مجتبی حسین مرشدی
خبر‌نگار ورزشی
سپاهان - استقلال مهم‌ترین و شاید زیباترین مسابقه هفته شانزدهم بود که سپاهان مثل بازی رفت برنده این دوئل همیشه حساس شد. اما برخلاف تاریخچه‌ای که از این تقابل در ذهن داریم، بازی آنها در هفته شانزدهم لیگ امسال مسابقه‌ای متوسط و کم تلاطم از آب درآمد. سپاهان بازی را برد اما در این تیم نشانه‌هایی از شکوه و بزرگی دوره‌های قبل ندیدیم. استقلال هم ذره‌ای شباهت به تیمی که برای قهرمانی می‌جنگد، نداشت. اگر مسابقات لیگ بعد از جام‌جهانی را ملاک بگیریم، تا اینجای لیگ هیچ تیمی شکوه و اقتدار یک قهرمان را نداشته؛ پرسپولیس شاید از نظر امتیاز بهتر از سایر تیم‌ها باشد اما کیفیت و نمایش‌ سال‌های اخیر را نداشته و بعد از گذشت 16 هفته هیچ‌کس نمی‌تواند با قاطعیت درباره قهرمانی این تیم حرف بزند. سپاهان و استقلال هم وضعیت بهتری نسبت به پرسپولیس ندارند. مسأله جایگاه این تیم‌ها در جدول لیگ نیست بلکه کیفیت پایین بازیکنان باعث شده تا بازی‌ها سرد و کم حادثه باشد. استقلال - سپاهان یک پیام داشت؛ اگر آنها با همین کیفیت لیگ را دنبال کنند، بخت قهرمانی این دو تیم پایین است. نگاهی سرسری به جدول گلزنان لیگ بسیاری از واقعیت‌ها را درباره لیگ امسال نشان می‌دهد؛ یورگن لوکادیا از فوتبال ایران رفته و باید این بازیکن را از فهرست گلزنان لیگ خارج کنیم. با این حساب، بهترین گلزن مسابقات محمد عباس‌زاده با 6 گل زده است. وقتی بعد از شانزده هفته بهترین گلزن لیگ از تیم تراکتور است که در جمع مدعیان نیست و بهترین مهاجم لیگ تنها 6 گل زده، کیفیت پایین بازی‌ها واضح و آشکار است. استقلال مهاجمان خوب و نامدار متعددی در اختیار دارد؛ از کوین یامگا تا ارسلان مطهری، مهدی قایدی، محمد محبی، پیمان بابایی و سجاد شهباززاده و آرمان رمضانی. از این گروه پرآوازه تا اینجای لیگ هیچ بازیکنی در کورس قهرمانی نیست و کوین یامگا و محبی با 4 گل زده در جدول گلزنان بهترین نمایش را داشته‌اند؛ آیا تیمی که برای قهرمانی می‌جنگد، نباید مهاجمی در کورس آقای گلی داشته باشد؟  قرار بود ریکاردو ساپینتو فلسفه بازی استقلال را نسبت به سال قبل تغییر دهد و بازی هجومی و باشکوه را به استقلال بازگرداند اما تا اینجا نتوانسته به نیمی از حرف‌های ابتدای فصل خود عمل کند و هواداران استقلال نه‌تنها بازی‌های باکیفیتی از تیم خود ندیده‌اند که از نظر نتیجه هم عملکرد ساپینتو برای آ‌نها راضی کننده نیست. اگر استقلال همین روند را ادامه دهد، بدون شک شکاف میان مدیریت و سرمربی استقلال بیشتر می‌شود و احتمال اینکه مرد پرتغالی استقلال تا هفته آخر روی نیمکت این تیم نباشد زیاد است.

