هدایت ممبینی، دبیرکل فدراسیون فوتبال در پیامی خطاب به آنتونیو اکواینو، نایب رئیس فدراسیون برزیل نوشت: «درگذشت ادسون آرائنتس دوناسیمنتو، اسطوره به یادماندنی فوتبال دنیا، هواداران میلیونی فوتبال در ایران را هم متأسف کرد. ایشان که در سال‌های دور به ایران هم سفر کرده و از محبوبیت ویژه‌ای در کشورمان برخوردار بود، طی سالیان متمادی نقش مهمی در ثبت خاطرات طلایی و به یادماندنی دنیای توپ گرد ایفا کرد.»
 

وحید شمسایی، سرمربی تیم ملی فوتسال ایران درباره درخواست برای جذب دستیار و مربی خارجی برای تیم ملی فوتسال گفت: «قرار شد یک جلسه کامل با مهدی تاج داشته باشیم. یک مربی بزرگ فوتسال در سطح بین‌المللی به کار ایران می‌آید و باید از این فرصت استفاده کنیم. هنوز هم می‌گویم «آندرس» (مربی اسپانیایی که قبلاً مدنظر شمسایی بود) را راحت از دست دادیم. شهاب سفال‌منش و سیامک داداشی، دستیارانم استثنایی و فوق‌العاده هستند.»
 

ابراهیم قاسمپور، رئیس کمیته فنی فدراسیون فوتبال می‌گوید: «اصرار‌ها برای ادامه حضور کی‌روش در تیم ملی نشان می‌دهد کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه است. اگر به گذشته برگردیم، باز هم مخالف ماندن اسکوچیچ هستم ولی در عین حال همان موقع نیز ما مخالف آمدن کی‌روش بودیم اما هیأت رئیسه نظر ما را ملغی کرد و رأی به ابقای اسکوچیچ داد. بعد از آمدن تاج اما هیأت رئیسه در خواب بود و رأی به رفتن اسکوچیچ و آمدن کی‌روش داد!»
 

سینا حسینی
روزنامه نگار
بی‌تفاوتی محض مسئولان فدراسیون فوتبال در قبال تعیین تکلیف نیمکت تیم ملی شاید از نظر افکار عمومی رفتاری غیرقابل توجیه به حساب بیاید اما واقعیتی که در این ایام کمتر به آن پرداخته شده موانع بزرگ بر سر راه هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال برای انتخاب سرمربی تیم ملی بزرگسالان است، تا حدی که اعضای هیأت رئیسه در مقطع کنونی دچار یک سردرگمی فاحش و عجیبی شدند که برای برون‌رفت از این وضعیت هیچ راه حل منطقی و ایده‌آلی پیدا نکردند.
منابع خبری نزدیک به فدراسیون فوتبال مدعی‌اند اعضای هیأت رئیسه فدراسیون پس از اتمام رقابت‌های جام جهانی هر یک به نوعی به‌دنبال استخدام یک مربی بزرگ برای هدایت تیم ملی بودند و فهرستی از گزینه‌های مختلف را روی کاغذ آوردند تا در جلسه هیأت رئیسه به جمع‌بندی نهایی دست پیدا کنند تا نفر جایگزین کارلوس کی‌روش را انتخاب کنند اما فرمول آنها خیلی زود نقش بر آب شد.
مشکل بزرگی که اعضای هیأت رئیسه با آن مواجه شدند، چگونگی استخدام سرمربی جدید بود! آنها با وجود اینکه می‌توانستند بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای مذاکره با گزینه‌های مورد نظر را آغاز کنند و شرایط آنها را برای همکاری با فدراسیون فوتبال جویا شوند، اما اطمینانی برای حصول نتیجه ندارند چون در این میان برخی شیطنت‌ها از خارج از مرزها صورت می‌گیرد که به کلی می‌تواند جریان مذاکرات را تغییر دهد؛ به این ترتیب که مربی مورد نظر پیش‌شرط‌های خود را خیلی زود تغییر می‌دهد و با سختگیری‌های بیشتر به سمت منتفی شدن مذاکرات گام برمی‌دارد.
از طرف دیگر موضوع پرداخت ارزی دستمزد مربی و دستیاران به یکی از چالش‌های بزرگ تبدیل شده، تا حدی که بیم این می‌رود دوباره مشکلاتی که در جریان همکاری فدراسیون فوتبال با مارک ویلموتس بلژیکی رقم خورد بار دیگر تکرار شود و طرف ایرانی به‌دلیل تحریم‌های بانکی نتواند در زمان مقرر دستمزد سرمربی و دستیارانش را پرداخت کند و زمینه اختلاف حقوقی در جریان همکاری به وجود بیاید.
یکی دیگر از موانع بزرگی که برای مدیریت فدراسیون فوتبال چالش‌آفرین شده موضوع توصیه‌های دولت‌های غربی به شهروندان خود برای عدم فعالیت در ایران است که به نظر می‌رسد این موضوع ریشه در رفتارهای ایران هراسی این کشورها دارد و باعث شده تردیدهای جدی و اساسی برای گزینه‌های اروپایی به وجود بیاید تا به‌صورت قطعی به پیشنهاد طرف ایرانی فکر نکنند.
در کنار این سلسله اتفاقات عجیب و غریب اختلاف نظر میان اعضای هیأت رئیسه نیز نقش بزرگی در به وجود آمدن بلاتکلیفی فعلی دارد، هر چند مسئولان فدراسیون فوتبال تا به امروز هیچ اظهارنظر رسمی در خصوص سیاستگذاری خود درباره آینده تیم ملی نداشتند اما زمزمه‌های پنهانی در گعده‌های خودمانی حکایت از این دارد که آنها هر یک به‌دنبال فرد مورد نظر خود هستند و حاضر به اجماع در خصوص انتخاب یک گزینه واحد نیستند. بر این اساس بلبشوی عجیبی در حوزه تعیین تکلیف تیم ملی بزرگسالان به وجود آمده تا همچنان تیم ملی در بلاتکلیف‌ترین دوره مدیریتی و فنی خود باقی بماند.
با این حال گمانه‌زنی‌ها حکایت از این دارد که با این شرایط در نهایت فدراسیون فوتبال به سراغ استخدام یک مربی داخلی خواهد رفت تا هدایت تیم ملی در مسابقات جام ملت‌ها به وی سپرده شود، مگر اینکه یک مربی آشنا به اوضاع داخلی ایران فعالیت در رأس کادر فنی را قبول کند تا تیم ملی صاحب سرمربی خارجی شود.
 

