مربی اسپانیایی تراکتور روز درخشانی داشت و تیمش با نمایشی دیدنی استقلال را شکست داد. فوتبال تک‌ضرب تراکتور به استقلال اجازه نداد که میزبان را تحت فشار بگذارد و آنها توانستند فرصت‌های خوبی بسازند. تراکتور بعد از گلزنی به استقلال هم با پرس سنگین اجازه نداد تا حملات آبی‌پوشان شکل بگیرد. اگر تراکتور همیشه مثل دیروز باشد خیلی زود می‌تواند به رتبه‌های بالای جدول برسد.
 

بعد از مصدومیت دقیقه 25 محمد محبی، ارسلان مطهری به زمین رفت، ولی در بیش از یک ساعتی که در زمین بود هیچ حرکت مثبتی نداشت. محبی در همان زمان کوتاه حضورش چند بار دفاع تراکتور را به هم ریخت، ولی مطهری مهاجمی بی‌آزار بود. هر چند خط میانی استقلال روز خوبی نداشت، ولی مطهری هم بازیکن بدون زهری بود و هیچ خلاقیتی برای خلق موقعیت نداشت.

 

خط حمله استقلال در تبریز روز خوبی نداشت و نتوانست خطرات زیادی روی دروازه تراکتور ایجاد کند، با این حال اخباری هم اجازه نداد که حملات میزبان به گل تبدیل شود. او روی ضربه ایستگاهی مهدی‌پور واکنش خوبی داشت و شوت بابایی را هم به خوبی دفع کرد. اخباری مثل بقیه بازیکنان تراکتور روز خوبی مقابل استقلال داشت و اجازه نداد برتری تیمش از دست برود.
 

آرمن ساروخانیان
روزنامه نگار
نیم‌فصل اول لیگ بیست و دوم دیروز با برد تراکتور مقابل استقلال به پایان رسید و هر چند هنوز یک بازی عقب‌افتاده باقی مانده (آلومینیوم – گل‌گهر سیرجان)، اما فرصتی است که بهترین و بدترین‌های مسابقات را از نگاه آماری بررسی کرد.

بیشترین برد و میانگین امتیاز:پرسپولیس
گل‌محمدی، متخصص برد

بیشترین برد متعلق به قهرمان نیم‌فصل است و پرسپولیس توانست 9 بازی از 15 بازی‌اش را ببرد. گل‌محمدی در حالی به این آمار رسیده که لوکادیا قبل از دربی از تیم جدا شد و دیاباته در بیشتر بازی‌ها مصدوم بوده است. پرسپولیس بدون این دو مهاجم کمی به دردسر افتاد، ولی بعد از دو تساوی مقابل استقلال و پیکان راه برد را پیدا کرد و دو بازی آخر مقابل گل‌گهر سیرجان و نساجی را برد. پیروزی 5 بر یک روز پنجشنبه بهترین برد این فصل پرسپولیس هم بود و کمک کرد که آنها از نظر تفاضل گل (14) هم بهترین تیم شوند.
پرسپولیس در پایان نیم‌فصل اول به میانگین 2.13 امتیاز رسید. قهرمانی فصل قبل استقلال با میانگین 2.67 به دست آمد، ولی به نظر می‌رسد که پرسپولیس با حفظ همین روند هم می‌تواند جام را بالای سر ببرد.

بهترین خط حمله: سپاهان
هجومی‌ بر خلاف انتظار

در شروع فصل گفته می‌شد که مورایس یک مربی نتیجه‌گرا است. بعد از برد روز اول سپاهان مقابل استقلال که با تکیه بر ضدحملات به دست آمد این تئوری تقویت شد، ولی مربی پرتغالی در ادامه مسیر این پیش‌بینی‌ها را بر هم زد. سپاهان توانست در نیم‌فصل اول 21 گل بزند که یک گل بیشتر از پرسپولیس و 6 گل بیشتر از استقلال است. البته گل‌گهر که 20 گل زده هنوز در بازی عقب‌افتاده‌اش در اراک فرصت دارد به رکورد سپاهان برسد یا حتی از آن عبور کند.
سپاهان در حالی به این آمار رسیده که شهریار مغانلو، مهاجم اصلی این تیم پایین‌تر از انتظار بود و فرصت‌های خوبی را از دست داد. او هرچند با 4 گل زده بهترین گلزن این فصل سپاهان است، ولی با توپ‌های خوبی که به او می‌رسد، می‌توانست بهترین گلزن لیگ باشد.

