مریم کاظمی‌پور معاون توسعه بانوان وزارت ورزش و جوانان درباره زمان اعلام سرپرست نایب رئیس بانوان فدراسیون فوتبال گفت: «در این خصوص قرار مشخصی را با فدراسیون فوتبال نداریم.»  او ادامه داد: «قطعاً گزینه‌هایی مطرح هستند که با توجه به درایت رئیس فدراسیون و حساسیت موضوع فوتبال و فوتسال بانوان در این روزها نهایت تلاش‌مان را می‌کنیم برای انتخاب فردی که بتواند ثبات بدهد.»
 

 حمیدرضا آصفی سخنگوی اسبق وزارت خارجه درباره اقدام فدراسیون فوتبال که جام حذفی را به نام خلیج فارس نامگذاری کرد، گفت: «این اقدام خوب و لازم بود ولی کافی نیست. به طور حتم فدراسیون باید از طریق دبیرکل فیفا و ای‌اف‌سی قضیه را پیگیری کند و به آنها هشدار دهد که این اتفاقات دیگر نیفتد.»
 

مهدی ترابی  بازیکن پرسپولیس  بعد از حضور در جلسه کمیته انضباطی درباره اتفاقات پیش‌آمده گفت: «جلسه خیلی خوبی بود. ان‌شاءالله اتفاق خوبی بیفتد و نه من و نه آقای موسوی ضرر نکنیم. یک جلسه دوستانه بود و خدا را شکر همه‌ چیز تمام شد.» ترابی درباره اینکه آیا اتفاقات پیش‌آمده فوتبالی بود، گفت: «قطعاً فوتبالی بود و ختم بخیر شد.  یک کری خوانده شد و من نباید عصبی می‌شدم.»
 

مهدیه دریابیگی
روزنامه نگار
تنها یک پیغام در گروه داوران ولوله به پا کرد. پیام این بود: «به مدت سه روز کلاس داوری گذاشته شد و روز جمعه تمامی داوران برای تست باید آماده باشند.» این پیام وقتی منتشر شد، گروه را به هم ریخت! کسی فکرش را نمی‌کرد افشاریان برای نیم فصل هم تست در نظر بگیرد. همین دو سال پیش بود که تست نیم فصل باعث مصدومیت و دوری چند ماهه چند داور طراز اول شده بود اما یکدفعه رئیس کمیته داوران این برنامه را در دستور کار داوران لیگ گنجاند تا آنها خودشان را برای یک آزمون بزرگ آماده کنند. حال این روزها هر کدام از داوران که به هم می‌رسند از تصمیم جدید آقای رئیس می‌گویند. بهانه تصمیم جدید افشاریان هم مشخص است. نیم فصل اول پر بود از جار و جنجال علیه قضاوت داوران لیگ برتر. تعدادی از باشگاه‌ها هم طی نامه‌ای به رئیس کمیته داوران اعلام کردند که بعضی از داوران به دلیل اضافه وزن نمی‌توانند در زمین خوب بدوند و اصلاً در صحنه‌ها جاگیری خوبی ندارند، به همین دلیل هم زیاد اشتباه می‌کنند. ترابیان، راکی و حتی روح‌الله شریفی داماد افشاریان متهم به اضافه وزن هستند! درست مثل زمانی که محسن قهرمانی قضاوت می‌کرد و اهالی فوتبال او را داور چاق و کندی می‌دانستند! یا رضا کرمانشاهی که همیشه به خاطر اضافه وزن مورد انتقاد قرار می‌گرفت. حالا یک گزینه پیش روی رئیس کمیته داوران است و برای اینکه دهان منتقدان را بسته نگه دارد روز جمعه قصد دارد از داوران لیگ برتر تست بگیرد، قطعاً این آزمون ریزش خواهد داشت. مثل ابتدای فصل که چند تن از داوران طراز اول در این تست رد شدند و نتوانستند تا هفته‌ها قضاوتی داشته باشند. یک دلیل دیگر هم می‌تواند بهانه این تصمیم باشد. اکثر هیأت‌های فوتبال استان‌ها به حمایت از داوران استان خود از کمیته داوران می‌خواهند به داوران استان‌شان قضاوت دهد و این نکته فشار زیادی را به کمیته داوران وارد می‌کند، شاید افشاریان می‌خواهد با انجام این تست باعث ریزش داوران شود تا هیأت فوتبال‌ها هم اینقدر برای قضاوت داوران‌شان پافشاری نداشته باشند. با تمامی این پیش فرض‌هایی که بهانه تست روز جمعه داوران است، داوران لیگ برتر قرار است آخر هفته به صف شده و در آزمون افشاریان شرکت کنند و از همین حالا باید منتظر نام رد شدگان این تست باشیم. در اکثر این تست‌ها محمدحسین زاهدی‌فر داور دربی 99 یک پای رد شدگان است. به گفته سایر داوران زاهدی‌فر فوبیای تست دارد و هیچ‌گاه در آزمون‌های اولیه کمیته داوران موفق به پاس کردن تست خود نیست؛ اشکان خورشیدی نیز یکی دیگر از آن داوران است؛ البته خورشیدی به دلیل مصدومیت اصلاً در فصل جاری نه توانست تست دهد و نه در لیگ داوری کرده است. در اینکه داوران لیگ برتر باید همیشه آمادگی بدنی لازم را داشته باشند، شکی نیست اما همیشه در قبال توقعاتی که وجود دارد باید یکسری خدمات هم ارائه شود تا بازدهی بالا برود. اکثر داوران زمین تمرینی ندارند و گاهاً شنیده می‌شود روی آسفالت می‌دوند؛ در فصل جاری حتی کمیته داوران نتوانسته در فصل سرما برای داوران پیراهن آستین بلند تهیه کند و داوران مجبور هستند در هنگام مسابقات از یکدیگر پیراهن قرض بگیرند تا از فرط سرما یخ نزنند. از نظر میزان دستمزد هم با اهالی فوتبال قابل قیاس نیستند و به گفته خود داوران دریافتی تاکنون نداشته‌اند. در چنین شرایطی که هیچ خدمات حرفه‌ای به قشر داوری ارائه نمی‌شود چطور توقع داریم که قضاوت بدون نقصی را نیز از آنها شاهد باشیم. وعده آوردن وی‌ای‌آر نمونه بارز این ادعا است که به نظر می‌رسد طی این مدت اخیر فقط به یک شوی تبلیغاتی و یا فرار از هجمه انتقاد توسط مسئولان فوتبال مطرح می‌شود وگرنه آنهایی که دستی بر آتش دارند می‌دانند که آوردن وی‌ای‌آر و آموزش آن؛ پروسه زمانی طولانی مدتی دارد که عمرش نه به فصل جاری که حتی به فصل بعدی هم قد نمی‌دهد.
 

