ایوان راکیتیچ می‌گوید یکی از خوش‌شانس‌ترین آدم‌های فوتبال است به خاطر همه چیز که به دست آورده. به خاطر تشکیل دادن یک همکاری فوق‌العاده با لوکا مودریچ، به خاطر بازی کردن پشت سر لیونل مسی، برای رسیدن به افتخاری که پیش از این تنها نصیب دیگو مارادونا شده، به خاطر کاپیتانی سویا در قهرمانی لیگ اروپا، به خاطر کمک به کرواسی تا به فینال جام جهانی برسد و البته به خاطر همسرش که گویا از همه دستاوردهایش در زمین فوتبال سخت‌تر به دست آمده. مصاحبه او را با سایت فیفا می‌خوانید.

***

ایوان، تازه به سویا برگشته‌ای، فوتبال در سویل چه حسی دارد؟

فوق‌العاده. این شهر شاید دیوانه فوتبال‌ترین شهر اسپانیا باشد. مردم واقعاً عاشق فوتبال هستند. ما سویا و بتیس را داریم، دو رقیب بزرگ که هر دو در دسته اول هستند. دو استادیوم پنج دقیقه با هم فاصله دارند. کل شهر دیوانه فوتبال است و واقعاً جو خاصی دارد.

سویل برای تو از نظر خانوادگی هم خاص است...

(می‌خندد) داستان جالبی است. روز اولی که به سویل آمدم، دیروقت بود. صبح روز بعد تست پزشکی داشتم، خیلی چیزها را باید مرتب می‌کردم.

 خیلی استرس داشتم و به برادرم گفتم برویم چیزی بخوریم. جایی که رفتیم یک دختر کار می‌کرد. به محض دیدنش با خودم گفتم باید با او ازدواج کنم. یک باشگاه بزرگ اروپایی به برادرم زنگ می‌زد و تلاش می‌کرد هواپیما به سویل بفرستد تا من را ببرد و با آنها قرارداد ببندم اما گفتم من به سویا قول داده‌ام، با این تیم قرارداد می‌بندم و با این دختر ازدواج می‌کنم. 

مطمئن بودم او زنم می‌شود اما قضیه آنطور که فکر می‌کردم آسان نبود، برعکس خیلی هم سخت بود چون بارها من را رد کرد. باید خیلی تلاش می‌کردم، عادت داشتم در زمین فوتبال تلاش کنم و اما این یکی خیلی سخت‌تر بود (می‌خندد) بالاخره بعد از هفت ماه قبول کرد با هم ناهار بخوریم، حالا 9 سال و نیم است که با هم هستیم.

در دوره اولت در سویا، نخستین کاپیتان خارجی باشگاه بعد از مارادونا شدی. چقدر برایت مایه افتخار بود؟

هنوز هم به آن افتخار می‌کنم. لحظاتی در دوران حرفه‌ای پیش می‌آید که کلمات قادر به وصفش نیستند، این یکی از آنها بود. کاپیتان همیشه اسپانیایی و اهل سویل بود و رسیدن به این افتخار نشانه اعتماد باشگاه و مربی بود. امیدوارم آنها هم از کاپیتانی من سودمند شده باشند چون برای فوتبال و تیمم زندگی می‌کنم و با قهرمانی لیگ اروپا آن سال خاص‌تر شد.

سویا شش بار قهرمان لیگ اروپا شده اما هرگز از مرحله یک‌چهارم‌ نهایی لیگ قهرمانان جلوتر نرفته. چقدر به دنبال این هدف هستید؟

واقعاً هدف مهمی است، فکر می‌کنم باشگاه گام‌های بزرگی در طول 15،10 سال اخیر برداشته. فوق‌العاده است که سویا شش قهرمانی لیگ اروپا دارد اما می‌خواهیم در لیگ قهرمانان هم موفقیت‌های بزرگتری به دست آوریم. فعلاً باید روی سه بازی بعدی‌مان در مرحله گروهی تمرکز کنیم. هفت امتیاز از سه بازی قبلی عالی است اما کافی نیست و بعد از صعود به مرحله حذفی باید به فکر شکستن این طلسم باشیم.

