جلال چراغپور

حذف تیم امید ایران از رقابت‌های مرحله گروهی انتخابی المپیک 2020 توکیو قابل پیش‌بینی بود. چرا باید از تیمی که برنامه مشخصی نداشت انتظار صعود به المپیک داشته باشیم؟ چندین بار در این باره کارشناسی کردیم اما هیچ توجهی به آن نشد. وقتی به این علم و تجربه در زمینه پایه‌های فوتبال بی‌توجهی می‌شود، طبیعی است که انتظاری بابت صعود به المپیک هم نداشته باشیم.
نحوه انتخاب مربیان در مهم‌ترین تیم از پایه‌های فوتبال یک کشور هزاران علامت سؤال دارد. من نمی‌خواهم حالا که حمید استیلی نتوانست با این تیم نتیجه بگیرد، همه چیز را گردن او بیندازم. اتفاقاً مشکلات زنجیره‌ای از مدیریت تا عوامل لجستیکی در کنار افراد فنی دست به دست هم داد تا نتیجه دلخواه گرفته نشود.
آخرین بار که حمید استیلی روی نیمکت یک تیم نشست، زمان سقوط استیل آذین به لیگ دسته اول بود. به هر حال هر تیمی شرایط خاص خودش را دارد و روند مدیریتی تیم امید کاملاً بیانگر این نکته بود که دچار مشکل می‌شویم.
روحیه تیمی در بین بازیکنان امید بسیار اندک بود. دلیلش هم روحیات سنی اعضای تیم است. باید اردوهای منظم می‌رفتند تا بتوانند با روحیه همدیگر آشنا شوند.
بازیکنان خوبی داریم اما تک تک آنها نیاز به حضور در یک الگوی تیمی داشتند که کمبود آن دیده می‌شد. تمامی این عوامل دست به دست هم داد تا در نهایت شاهد یک حذف تلخ دیگر باشیم.