بلاتکلیفی تیم امید با همه وعده‌هایی که در سال‌های اخیر درباره موفقیت‌ تیم امید برای راهیابی به المپیک پاریس شنیده می‌شد در تناقض است. مدت‌هاست که تیم امید بی‌برنامه و بلاتکلیف به کار خود ادامه می‌دهد و بلاتکلیفی‌ها و تنش‌های مدیریتی فدراسیون فوتبال بر وضعیت این تیم هم تأثیرگذار بوده است.
یکی از بزرگترین انتقادهایی که در کنار جای خالی انتخاب سرمربی تیم ملی فوتبال در دستورجلسه اخیر هیأت رئیسه مطرح می‌شد، تعیین تکلیف سرمربی تیم امید بود. به خاطر همین احتمال اینکه در نشست بعدی هیأت رئیسه نام سرمربی تیم امید هم مطرح شود، زیاد است. گویا قرار است در این جلسه اعضای هیأت رئیسه نظر خود را در مورد سرمربی برگزیده شده از سوی فدراسیون فوتبال اعلام کنند.
ابتدا اعلام شد که انتخاب سرمربی تیم امید به سال 1402 موکول شده اما فدراسیون فوتبال در صحبت‌های ابتدایی که با گزینه‌های مد نظر داشته، متوجه این موضوع مهم شده که برای مربیان مد نظر استفاده از فیفادی فروردین‌ماه اهمیت بالایی دارد.
فیفادی فروردین‌ماه از 29 اسفند آغاز و تا 8 فروردین ادامه دارد و در این تایم سرمربی تیم امید می‌تواند با دعوت از بازیکنان مد نظر اردوی تدارکاتی برپا کند. از آنجایی که در ادامه مسابقات لیگ برتر تا پایان فصل بی‌وقفه دنبال می‌شود، این تنها فرصت در فصل جاری برای سرمربی تیم امید است که با دعوت از بازیکنان مد نظر تیم‌سازی را آغاز کند.
مسابقات مقدماتی قهرمانی زیر 23 سال آسیا شهریورماه آینده برگزار می‌شود و این بار تیم‌های برگزیده این مسابقات راهی المپیک می‌شوند. سرمربی جدید تیم امید حتی اگر از بین مربیان لیگ برتر انتخاب شود تا انتهای فصل بدون جدا شدن از باشگاهش می‌تواند، تمرینات تیم امید را در فیفادی فروردین برگزار کند، چون در این تایم بازی‌های لیگ برتر تعطیل است. بر اساس خبرهای رسیده از راهروی فدراسیون فوتبال سرمربی تیم امید داخلی و از بین مربیان لیگ برتری است.
البته که پیش از این هم گزینه‌هایی مطرح شده بود که بین آنها مربیان شاغل در لیگ برتر بودند و بعید نیست که انتخاب نهایی از میان همان گزینه‌ها انجام شود. آیا این سرمربی می‌تواند رؤیای دیرینه امیدها را محقق کند؟


