نیمار به خاطر شکست پی اس جی مقابل موناکو با انتقادهای زیادی مواجه شد و در پایان بازی نیز با مارکینیوش هم‌تیمی خود درگیر شد و حالا به گفته خودش، یک نفر در حال کلاهبرداری با سوء‌استفاده از نام او در شبکه اجتماعی واتس اپ است.
نیمار در بخش استوری صفحه اینستاگرامش نوشته: «مراقب باشید، یک نفر در حال سوء‌استفاده از اسم من در واتس اپ است.»



 

عادل خمیس اسطوره فوتبال قطر در مصاحبه شبکه «الکاس» درباره انتخاب کی‌روش به‌عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال قطر گفت: «کی‌روش 7 تیم ملی را هدایت کرده و مهم‌ترین آن تیم ملی ایران است که رهبری کرده و 3 بار در جام جهانی با این تیم حضور داشته است. دستاورد کی‌روش در ایران و در فوتبال آسیا نشان می‌دهد انتخاب درستی برای تیم ملی قطر در شرایط مهم پیش رو است.»


 

احسان اصولی در مورد بررسی گزارش‌های مالی فدراسیون در جلسه هیأت رئیسه و اینکه آیا این گزارش‌ها برای مجمع 27 اسفند در اختیار اعضای مجمع قرار می‌گیرد، گفت: «صورت‌های مالی آماده است و در جلسه 27 اسفند مطرح خواهد شد. البته در مورد کمیته مستقل حسابرسی فدراسیون، پیشنهادات ما برای ارائه به مجمع آماده شد. در اساسنامه قید شده برای تشکیل کمیته مستقل حسابرسی باید هیأت رئیسه افرادی را به مجمع پیشنهاد بدهد.»


 

همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، میزبانی جام ملت‌های آسیای 2027 به عربستان سپرده شد و کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) صلاحیت این کشور را نسبت به تک رقیبش که همانا هند بود و کشوری بسیار پرسکنه اما عمدتاً فقیر واقع در مرکز آسیا است، بیشتر
دانست.
اینکه زود به این نتیجه برسیم که چون رئیس AFC هم یک فرد عرب (شیخ سلمان بحرینی) است، شاهد یک زد و بند در این زمینه بین این مقام و طرف‌های سعودی بوده‌ایم، دم‌دستی‌ترین توجیه است و شاید تقارنی با حقیقت نداشته باشد.
 اینکه میزبانی جام ملت‌های 2019 را هم به یک کشور عربی خاورمیانه (امارات) سپرده بودند و دوره 2023 را هم کشور دیگری با همین اوصاف (قطر) در بهمن و اسفند 1402 برگزار خواهد کرد، در ظاهر فرضیه «دست به یکی کردن» عرب‌ها را قوت می‌بخشد و این باور را به‌وجود می‌آورد که شیخ سلمان میزبانی‌ها را پیوسته به خودی‌ها می‌دهد تا آنها هم به رسم جبران در انتخابات AFC دائماً به این مقام عرب رأی بدهند و ریاست وی را استمرار بخشند.
 
امکانات درجه یک
از قضا در زمان برگزاری جام جهانی قطر هم در رأی‌گیری جدید «AFC» شیخ سلمان باز هم برنده و برای سومین‌بار به ریاست کنفدراسیون انتخاب شد که شمول زمانی آن تا چهار سال بعد را پوشش خواهد داد.
با این حال در عمق انتخابات مربوط به شناخت میزبان مسابقاتی در سطح جام ملت‌ها مناسبات و ملاحظاتی قرار دارد که از فرضیه ساخت و پاخت این با آن و بیعت عرب‌ها برای ناکام کردن دیگران فراتر می‌رود و ابعاد دیگری را بر ماجرا می‌افزاید و نکات مهمی را گوشزد می‌کند.
یک دلیل توفیق کشورهای عرب خاورمیانه در کسب میزبانی جام‌های مهم آسیا، تأمین ملزومات و امکاناتی است که برای این مهم به‌کار می‌آید و سرآمد آنها موارد سخت‌افزاری شامل استادیوم‌های مدرن و استاندارد، راه‌های مراسلاتی سریع‌السیر، امکانات اقامتی درجه یک برای توریست‌ها و در یک کلام تشکیل یک سازمان اجرایی متبحر در راه فراهم آوردن مقدمات و نیازهای برگزاری اینگونه جام‌ها است.
 