کمتر از یک سال تا برگزاری جام ملت‌های آسیا و در شرایطی که تیم ملی فوتبال ایران با عملکردی پرانتقاد از جام جهانی ۲۰۲۲ قطر حذف شد، فدراسیون فوتبال هنوز تکلیف سرمربی این تیم را مشخص نکرده و بررسی این موضوع در دستورجلسه رسمی پیش روی هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال نیز نیست!
اعضای هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال که روی انتخاب سرمربی جدید تیم ملی اتفاق نظر ندارند، روز سه‌شنبه هفته جاری در نشست خود مسائل مختلفی را بررسی می‌کنند که در بین دستور جلسات عنوان شده، موردی برای تعیین تکلیف کارلوس کی‌روش وجود ندارد.
بحث و بررسی آئین‌نامه‌های مالی - معاملاتی، اصلاح بندهای آئین‌نامه در خصوص پاداش‌های فدراسیون، رسیدگی به درخواست پاداش صعود تیم زیر ۱۸ سال، انتخاب سرمربی تیم ملی زنان، تعیین زمان برگزاری مجمع فدراسیون و اصلاح اساسنامه هیأت‌های استانی تشکیل دهنده دستور جلسه هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال است.
جام جهانی ۲۰۲۲ قطر در حالی به پایان رسید که کارلوس کی‌روش برای سومین بار متوالی نتوانست جواز صعود این تیم به مرحله حذفی را کسب کند. همین موضوع پایان همکاری او با فدراسیون فوتبال را به همراه داشت تا انتخاب سرمربی تیم ملی ایران برای جام ملت‌های ۲۰۲۳ تبدیل به معمای پرحاشیه شود.
بر اساس گزارشی که مهر منتشر کرده است، اعضای هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال قصد دارند در این نشست بحث انتخاب و تعیین تکلیف سرمربی تیم ملی را با رئیس فدراسیون مطرح کنند تا نظر او را در مورد ادامه یا قطع همکاری با کی‌روش بدانند و نظرات خود را هم مطرح کنند.
هر چند به نظر می‌رسد رئیس فدراسیون هم مخالف ادامه همکاری با کی‌روش است اما برخی اعضای هیأت رئیسه و مسئولان فدراسیون فوتبال در تلاش هستند تا زمینه ماندن این مربی پرتغالی را فراهم کنند.
این در حالی است که تعداد مخالفان ماندن کی‌روش در هیأت رئیسه بیشتر از موافقان است اما باید در نشست ویژه‌ای در این مورد تصمیم‌گیری شود. برخی اعضای هیأت رئیسه به سمت گزینه داخلی گرایش پیدا کرده‌اند و اعتقاد دارند در شرایط فعلی تیم ملی باید با مربی ایرانی به کارش ادامه دهد.
البته وضعیت فنی لیگ برتر و عملکرد پرانتقاد مربیان نگرانی‌هایی را برای استفاده از مربی داخلی ایجاد کرده و برخی اعضای هیأت رئیسه معتقدند که همچنان باید از سرمربی خارجی برای هدایت تیم ملی استفاده کرد.

