printlogo


کد خبر: 219190تاریخ: 1399/9/4 00:00
باز هم یک فیلم تلخ دیگر از زندگی ورزشکاران
دستفروشی قهرمان جهان در اندیمشک!

باز هم انتشار یک فیلم در فضای مجازی و دست به دست شدن آن، ماجرای تازه‌ای به راه انداخت. فیلمی منتشر شده از جوانی که بدن ورزیده‌اش به وضوح مشخص است و پشت سرش بار و وانت میوه دیده می‌شود. این جوان بر خلاف برخی نمونه‌های قبلی، رو به دوربین ایستاده و خودش شرح حالش را می‌دهد. اینکه قهرمان کشتی در اندیمشک است اما مجبور شده دستفروشی کند و در این کار به در بسته خورده و شهرداری مانع فعالیتش شده است.
جوان حاضر در فیلم، محسن مدهنی است که همین سه سال پیش در رقابت‌های کشتی فرنگی نوجوانان جهان در یونان، عنوان قهرمانی را از آن خود کرده. با این حال واضح است که خیلی زود رها شده و حالا وقتی کارد به استخوان رسیده و از کشتی ناامید شده، غم نان او را به دستفروشی سوق داده. شغلی که در شریف بودنش شکی وجود ندارد اما چرا باید قهرمانی در این سن و سال که در میدان عمل هم ثابت کرده مستعد و توانمند است، باید به جای تشک کشتی در کف خیابان به دنبال گذران زندگی خود باشد؟
کشتی‌های فنی مدهنی در رقابت‌های جهانی سال ۲۰۱۷ مورد توجه اتحادیه جهانی کشتی قرار گرفته بود و همین تعریف و تمجیدها و عملکردش کافی بود تا در هر کشوری در دنیا سال‌ها مورد حمایت کامل مالی قرار گیرد تا دیر یا زود به مدال‌آوری در رقابت‌های جهانی و حتی المپیک برسد. اتفاقی که در ایران نه از سوی فدراسیون و نه مسئولان ورزش استانش نیفتاده و او را در بیست سالگی مجبور به دستفروشی کرده است.
در این میان حالا که کار به اینجا رسیده و تمام ایران فیلم را دیده‌اند، نماینده فدراسیون کشتی ابایی ندارد که بگوید فدراسیون هم هیچ خبری از این ماجرا ندارد و از طریق فضای مجازی مطلع شده. یعنی علیرضا دبیر یک سال پس از ریاست در کشتی، حداقل کاری که باید را نکرده و سراغی از کشتی‌گیران رده‌های پایه والبته نفرات برجسته آن نگرفته تا ببیند کجا هستند و چه می‌کنند؟ که اگر می‌کرد حالا پاسخی برای دادن داشت و از حال و روز این جوان اندیمشکی خبر داشت.
محمد ابراهیم امامی سخنگوی فدراسیون کشتی در این باره گفت: «ما هم از طریق فضای مجازی در جریان این موضوع قرار گرفتیم و در حال پیگیری آن هستیم!»
حالا این پیگیری چه می‌خواهد باشد و مدهنی چه سرنوشتی پیدا می‌کند خدا می‌داند اما این ماجرا بالاخره یکجایی باید تمام شود. تا روزی که هیچ ورزشکار حرفه‌ای در کف خیابان به دنبال تأمین هزینه‌های عادی زندگی‌اش نباشد و اینطور آبرویش را به تاراج نگذارد.

Page Generated in 0.0051 sec