 

محسن ذاکری
خبرنگار ورزشی
سومین باخت استقلال در این فصل برابر سپاهان رقم خورد تا آبی‌ها باز هم از کورس قهرمانی دورتر شوند. آبی‌پوشان تهرانی در نیم ‌فصل نخست نیز به سپاهان و تراکتور باخته بودند و حالا شکستی دیگر در کارنامه‌شان به ثبت رسید تا یک گام دیگر از تکرار عنوان قهرمانی دور شوند. شکست‌های تلخ برابر مدعیان لیگ که یک نبرد 6 امتیازی برای آبی‌ها محسوب می‌شود اما تیم ساپینتو نشان داده که در بازی‌های 6 امتیازی نمی‌تواند برنده باشد و از همین رو از رقبای مستقیم در جدول دور و دورتر می‌شود. نتایج ضعیف آبی‌ها در رقابت با مدعیان قهرمانی عجیب است. استقلال در برابر صدرنشین لیگ و رقیب قدیمی در دربی به تساوی رسید. ۲ بازی رفت و برگشت به سپاهان را باخت، گل‌گهر را شکست داد. مقابل مس رفسنجان به تساوی رضایت داد و مغلوب تراکتور شد. اگر پیروزی برابر نساجی و تساوی مقابل فولاد را هم اضافه کنیم، آنها تا به اینجا در 8 بازی برابر تیم‌های نیمه بالایی جدول فقط ۲ برد داشته‌اند، 3 دیدار را با شکست پشت سر گذاشته‌اند و 3 مسابقه هم برنده نداشته است. ناکامی در دیدارهای ۶ امتیازی بلای جان استقلال و سرمربی پرتغالی‌اش تا به اینجای کار بوده‌اند.

استقلال پس از ۱۴ سال در ۲ بازی رفت و برگشت به سپاهان باخت. در آن فصل آبی‌پوشان در جایگاه سیزدهم قرار گرفتند و پرسپولیس قهرمانی را به دست آورد. سپاهان با این برد تعداد پیروزی‌هایش در لیگ برتر را با استقلال در عدد ۱۶ برابر کرد و همچنین گل‌های زده و خورده ۲ تیم در عدد ۵۵ برابر شد. استقلال برای چهارمین بازی متوالی در اصفهان در رسیدن به پیروزی ناکام بود تا از آخرین پیروزی‌اش ۱۳۷۹ روز بگذرد. تیم پایتخت‌نشین در سال ۱۴۰۱، 3 بار به مصاف رقیب اصفهانی خود رفت که ۲ شکست و یک تساوی ماحصل کارشان بود.

نورافکن و رضاییان ستاره‌های سپاهان در برابر استقلال بودند. نورافکن که با یک شلیک بمب‌افکن گل نخست بازی و تیمش را به ثمر رساند، با بازی درگیرانه در مرکز زمین و حضور دائمی در زمین استقلال و پیشروی تا باکس 18 قدم حریف یکی از درخشان‌ترین بازی‌های خود را ارائه داد و از عوامل اصلی برد تیمش بود. نورافکن با این بازی تماشایی باز هم این پرسش کلیدی و قدیمی را مطرح کرد که آیا نمی‌توانست در جام جهانی همراه تیم ملی باشد؟ بازیکنی با این کیفیت در قطر قطعاً می‌توانست به تیم ملی کمک کند بویژه اینکه بعد از مصدومیت امید ابراهیمی تیم ملی در مرکز زمین بازیکنی برای جنگیدن نداشت و خلأ یک بازیکن فیزیکی و البته جوان بشدت به چشم آمد. رامین رضاییان نیز همانند دیدار رفت زننده گل دوم تیمش بود تا نشان دهد راه گلزنی به استقلال را به خوبی بلد است. او در لباس پرسپولیس نیز موفق به باز کردن دروازه این تیم تهرانی شده بود. رضاییان در طول بازی با نفوذهای مکرر خود سمت چپ استقلال را بدل به اتوبان کرده بود و مدافعان استقلال بویژه سلمانی هرگز نتوانستند او را متوقف کنند.