اقبال کمتر ژاپن و کره
طبعاً در شرق آسیا و بخصوص ژاپن و کره جنوبی هم اوج این تکامل‌های تشکیلاتی و کارایی‌های سخت‌افزاری را شاهدیم و این ملل پراراده شرقی حتی در میزبانی المپیک‌ها هم نمره قبولی گرفته‌اند اما واقعیت امر این است که در زمینه به‌روز بودن و تأمین مدرن‌ترین ملزومات و سخت‌افزارهای میزبانی و مؤلفه‌های پذیرایی از میهمانان، عرب‌ها حتی از رقبای قوی شرق آسیایی خود هم پیش افتاده‌اند.
 به اینها اضافه کنید بسیار پولدار بودن امثال قطر، عربستان و امارات را که آنها را قادر می‌سازد «صفر تا صد» مخارج میزبانی‌ها را بپردازند و خرج AFC را در این زمینه به صفر برسانند.
 حال آنکه شرق آسیایی‌ها چنین فراغ مالی عظیمی را برای کنفدراسیون فراهم نمی‌آورند و تأمین بخشی از پول برگزاری را از AFC می‌طلبند و به‌تبع آن کمتر مورد اقبال این نهاد
قرار می‌گیرند.
نیازی به تبانی رقبا نیست
آنچه در ‌مورد خودمان گفتنی می‌نماید، این است که به‌جای متهم کردن صرف عرب‌ها به ساخت و پاخت با یکدیگر به قصد قبضه کردن امور مختلف فوتبال آسیا، بهتر است بپذیریم که آنقدر در فوتبال خودمان ضعف و کمبود داریم که اگر عرب‌ها تبانی هم نمی‌کردند، دار و ندار و آمادگی ما برای میزبانی جام‌های بزرگ به اندازه عرب‌ها نمی‌رسید و در یک رقابت فاقد شائبه تبانی هم مغلوب آنها می‌شدیم.
بنابراین اولین کار و نخستین وظیفه پیش‌ روی ما رفع این ضعف‌ها، جمع‌آوری ملزومات و رسیدن تدریجی به سطحی از کفایت و کارایی است که حتی اگر AFC در دل مایل به اهدای میزبانی‌ها به ما نباشد، در عمل مجبور به انجام این کار شود.

 

مارتین لو
خبرنگار وب سایت  theasiangame
کی‌روش هم در آسیا و هم در عرصه جهانی نام بزرگی است. او نتوانست با ایران در جام جهانی موفق شود ولی شکی نیست که تجربه او با مربیگری در پنج جام جهانی و در کشورهای اروپایی ارزشمند است. این نکته کلیدی است که فدراسیون قطر پیش از سال ۲۰۲۶ به دنبال آن خواهد بود. قطر در یک دهه گذشته بر سبک و ثبات تمرکز داشته است. من فکر می‌کنم حداقل در کوتاه‌مدت، قطر امیدوار است که با دانش و تجربه تاکتیکی کی‌روش جهش کند. از بعد از جام جهانی؛ حتی قبل از رفتن سانچز از قطر، خبر حضور کی‌روش در این تیم گزارش شد. به نظرم این یک راز آشکار بود!
کی‌روش و قهرمانی دوباره قطر؟
اگر اولویت آنها حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ است، پس فکر می‌کنم کی‌روش باید از سال آینده برای ایجاد و ارزیابی نسل جدیدی از استعدادها شروع کند. اگر کی‌روش با همان ترکیب قبلی که مسلماً بهترین مجموعه برای حفظ جام ملت‌های آسیا است ادامه دهد، فکر می‌کنم صعود به جام جهانی دشوار خواهد بود. اگر جام ملت‌های آسیا اولویت مشخص باشد، هنوز فکر می‌کنم آنها برابر بهترین تیم‌ها مانند ژاپن، عربستان سعودی و کره جنوبی تلاش خواهند کرد. فکر می‌کنم تکرار قهرمانی سال ۲۰۱۹ سخت خواهد بود؛ حتی با وجود برگزاری بازی‌ها در کشور قطر.
بزرگترین چالش در قطر
 چالش کی‌روش همان نسل طلایی قطر است که در حال حاضر از نظر ذهنی در حال افت است و نسل جدید هم فاقد زمان کافی بوده است. در کنار القای شیوه جدیدی از بازی، ایجاد تعادل نیز دشوار خواهد بود. با توجه به حضور قطر در کونکاکاف، کی‌روش زمان لازم را برای اجرای برنامه‌هایش دارد.
رابطه کی‌روش و فدراسیون فوتبال قطر
وقتی فدراسیون را در نظر می‌گیریم، این بزرگترین تفاوت در مورد انتصاب کی‌روش است. فدراسیون قطر هر چه کی‌روش بخواهد به او می‌دهد. بازی‌های دوستانه، اردوهای آموزشی و غیره. چیزی که او نخواهد داشت، استعداد فراوان است.
بهترین گزینه برای ایران
 فکر می‌کنم برای تیم ملی ایران یک مربی متمرکز بر سبک هجومی خوب است. با این حال من این احساس را دارم که هیچ مربی خارجی نمی‌تواند به طور منظم با فدراسیون فوتبال ایران برخورد کند. نکونام کسی است که به احتمال زیاد می‌تواند یکی از گزینه‌ها باشد. فقط مطمئن نیستم که زمانش فرا رسیده است یا نه.
چالش اصلی جانشین کی‌روش
 تیم کی‌روش مسن‌‌ترین تیم در جام جهانی بودو ایجاد نسل بعدی در اولویت است. جام ملت‌های آسیا برای ایران هم با انتخاب سرمربی جدید و هم با بازیکنانی که دعوت می‌شوند، جالب خواهد بود.