در سال 2014 به بارسلونا رفتی و با ژاوی، آندرس اینیستا، نیمار، لوییس سوارس و مسی همبازی شدی، چه حسی داشت؟

 بد نبود (با خنده) اما به شکل جدی باید بگویم بازی در بزرگترین تیم جهان وصف‌ناپذیر است و مطمئنم این حس تا آخر عمر با من است. واقعاً هیجان‌زده بودم اما وقتی به رختکن رفتم و دیدمشان، وحشت کردم. لذتبخش است که اینها دوستان همیشگی من خواهند بود. با آندرس صمیمی هستم و زیاد با هم حرف می‌زنیم. هرگز این شش سال را فراموش نمی‌کنم.

گلزنی در دقیقه چهار فینال لیگ قهرمانان سال 2015 چه حسی داشت؟

وای، عالی بود و دیوانه‌کننده. یک فوتبالیست همه زندگی‌اش را برای چنین لحظه‌ای سپری می‌کند. بردن این جایزه مهم هیچ‌وقت از ذهن نمی‌رود.

دورانت در بارسلونا را چگونه توصیف می‌کنی؟

 شش سال، 311 بازی -چهارمین خارجی تاریخ باشگاه با بیشترین بازی بعد از مسی، دنی آلوز و خاویر ماسچرانو- و 13 جام. فکر می‌کنم می‌توانم بگویم بخشی از تاریخ باشگاه هستم، از این شش سال خیلی چیزها به دست آوردم و شهر، مردم و باشگاه بارسلونا برای همیشه در قلب من هستند. خانواده من آنجا بزرگتر شد، دختر کوچکم آنجا به دنیا آمد. به زمان حضورم در بارسلونا افتخار می‌کنم.

درباره مسی چه می‌گویی؟

 معنای فوتبال. مهم نیست شما که هستید، باید بازی این پسر را تماشا کنید و لذت ببرید. او در سطح دیگری است. ما به بزرگان دیگر احترام می‌گذاریم اما شماره یک فقط یکی است و آن هم لئو. 311 بازی کنار او یک رویا است. فقط می‌خواهم یک چیز بگویم: برای همه چیز متشکرم لئو چون تو هیچ‌وقت متوجه نمی‌شوی بازی کردن کنارت چه معنایی دارد.

خاطره خاصی از جام جهانی 2018 داری؟

انتخاب یک خاطره سخت است چون هر روزش خاص بود. جو تیم و دوستی ما فوق‌العاده بود. ما خیلی سخت کار کردیم و از تمام توان مایه گذاشتیم. اگرچه باخت در فینال خیلی تلخ بود اما از جهت دیگر همان بزرگترین پیروزی ما بود. ما توانستیم هوادارانی در سراسر جهان پیدا کنیم. این بزرگترین دستاورد تاریخ فوتبال کرواسی بود.

درباره تصمیم اخیرت برای بازنشستگی از تیم ملی بگو...

شاید این سخت‌ترین تصمیم زندگی‌ام بود اما فکر می‌کنم لحظه‌ای می‌رسد که باید این کار را انجام داد. بعد از 13 سال و 100 بازی، با کووید 19 و بازگشتم به سویل، فکر کردم باید روی باشگاهم تمرکز کنم و زمان بیشتری را به خانواده اختصاص دهم. علاوه بر آن، کرواسی پر از بازیکنان جوان و مستعد است و باید فرصت بازی پیدا کنند.

دوران ملی‌ات را چطور توصیف می‌کنی؟

عالی. وقتی در 19 سالگی اولین بازی‌ام را انجام دادم هرگز تصور نمی‌کردم در بزرگترین مسابقه تاریخ فوتبال حاضر باشم، بیش از 100 بازی انجام دهم و چند بار در یورو و جام جهانی حضور داشته باشم. حس پوشیدن پیراهن تیم ملی و شنیدن قدردانی مردم واقعاً فوق‌العاده بود و به آن افتخار می‌کنم.

درباره لوکا مودریچ چه می‌گویی؟

او بهترین اتفاق برای کرواسی بود، برایم مثل برادر بزرگتر است. 13 سال در کنار هم در تیم ملی و مبارزه‌های بسیار در ال‌کلاسیکوها (با خنده) اما واقعاً حضور دو کروات در بزرگترین مسابقه فوتبال باشگاهی برای کشور ما باورکردنی نیست. هر بار که او جایزه‌ای برد، خوشحال شدم و به خودم بالیدم چون دستاورد او برای همه کشور بود. بردن جایزه بهترین بازیکن جهان واقعاً هیجان‌انگیز بود. او نماینده بی‌نظیری برای کرواسی در سراسر جهان است. او باعث می‌شود به کروات بودنم افتخار کنم.