بهترین خط دفاع: مس رفسنجان
دیوار نفوذناپذیر مسی

مس رفسنجان با 4 گل خورده بهترین خط دفاع لیگ را در اختیار دارد و در رتبه بعدی پرسپولیس و آلومینیوم اراک هستند که 6 گل خورده دارند. بازی هفته گذشته مس مقابل استقلال در ورزشگاه آزادی نشان داد که این آمار بی‌دلیل ثبت نشده. مس تیم سرسختی است که با بازی پرفشار اجازه شکل گرفتن حملات به حریف را نمی‌دهد.
آخرین گل خورده این تیم به شکست یک بر صفر هفته نهم مقابل پرسپولیس برمی‌گردد و شاگردان ربیعی در 6 بازی بعدی گلی نخورده‌اند که آماری فوق‌العاده است. مشکل بزرگ مس رفسنجان در خط حمله است و این تیم خیلی سخت گل می‌زند (9 گل زده)، وگرنه این تیم رتبه بهتری از پنجم داشت.

بدترین خط حمله: پیکان
امان از شیر تاشکند

پیکان در این فصل نتایج نسبتاً خوبی گرفته و این تیم جوان در بازی‌های بزرگ نمایش خوبی داشته. تنها مشکل تیم مجتبی حسینی غیبت یک گلزن است که بتواند از فرصت‌ها استفاده کند. امید گلزنی پیکان به شرزود تمیروف بود، ولی شیر تاشکند از زمان پیوستن به تیم جدیدش حتی یک گل هم نزده!
پیکان در پایان نیم‌فصل اول با 7 گل ضعیف‌ترین خط حمله لیگ را در اختیار دارد. آنها تا هفته چهاردهم در این رکورد با مس رفسنجان شریک بودند، ولی با دو گلی که پنجشنبه از تیم ربیعی خوردند، این عنوان حالا تنها در اختیار خودشان است.

بدترین خط دفاع: نفت مسجدسلیمان
بفرمایید گل

نفت مسجدسلیمان در پایان نیم‌فصل اول 35 گل خورده که متوسط 2.33 گل در هر بازی را نشان می‌دهد و آماری فاجعه‌بار است. دومین خط دفاع ضعیف لیگ در اختیار نساجی است که 15 گل خورده کمتر از نفت مسجدسلیمان دارد.
نفتی‌ها فصل را خوب شروع کردند، ولی از میانه مسیر به سراشیبی سقوط افتادند و در 5 بازی آخر 15 گل خورده‌اند. نفت نامزد اصلی سقوط است و تنها در صورتی می‌تواند از قعر جدول خلاص شود که راهی برای ترمیم ساختار دفاعی‌اش پیدا کند.

بیشترین مساوی: مس رفسنجان 10
عبور ربیعی از تارتار

سومین رکوردی که در اختیار مس رفسنجان قرار دارد، بیشترین تساوی است. ده بازی تیم ربیعی با تساوی به پایان رسیده و این نمی‌تواند اتفاقی باشد. انتظار می‌رفت این رکورد به ذوب‌آهن برسد، ولی حتی تیم تارتار هم یک تساوی کمتر از مس رفسنجان دارد.
8 بازی تیم ربیعی با تساوی بدون گل به پایان رسیده که رویکرد محتاطانه این مربی را نشان می‌دهد. البته آنها در هفته‌های اخیر سنت‌شکنی کردند و مس کرمان و پیکان را دو بر صفر شکست دادند.

کمترین باخت: پرسپولیس، مس رفسنجان
یادگار بردیف برای لیگ ایران

پرسپولیس صدرنشین تنها یک شکست در این فصل داشته که به بازی خانگی مقابل تراکتور برمی‌گردد. قربان بردیف، سرمربی قبلی تراکتور برای این بازی طراحی خیلی خوبی داشت و توانست پرسپولیس را تحت فشار بگذارد و در نهایت به برتری یک بر صفر برسد. تیم گل‌محمدی بعد از هفته هفتم دیگر شکستی نداشت و در دربی هم موفق شد با گل لحظات آخر گولسیانی از شکست فرار کند.
مس رفسنجان هم در تعداد باخت با پرسپولیس شریک است و جالب اینکه تنها باخت این تیم به بازی مقابل صدرنشین برمی‌گردد.