 

وصال روحانی
روزنامه نگار
مرحله یک شانزدهم نهایی جام حذفی فوتبال ایران که از امروز (سه‌شنبه 20 دی‌) در شهرها و استان‌های مختلف آغاز می‌شود، گرمای این ورزش را در شرایطی حفظ می‌کند که به سبب فاصله اندک (دو هفته‌ای) بین پایان نیم فصل اول و شروع نیم فصل دوم لیگ برتر این گرما به واقع و به رغم تمامی سرمای زمستانی روزهای اخیر از گستره فوتبال رخت بر نبسته و سر جای خود باقی بود.
مشخصه مهم مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی که گرمای مورد بحث را تشدید و جذابیت دیدارهای پیش رو را بیشتر می‌کند، این است که نقطه شروع ورود لیگ برتری‌ها به صحنه این پیکارها است و مراحل قبلی مختص تیم‌های کوچکتر و متعلق به «لیگ دو» و لیگ‌های پایین‌تر از آن بود که بهترین‌های آنان بعد از نیل به نتایج مورد نظر به مرحله فعلی راه یافته‌اند و آرزو می‌کنند که به پیروزی‌های تازه‌ای برسند و بلند پروازی‌های‌شان استمرار یابد. با این حال چه بپذیریم و چه خیر، جذابیتی که حضور لیگ برتری‌ها به پیکارهای این هفته می‌بخشد، فراتر از هر نکته جذاب دیگری است. این در حالی است که جام حذفی در فوتبال هر کشوری، چه کوچک و چه بزرگ همواره محل خودنمایی تیم‌های کم نام و نشان‌تر به حساب آمده و هر گاه که آنها یک نام بزرگ و تیمی معروف را حذف کرده اند، لقب «غول‌کش» را به درستی صاحب شده و در مرکز توجهی قرار گرفته‌اند که همیشه آرزوی آن را داشته و تا قبل از غول‌کشی از آن بی‌بهره مانده بودند.
قهرمانی فولاد در جام حذفی دو سال پیش و رسیدن نساجی به عنوان قهرمانی فصل گذشته ظاهراً در هیچ‌یک از ابعاد غول‌کشی نمی‌گنجد و یک بحث کاملاً متفاوت است زیرا هر دو تیم لیگ برتری هستند و اگرچه به اندازه سرخابی‌ها و سپاهان و نظایر آنها ستاره ندارند اما از جمع تیم‌های کم نام و نشان هم به کلی دورند. با این حال «فولاد» چون پیش‌تر هرگز فاتح جام حذفی نشده و نساجی هم در تمامی دوران حیاتش به هیچ جام کشوری دست نیافته بود، فتوحات‌شان سر و صدا و واکنش‌هایی همچون پیروزی تیم‌های کوچک و کم بضاعت مقابل پر سرمایه‌ها را داشت و احساس و برداشتی همچون غول‌کشی را پیرامون کار آنها ایجاد و این حس را به آنان و ناظران تزریق کرد.
مسابقات امسال چه نتایجی را در بر دارد و چه احساس‌هایی را به وجود خواهد آورد؟ پاسخ این سؤال مشخص نیست و باید صبر کرد و دید اما این از خوش‌اقبالی فوتبال ما خواهد بود اگر یک بار دیگر غیر نامداران کارهایی بزرگ را انجام بدهند و به هم‌رده‌های خود و به کل تیم‌های کشور این امید را بدهند که اگر با همه وجود تلاش کنند هر توفیق بزرگی برای هر تیم به ظاهر کوچکی هم متصور و مقدور است. در میان تیم‌هایی که امروز به میدان می‌آیند،‌ پرسپولیس و «هوادار» لیگ برتری هم مشاهده می‌شوند اما این حریفان آنها هستند که رؤیاهایی شیرین و شاید هم موهوم را در سر می‌پرورانند و مثبت‌ترین قسمت حضور این رقبای غیر مشهور و کم امکانات در میدان، همان رؤیای پیروز شدن بر امثال سرخابی‌ها و رفتن به صدر اخبار و تبدیل شدن به «تیتر یک» مطبوعات است، حتی اگر این رؤیا در حد همان رؤیا بماند و تحقق نیابد.