مهم‌ترین تصمیم ساپینتو برای بازی بزرگ مقابل سپاهان بازی دادن به رضایی گلر جوان خود بود. او با نیمکت‌نشین کردن حسینی که بعد از جام جهانی آشکارا افت کرده، می‌خواست به کاپیتان تیمش شوک وارد کند. بویژه اینکه حسینی به دلیل مصدومیت در طول هفته تمرینات را نیز از دست داده بود. با وجود این تصمیم بزرگ ساپینتو قمار بزرگی بود که او باخت. واکنش مبتدیانه و بد رضایی روی گل نخست سپاهان و شوت نورافکن که با مشت ناقص توپ را به درون دروازه هدایت کرد، از عوامل اصلی شکست استقلال بود و سبب شد تا ساپینتو بابت این ریسک بهایی سنگین مرتکب شود. شاید اگر حسینی در این بازی درون دروازه استقلال قرار می‌گرفت، حداقل روی گل اول سپاهان واکنش بهتری نشان می‌داد. در مقابل و در دروازه سپاهان نیازمند به خوبی نشان داد که چرا مورایس او را به عنوان شماره یک تیمش انتخاب کرده و رشید مظاهری را در لیست فروش قرار داده. پیام نیازمند برخلاف دروازه‌بان جوان حریف یک گل صد درصد را خرید و تیمش را نجات داد. نیازمند در چند صحنه دیگر هم عملکرد خوبی داشت تا علاوه بر تفاوت دو تیم روی نیمکت، تفاوت دروازه‌بان‌ها هم به چشم بیاید.

ترکیب عجیب و غریب استقلال در برابر سپاهان بیشتر از اینکه میزبان را غافلگیر کند، سبب غافلگیری خود آبی‌ها شد! ساپینتو در این بازی با بازی دادن به رضایی، مهری، حامدی‌فر و نیمکت‌نشین کردن حسینی و محبی ترکیب تیمش را زیر و رو کرد و این ترکیب ناهمگون سبب شد تا آبی‌ها در مهم‌ترین بازی فصل سپر بیندازند. او این روند را با زمین فرستادن زواری در ادامه بازی ادامه داد؛ بازیکنانی که جملگی در نیم فصل نخست تعداد دقایق حضورشان درون زمین روی هم به 45 دقیقه هم نرسیده بود اما ساپینتو ناگهان در مهم‌ترین بازی فصل تصمیم گرفت که آنها را به زمین بفرستد. 16 هفته از لیگ گذشته و ساپینتو هنوز ترکیب تیمش را نشناخته و در هر بازی چند تغییر را در ترکیب انجام می‌دهد. آنچه از استقلال یک تیم آنارشی زده ساخته.

ساپینتو عصبی است و این عصبانیت تمرکز او و تیمش را بر هم زده. او در طول 90 دقیقه مدام در حال اعتراض است؛ از داوری گرفته تا بازیکنان حریف و البته بازیکنان تیمش و حتی دستیارانش. رفتار اگزجره او در کنار زمین نه تنها به تیمش کمک نمی‌کند، بلکه آرامش را از تیمش گرفته و استرس را به تیمش وارد می‌کند. با اعتراض‌های او چیزی در استقلال درست نمی‌شود. اعتراض مهم‌ترین تاکتیک ساپینتو است. ظاهراً سرمربی پرتغالی به جای اینکه تیمش را درست کند، فقط اعتراض می‌کند. اعتراضاتی که هیچ چیز را درست نمی‌کند. روند فنی تیم استقلال و البته رفتار‌های عصبی ساپینتو کنار زمین باعث شده تا کمتر هواداری به آینده استقلال با این مربی پرتغالی امیدوار باشد. او باید تیمش را درست کند و از گران‌ترین تیم لیگ برتر بازی بهتری بگیرد؛ کاری که تا به امروز نتوانسته آن را انجام بدهد.