بیشترین باخت:
نفت مسجدسلیمان خونریزی حاد

نفت مسجدسلیمان شروع خوبی در لیگ بیست و دوم داشت و حتی به رتبه‌های بالای جدول هم رسید، ولی ناگهان روی دور باخت افتاد تا آرام آرام به قعر جدول برود. آنها با ده باخت بیشترین شکست را در لیگ دارند که پنج باخت متوالی در هفته‌های آخر به دست آمده است. انتخاب اشکش به جای مهاجری هم نتوانسته شرایط را تغییر دهد و به نظر می‌رسد حریفان سه امتیاز بازی با نفت را از قبل کنار می‌گذارند، مگر اینکه باشگاه بتواند در نیم‌فصل دوم شرایط را تغییر بدهد.



 

مهدیه دریابیگی
روزنامه نگار

چهارشنبه خبری روی خروجی سایت‌ها آمد که همه را شوکه کرد. با اعلام رسمی فیفا از این پس علیرضا فغانی داور بین‌المللی استرالیا است و به‌عنوان داور این کشور سوت می‌زند! به کمی عقب‌تر برگردیم و به زمانی که کمیته داوران ایران خودزنی کرد و یکی از سرمایه‌های ملی را به راحتی آب خوردن سوزاند تا امروز ما شاهد آن باشیم که این سرمایه در لیست کشور دیگری قرار است استعداد خود را به معرض نمایش بگذارد در حالی که با پول و سرمایه ایران تاکنون توانسته بود افتخاراتی در سطح آسیا و جهان کسب کند. انتقادی به فغانی وارد نیست داوری در سطح او که در جام جهانی سوت می‌زند و در سطح آسیا یکی از نخبگان حرفه خودش است نمی‌تواند با کنار گذاشته شدن از لیست بین‌المللی ایران، دست روی دست گذاشته تا دوران داوری‌اش تمام شود. از طرفی هم وقتی کمیته داوران ایران با دست‌های خود استعدادش را پس می‌زند، معلوم است استرالیایی‌ها این استعداد را فوراً جذب می‌کنند و از دستش نمی‌دهند. در این میان تنها کمیته داوران و فدراسیون ایران است که با کنار گذاشتن فغانی از لیست بین‌المللی ایران باید پاسخگو باشد. کمیته داوران ایران با این بهانه که حضور فغانی به‌عنوان نفر اول لیست بین‌المللی فرصت را از داوران دیگری چون موعود بنیادی‌فر می‌گیرد؛ او را از لیست کنار گذاشت. در حالی که تفاوت فاحشی بین توانایی نفر اول و دوم لیست بین‌المللی (فغانی و بنیادی‌فر) بود و حضور فغانی به‌عنوان نفر اول لیست هیچ‌گاه فرصت سوزی برای نفر دوم نبود. اما بر فرض محال که ادعای کمیته داوران درست بود و با حضور فغانی به‌عنوان نفر اول فرصت بنیادی‌فر در مجامع بین‌المللی می‌سوخت؛ در چنین حالتی هم راهکار درستی وجود داشت که فغانی آن را به کمیته داوران پیشنهاد داده بود. فغانی پیشنهاد داد: «بنیادی‌فر را نفر اول لیست بگذارند و نام او را به‌عنوان نفر دوم رد کنند.» تا هر دو نفر آنها در سطح بین‌المللی فرصت خودنمایی داشته باشند؛ اما تنها یک تصمیم خودخواهانه که شکل خودزنی داشت استعدادی را از داوری ایران گرفت که امروز فقط باید حسرت آن را خورد. حالا فغانی نه به‌عنوان داور ایرانی که از این پس به‌عنوان یک داور استرالیایی در مجامع بین‌المللی حضور پیدا می‌کند! حفظ نخبه هنر می‌خواهد که مردان فدراسیون نشان دادند چقدر در این زمینه بی‌هنر هستند و به راحتی سرمایه‌ای که در ایران پرورش پیدا کرده بود؛ خیلی راحت سوزاندند. از این تصمیم‌های فرمایشی کمیته داوران کم نگرفته است و فشارهای بیرونی گاهاً این کمیته را وادار به تصمیمی می‌کند که در نهایت انگشت حسرت به دهان باید گرفت. فغانی امروز نه به‌عنوان نخبه ایرانی بلکه به‌عنوان یکی از سرمایه‌ها در استرالیا هنرنمایی می‌کند و فقط حسرتش برای ما باقی می‌ماند!