بهناز میر مطهریان

مهدی تاج از ریاست فدراسیون فوتبال استعفا داده است اما او هنوز یکی از مهم‌ترین جایگاه‌های کنفدراسیون فوتبال آسیا را به خود اختصاص داده است. او هنوز نایب‌رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا در آسیای مرکزی است و به عنوان عضو هیأت رئیسه AFC یکی از 24 رأیی است که تصمیمات نهایی کنفدراسیون فوتبال آسیا را می‌سازد!
بعد از استعفای تاج از ریاست فدراسیون فوتبال ایران، گرچه عده‌ای مطرح کردند که شاید عنوان او در AFC هم تحت تأثیر قرار بگیرد اما واقعیت این است که این دو موضوع هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند. حتی تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا برای میزبانی ندادن به ایران هم نمی‌تواند حضور مهدی تاج در هیأت رئیسه AFC را تحت تأثیر قرار دهد. او تا پایان دوره مقرر شده، پست خود در هیأت رئیسه AFC را خواهد داشت.
پستی که بعد از محسن صفایی فراهانی و بعد از سال‌ها با انتخاب مهدی تاج به ایران رسیده است و از نظر جایگاه اهمیت بالایی دارد. مهم‌تر از این پست اما بهره‌ای است که می‌توان از این پست به سود ایران برد. پستی که تسلط کامل به زبان انگلیسی و آگاهی کامل از حوزه مربوطه در آن نقشی اساسی را ایفا می‌کند و بدون این دو بازو، حضور در این پست کلیدی، چیزی جز یک نمایش نیست.
مهدی تاج که در طول مدت زمان حضورش در پست نایب‌رئیسی AFC نتوانسته نظر سایر اعضای هیأت رئیسه را به سود ایران برگرداند، یک بار دیگر هم در این مأموریت مهم و حساس شکست خورد. حالا باید انفعال همیشگی او در یکی از مهم‌ترین سمت‌های AFC را هم به کارنامه پربار او اضافه کرد!
سؤال مهم در شرایط فعلی اینکه وقتی کنفدراسیون فوتبال آسیا تصمیم گرفته به درخواست کشورهایی چون کویت توجه کند و گرفتن میزبانی از ایران را در دستورجلسه خود قرار دهد، آیا مهدی تاج اینقدر به زبان انگلیسی مسلط بوده که بتواند 23 عضو دیگر هیأت رئیسه AFC را متقاعد کند که به ضرر ایران رأی ندهند؟ آیا اصلاً در جلسه شرکت داشته؟ یا موضع منفعل او در پست آسیایی، بعد از استعفا از ریاست فدراسیون فوتبال ایران، منفعل‌تر هم شده است؟
ایران رکورد میزبانی خوبی را از نظر فوتبالی در کارنامه خود ثبت کرده است. فارغ از همه کاستی‌های فنی و استاندارد ورزشگاه‌ها اما ایران در بسیاری موارد با استانداردهای کنفدراسیون فوتبال آسیا همخوانی داشته است و همین موضوع می‌توانست در بررسی‌های انجام شده، شانس ایران را برای مقابله با این تصمیم بالا ببرد اما به شرطی که ما از نمایندگی‌مان در جمع تصمیم‌گیرنده‌های نهایی، بیشترین بهره را می‌بردیم.
مثل ده‌ها پروژه برون‌مرزی دیگر اما ما این‌بار هم شکست خوردیم. این بار هم نتوانستیم نظرها را به سود ایران تغییر دهیم و در صدور رأی به گونه‌ای تأثیرگذار شویم که حکم نهایی به ضرر ایران نباشد.
این البته پایان راه نیست. رأی صادر شده از سوی AFC، بدون شک می‌تواند بازی‌های ملی ما را هم تحت تأثیر قرار دهد و از هر نظر شرایط را برای فوتبال ایران بد و بدتر کند.