حمید درخشان

درباره حذف تیم امید بحث زیاد است. معتقدم تیم خوبی از نظر مهره داشتیم و بازیکنان در سطح قابل‌قبولی بودند. کادر فنی هم از نفرات خوبی تشکیل شده بود. حالا که تیم حذف شده شاید خیلی‌ها بگویند چرا حمید استیلی سرمربی این تیم است و اگر فرد دیگری بود، تیم به المپیک صعود‌ می‌کرد. این صحبت‌ها برای زمانی بود که این مربی انتخاب شد. استیلی باید بعد از انتخابش به خوبی از سوی رسانه‌ها و کارشناسان حمایت می‌شد که نشد. البته تغییرات زیاد در کادرفنی تیم امید در یکی دو‌سال اخیر هم مزید بر علت شد که تغییرات زیادی در کادر بازیکنان این تیم هم به وجود بیاید، چون هر مربی‌ای سلیقه خاص خودش را دارد.
از نظر من مشکل اصلی این تیم کمبود بازی‌های تدارکاتی و البته بازی نکردن با تیم‌های بزرگ قبل از این تورنمنت بود. بازیکنان ایران تجربه بین‌المللی زیادی نداشتند و فقط چند بازی در ماه‌های اخیر در سطح آسیا برگزار کردند که چیزی به آنها اضافه نکرد. وقتی از بازی تدارکاتی صحبت می‌کنیم، باید به حریفی که برابر تیم ایران هم قرار می‌گیرد، فکر کنیم. بازی با تیم‌هایی همچون قطر و ازبکستان چیزی به تیم ما اضافه نمی‌کند، چون آنها هم در همین سطح هستند و ضعف‌های تیم عیان نمی‌شود. ما باید در این رده سنی سراغ بازی‌های تدارکاتی ارزشمند با تیم‌های بزرگ و صاحب سبک اروپایی برویم. بازی طراز اول یعنی تن بازیکنان ما به بازیکنان برزیلی و آرژانتینی یا کشورهای صاحب سبک اروپایی بخورد.
50 ‌سال است که به المپیک نرفتیم و باز هم همان اشتباهات را تکرار می‌کنیم. اگر واقعاً صعود به المپیک برای ورزش ایران مهم است، چرا برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری مناسبی برای تیم امید صورت نمی‌گیرد؟ همه نگاه‌ها به تیم‌ملی بزرگسالان است و وقتی چند ماه به انتخابی المپیک مانده، تازه یادمان می‌افتد که چنین تیمی هم داریم. تجربه حضور در المپیک می‌تواند باعث رشد فوتبال ایران شود. شما تصور کنید بازیکنان جوان و کم‌تجربه این تیم در المپیک حاضر و با بهترین تیم‌ها روبه‌رو شوند. این باعث می‌شود بازیکنان باکیفیت به تیم‌ملی بزرگسالان هم اضافه شوند.