شاید مهم‌‌ترین نگرانی هواداران رئال مادرید برای بازی عصر شنبه به عدم حضور کاپیتان سرخیو راموس در قلب خط دفاعی و کارلوس کاسمیرو در کمربند خط میانی تیم باز‌می‌گشت، اما تیم مشکی‌پوش مادریدی مقابل ویارئال نه‌تنها به مشکل خاصی در خط دفاعی برنخورد، بلکه 3 امتیاز خارج از خانه را به خودش و خط حمله منفعل‌اش واگذار کرد. مادرید زیدان مدت‌هاست با فقدان یک موتور گلزنی مواجه شده و برای جبران این خلأ حساس هم خبری از انفجارهای انتحاری فلورنتینو پرز در فصل نقل‌وانتقالاتی نیست. زمانی که کسی جرأت جذب بازیکن‌های بزرگ با مبالغ هنگفت را نداشت، پرز پروژه‌های کهکشانی 1 و 2 را موفقیت‌آمیز اجرا می‌کرد اما در این بازار مکاره که اعراب باشگاهدار فوتبال را با اقتصاد و مسائل مالی پیوند بسیاری داده‌اند، انگار مدیرعامل باشگاه رئال مادرید خودش را به خوابی زمستانی زده که نقاط ضعف تیم اصلی را نبیند.

رئالی‌ها پس از رائول گونزالس و رونالدو نازاریو هرگز مهاجم هدفی به این کیفیت نداشته‌اند و کریم بنزما هم بارها نشان داده که تنها یک مهاجم خوب است، نه یک گلزن بالفطره. ادن هازارد هنوز هم با این حقیقت کنار نیامده که برای جانشینی کریستیانو رونالدوی قاتل انتخاب شده و بازی کردن‌اش بیشتر به یک بازیکن متوسط شباهت دارد تا وارث شماره 7 تاریخی مادرید. تنها نقطه قوت تیم اسپانیایی به خط دفاع و قدرت رهبری کاپیتانش بازمی‌گردد که راموس مانند یک هیولا جور تمام تیم را می‌کشد و البته قوت قلبی به نام زین‌الدین زیدان. مادرید در تمام خطوط با مشکلات بزرگی مواجه شده و پرز هم این را باید بداند، ولی پشت نام بزرگ زیدان پنهان شده تا مرد فرانسوی انتقادات را به جان بخرد و چیزی از دست‌های خالی‌اش به رسانه‌ها اعلام نکند، سیاست نخ‌نمای پرز مدت‌هاست مشخص شده و دیگر نباید به این صحنه‌آرایی‌ها دل بست.