 

ایمان گودرزی
خبرنگار
استقلالی‌ها نیم فصل دوم را مثل نیم فصل اول با باخت مقابل سپاهان آغاز کردند تا رؤیای تکرار قهرمانی برای این تیم کمی دور از دسترس به نظر برسد. شاگردان ساپینتو دو بازی آخر خود را در لیگ باخته‌اند تا امتیاز آنها بیشتر از 27 نشود. با روندی که قهرمان بدون شکست فصل گذشته در پیش گرفته به نظر می‌رسد هواداران نباید انتظار خاصی برای بالا بردن جام در پایان فصل از این تیم داشته باشند. یکی از تغییرات بزرگ استقلال در این بازی بجز خط هافبک عجیب و غریبی که ساپینتو به میدان فرستاده بود، دروازه‌بان این تیم بود. در این بازی علیرضا رضایی به خاطر مصدومیت سید حسین درون دروازه تیم قرار گرفت. معمولاً چنین فرصت‌هایی برای بازیکنان نیمکت‌نشین باعث می‌شود که بازیکن به دنبال این باشد تا با تمام وجود خود را به مربی ثابت کند و بتواند جایگاهش را در تیم تغییر دهد. اتفاقی که قبلاً برای طالب‌لو و سیدحسین حسینی نیز رخ داد. اما شرایط برای رضایی مثل همتایان سابق خود خوب پیش نرفت و حتی روی اشتباه او استقلال گل خورد تا بعد از بازی سرمربی دعا کند حسینی هر چه زودتر آماده شود و به بازی‌های بعدی تیم برسد. درست است که استقلال تا هفته 16 این فصل بیشتر از کل فصل گذشته گل خورده اما مشکلات استقلال چیزی فراتر از دروازه‌بانی است، اگر وضعیت بحرانی استقلال ادامه داشته باشد هواداران باید مثل پیدا کردن برج میلاد در هوای این روزهای تهران به دنبال جام قهرمانی لیگ بیست و دوم بگردند.

 
 

امیررضا همایون
خبرنگار ورزشی
بدون شک مصاف سپاهان و استقلال مهم‌ترین مسابقه هفته شانزدهم بود؛ مسابقه‌ای که به مانند بازی رفت این دو تیم با برتری شاگردان مورایس به پایان رسید و باعث شد آنها به کورس قهرمانی بازگردند. ستاره‌های سپاهان در این بازی داخلی‌ها بودند تا لژیونرهای خارجی زردها به چشم نیایند. اتفاقی که در این فصل در سپاهان بشدت به چشم می‌آید؛ اینکه خارجی‌های پرتعداد سپاهان زیر سایه ستاره‌های ایرانی این تیم قرار گرفته‌اند. در حقیقت داخلی‌ها برای سپاهان میدانداری می‌کنند و کار را در می‌آورند. یکی دیگر از نکات حائز اهمیت سپاهان در این فصل ستاره‌های داخلی‌شان مانند امید نورافکن، رامین رضاییان، شهریار مغانلو و سایرین است. بازیکنانی که در مصاف با شاگردان ریکاردو ساپینتو تأثیر خوبی بر شرایط مسابقه داشتند. درخشش ستاره‌های ایرانی سپاهان سبب شده فرضیه تهی شدن لیگ برتر از ستاره‌های وطنی نقض شود. اگرچه لیگ برتر دیگر به مانند سال‌های گذشته آنگونه که باید و شاید ستاره ندارد اما این بازی نشان داد که لیگ برتر همچنان ستاره دارد اما برای پیدا کردن آن باید ذره‌بین دست گرفت و به دنبال ستاره گشت. همین موضوع اما فوتبالدوستان را برای ستاره ساختن در سال‌های آینده امیدوار می‌کند. این امیدواری زمانی بیشتر می‌شود که باشگاه‌ها به رده‌های پایه خودشان توجه کنند. زیرا بسیاری از بازیکنانی که پیش‌تر نام بردیم، از رده‌های پایه تبدیل به یک ستاره درجه یک شده‌اند. آنچه ثابت می‌کند اگر در فوتبال ایران به تیم‌های پایه نگاه اصولی و خریدارانه‌ای داشته باشیم، می‌توان به بروز و ظهور ستاره‌های نونوار دل بست. ستاره‌هایی که بتوانند فوتبال ایران را متحول کنند، اگر نگاه به فوتبال پایه متحول شود.