادات نسبت به انتخاب دستیارانش را با خود به باشگاه استقلال آورد. غیر از امیدعلی دفتری که سابقه کار در آکادمی والنسیا را دارد، گویا سایر اعضا چون زمانی عضوی از مجموعه استقلال بودند، از نظر فکری لزوماً شایسته این بودند که کنارش روی نیمکت بنشینند. از میان این افراد، صمد مرفاوی و پرویز مظلومی در سالیان نه‌چندان نزدیک دورانی ناموفق در استقلال داشتند و پس از آن نتوانسنند حتی در تیم‌های کوچک‌تر به تقویت کارنامه خود بپردازند. سایر افراد نیز تقریباً تجربه‌ای جدی‌تر از دستیاری فکری در نساجی (به‌مدت نیم فصل) نداشتند.

به‌عنوان مثال، حنیف عمران‌زاده که در دوران بازیگری‌اش بچه‌غول دوست‌داشتنی پسران آبی بود، حال قرار است بر سر بازیکنان کنونی تیم فریاد بکشد تا رگ غیرتشان بجوشد؛ ولی در جریان بازی نتواند راهکاری برای استفاده از ذخیره‌هایی همچون داریوش شجاعیان، مهدی مهدی‌پور و شیخ دیاباته به سرمربی ارائه دهد که البته مربیان دیگر استقلال نیز از انجام این کار عاجز بودند؟

اهمیت حضور دستیار زبده روی نیمکت هر تیم، از انتخاب سرمربی بیشتر هم نباشد، چندان کمتر نیست. پرسپولیس یحیی بخشی از بازی‌های سطح بالای خود را مدیون حضور حمید مطهری است که یکی از نخبگان دانش فوتبال در کشور است. وینفرد شفر تا زمانی استقلالش باطراوت بازی می‌کرد که ژیری ساناک را که یک مربی زیرک بود در کنار خود داشت. حال انتخاب با خود فکری است. او می‌تواند هر زمانی که نیاز بود در شرح وظایف و یا حتی انتخاب دستیارانش تجدیدنظر کند و گزینه‌ای به کادرش اضافه کند که با خود بار فنی و تجربه غنی به استقلال بیاورد. به همان اندازه، فکری مختار است به کادر فنی‌اش به چشم یک دورهمی چشم‌وگوش‌بسته‌ها بنگرد. به هر ترتیب، حاج‌محمود استقلالی‌ها باید پای عواقب خوب و بد تک‌تک تصمیماتش بایستد.