وقتی مهر «مربی موقت» روی پیشانی یک مربی می‌خورد، از او توقع کسب افتخار بزرگی ندارند. این داستان برای اِمه ژاکه در تیم ملی فرانسه رخ داد و هیچ‌کس تصور نمی‌کرد دوران جدید فوتبال در سرزمین خروس‌ها به‌دست او و با تیم تحت هدایت او رقم بخورد.

ژاکه در دوران بازی یک هافبک دفاعی خوب برای تیم سنت‌اتین بود و در دهه 1960 با تیمش چند قهرمانی در لیگ فرانسه کسب کرد اما ورودش به دنیای مربیگری را مدیون لیون، آخرین تیم باشگاهی‌اش در دوران بازی بوده. با لیون شروع کرد و با بوردو به قله رسید. 

در لیگ فرانسه 3 فصل در دهه 1980 بوردو را قهرمان کرد و 2 مرتبه هم تا نیمه‌نهایی جام باشگاه‌های اروپا تیمش را بالا آورد. ژاکه پس از یک دوره کوتاه در مون‌پلیه و نانسی، دستیار ژرار هولیه در تیم ملی فرانسه شد. 

نکته جالب اینکه هولیه هم خودش قبل از اینکه سرمربی فرانسه شود، دستیار میشل پلاتینی بود اما دوران تلخِ هولیه و ناکامی در راهیابی به جام‌جهانی 1994، در خوشبختی را به روی ژاکه باز کرد. اِمه که ابتدا قرار بود مربی موقت باشد، در آغاز راه مشکلات خاصی داشت. 

کاپیتان و ستاره تیم او اریک کانتونا بود که بعد از زدن آن ضربه کونگ‌فوی معروف به هوادار کریستال‌پالاس، مجبور شد روی نامش خط قرمز بکشد. ژاکه تغییراتی اجباری داشت و با کنار رفتن کانتونا، پاپن و ژینولا، تیمش را حول محور یک هافبک جوان به نام زین‌الدین زیدان چید. این ریسک او با راهیابی به یورو 1996 و رساندن خروس‌های بحران‌زده تا نیمه‌نهایی جواب داده

 بود.فدراسیون فوتبال فرانسه تردید را کنار گذاشت و به ژاکه اعتماد کرد تا در جام‌جهانی 1998 که اولین میزبانی‌شان در این مسابقات بعد از 60 سال بود، او هدایت خروس‌ها را برعهده داشته باشد. 

در ماه‌های بعد از یورو 1996، فرانسه در چند بازی دوستانه عملکرد دلپذیری نداشت و آنقدر تیم ژاکه دفاعی بازی می‌کرد که مردم نگران بودند هرگز یک بازی جذاب از تیم ملی کشورشان نبینند. 

ژوئن 1997 وقتی فرانسه در تورنمنتی دوستانه پایین‌تر از انگلیس و برزیل قرار گرفته بود، هواداران از ژاکه خواستند استعفا بدهد اما ژاکه ایستاد و با یکی از ماندگارترین تیم‌های تاریخ و بازی‌های جذاب، اولین قهرمانی تاریخ خروس‌ها در جام‌جهانی را رقم زد. بعد از این قهرمانی تاریخی هم به‌دلیل فشارهای قبلی بلافاصله استعفا داد و دیگر هیچ‌گاه به دنیای مربیگری بازنگشت.

او فردا ۷۹ ساله می‌شود.