 

وصال روحانی
روزنامه‌نگار

پاکو خمس در تراکتور به قدری موفق نشان داده که شایعات انتصاب قریب‌الوقوع او به پست سرمربیگری تیم ملی فوتبال ایران همه جا شنیده می‌شود اما آیا در این زمینه زودتر از حد تصمیم‌گیری و ابراز نظر نشده است؟ این مربی اسپانیایی که جانشین قربان بردیف روس‌تبار شده، البته تیم تبریزی را با کسب چهار برد در شش دیدار اخیرش به یکباره تا رده چهارم جدول لیگ برتر فوتبال کشور بالا کشیده اما در اینگونه موارد نه شش بازی بلکه باید حداقل 16 مسابقه صبر کرد و حاصل کار آن مربی را در چنان پروسه‌ای و در مدت زمانی حداقل چهار، پنج ماهه سنجید و سپس بر اساس نتایج حاصله و جایگاهی که آن مربی به خود اختصاص داده چیزی را برای او تعریف و پستی احتمالاً بهتر را برای وی پیشنهاد کرد. چنین چیزی برای خمس اصلاً شکل نگرفته و در نتیجه هرگونه نتیجه‌گیری درباره وی فقط یک جایگاه‌شناسی شتابزده خواهد بود که طبیعی است با اشتباهاتی همراه شود و در کانالی از آن مربی استفاده گردد که او آمادگی آن را ندارد، حتی اگر آن مربی اسپانیایی باشد و در شش، هفت مسابقه اولش به نتایجی عالی برسد و یک تیم متوقف مانده را به تحرکی فراوان واداشته باشد. فراموش نکنیم که دو، سه برد البته ارزشمند تراکتور با گلزنی حساس مردان این تیم در واپسین دقایق و ثانیه‌های مسابقات حاصل آمده و به واقع بخت خوش هم یاور «پرشورها» بوده است. فردا و فرداهای بعد که اینگونه بخت‌ها از اردوی تراکتور رخت بربندد و حریفان با آشناتر شدن با روش‌های کاری خمس بر دست و پای تیم او و شاگردانش زنجیر بزنند، آیا تراکتور همان نتایجی را خواهد گرفت که کسب آن در 50 روز اخیر عده‌ای را چنان هیجان‌زده کرده که طرح اهدای احتمالی پست سرمربیگری تیم ملی ایرا ن به وی را بر زبان می‌آورند و این مقام را شایسته وی می‌انگارند. جا افتادن یک مربی خارجی در محیط نامأنوس محل کارش البته یک شرط لازم و مهم برای ارائه پست‌های بزرگتر بعدی به وی است اما خمس حتی در این زمینه از مرز دو ماه هم عبور نکرده و بدیهی است که انطباق با شرایط کاری‌اش در استان آذربایجان و کل ایران هنوز یک تطابق نیمه تمام باشد و برای کامل شدن آن به سپری شدن حداقل 8 الی 10 ماه وقت نیاز است. همه اینها ناظران را باید به این نتیجه برساند که در زمینه پیشنهاد شدن احتمالی پست رهبری تیم ملی به خمس عجله بسیار زیاد و احتمالاً مضری صورت پذیرفته است. اگر هم معتقد باشیم که خمس صلاحیت فنی و اندازه‌های کیفی احراز این سمت را دارد، باید متذکر شد که در این زمینه هم هیچ اطمینانی وجود ندارد و در هیچ جای دنیا بر اساس نتایج شش بازی باشگاهی یک مربی را گزینه رهبری تیم ملی نمی‌کنند و احتمال دارد در دیدارهای بعدی همه ساخته‌های قبلی خمس ویران و ضعف‌های او رو شوند. در نتیجه طرز فکر و نحوه عمل حامیان این مربی نه حرفه‌ای بلکه آماتوری نشان می‌دهد و به مثابه «از هول حلیم در دیگ افتادن» است. خمس ظاهراً ادعا کرده است که کارش چنان مورد تأیید است که پپ گواردیولای معروف هم مسابقات تیم‌های وی را تعقیب می‌کند و کار او را زیر نظر دارد. صحت یا سقم این روایت را به راویان می‌سپاریم اما «ساکت الهامی» مربی زرنگ «هوادار» که ید طولایی در متلک انداختن به این و آن دارد، در پایان دیدار اخیر تیمش با تراکتور که با کمترین اختلاف به ضرر هوادار تمام شد، در نشست خبری مسابقه به طعنه گفت: «به خمس بگویید از گواردیولا بخواهد بازی‌های ما (تیم هوادار) را هم نگاه کند زیرا آنقدرها هم بدتر از تیم او نیستیم!»