مسیح زاهدی در پنجره تابستانی همچون همبازی خود (سامان نریمانجهان) از کشور آذربایجان پیشنهادهای خوبی داشت ولی مدیران باشگاه ماشینسازی رضایتنامه او را صادر نکردند تا در تبریز ماندگار شود. او میگوید: «باشگاههای کشور آذربایجان با تبریز تقریباً تفاوتی باهم نداشته و زبانهای مشترک و خصوصیات مشترکی با هم دارند. من هم از فوتبال تبریز و زندگی در این شهر راضی بودم و گفتم حالا که به آذربایجان عادت کردم و زبان آن را هم کمی یاد گرفتم، با توجه به پیشنهاداتم به این کشور بروم. البته تفاوت فوتبال این طرف و آن طرف رود ارس، قراردادهای دلاری است که آنها پولشان را میگیرند و ما قراردادهای ریالی خود را هم دریافت نمیکنیم. مدیربرنامههایم چند پیشنهاد داخلی و دو پیشنهاد از کشور آذربایجان برای من داشت که شرایط مالی آنها خیلی خوب بود و بیشتر تمایل داشتم به آنجا بروم؛ البته صحبتهایی هم با تیمهای لیگ برتری هم شده بود که مذاکراتی هم بین مدیران انجام شد. حالا که در ماشینسازی ماندم، از آنها تشکر میکنم و معذرت میخواهم که مذاکرات بینتیجه ماند. من حتی راضی بودم که مطالبات فصل گذشته و امسالم را ببخشم و مبلغی هم بابت رضایتنامه نیمفصل از قراردادم نیز پرداخت کنم اما محرومیت نقل و انتقالاتی دست باشگاه را بسته بود و شرایط برای رفتن مهیا نشد تا یک نیمفصل دیگر در این تیم باشم و بعد از پایان فصل تصمیم بگیرم.» او درباره شرایط تیمش اینطور میگوید: «واقعیت این است که ماشینسازی برای سهمیه بسته نشده بود و امتیازات نیمفصل اول هم برای لیگ برتری ماندنش کافی است؛ جدایی این نفرات چندان حساسیت ایجاد نمیکند و مشکلساز نخواهد بود. به نظرم باشگاه تا پایان فصل باید موضوع محرومیت نقل و انتقالاتیاش را حل کند تا برای فصل آینده به مشکل نخورد چون با این روال و جدایی چند مهره دیگر در پایان فصل قطعاً برای سال بعد به مشکل خواهد خورد و قطعاً مسئولان برای حل این بحران برنامهریزی کردهاند.»