وصال روحانـی
روزنامه‌نگار

قطر بعد از میزبانی موفقیت‌آمیز جام جهانی فوتبال 2022 به برگزاری بازی‌های المپیک می‌اندیشد. کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) میزبانی المپیک‌های 2024، 2028 و 2032 را از چندی پیش به ترتیب به شهرهای پاریس، لس‌آنجلس و بریسبین (استرالیا) سپرده و در نتیجه اولین تاریخی که قطری‌ها می‌توانند در راه میزبانی احتمالی خود به آن امید ببندند، بازی‌های سال 2036 است که 13 سال تا زمان برگزاری‌اش فاصله وجود دارد. ارائه زودهنگام میزبانی‌ها به کشورهای خواهان آن و ممالک واجد شرایط با این هدف صورت می‌پذیرد که آنها فرصت‌هایی کلان برای تدارک‌های لازم داشته باشند.
این در مورد قطر هم صدق می‌کند. درست است که این کشور عربی کوچک اما متمول منطقه خاورمیانه تمهیداتی عظیم را برای بیست و دومین دوره جام جهانی فوتبال فراهم آورد اما برگزاری یک رشته (ولو فوتبال بسیار پرطرفدار) کجا و میزبانی 26 تا 28 رشته ورزشی المپیک کجا؟ قطر بواقع همین حالا هم بهترین استادیوم‌ها و مدرن‌ترین سالن‌ها را برای حدود 15 رشته ورزشی دیگر هم در اختیار دارد اما اگر به این نتیجه رسیده باشد که باید به سبب میزبانی المپیک یک مجموعه ورزشی ویژه این بازی‌ها را با در برداشتن سالن‌هایی برای تمامی رشته‌ها بسازد، فرصت 13 ساله پیش رویش برای این امر کفایت می‌کند.
اضافه بر این مسئولان ورزشی این کشور قطعاً به احداث یک دهکده المپیک هم همت خواهند گماشت زیرا  با وجود تصمیم IOC برای کم کردن تعداد حاضران، المپیک‌ها اینک با حدود 10 هزار و پانصد ورزشکار و مربی و مسئول برگزار می‌شوند و طبعاً برای آنها باید یک جای اسکان واحد در نظر گرفته شود.  
عده‌ای در کشورمان با استناد به این ادعای نه چندان منطقی که اگر قطر کوچک هم می‌تواند میزبان جام جهانی و سپس المپیک باشد، ‌ما با عظمت چند برابرمان باید به میزبانی این مسابقات فکر کنیم، عملاً خط و روالی غیرقابل اجرا (برای خودمان) را توصیه و گوشزد کرده‌اند و اگر پای در چنین راهی گذاشته شود، ‌فقط اتلاف وقت و هدر دادن بودجه از جانب ما خواهد بود.
ما به سبب انواع تساهل‌ها در سال‌هایی طولانی از زیرساخت‌های ضروری برای میزبانی این دست مسابقات به کلی دوریم و تأمین آن که یک پروسه زمانبر است که نه فقط در 13 سال بلکه در 23 سال هم برای ورزش ما با توجه به گنجایش‌های فکری و ظرفیت‌های عملیاتی‌اش غیرممکن خواهد بود. ساختن چنین زیربنایی، مستلزم طرح و فکر، آماده‌سازی همه ملزومات و چیدن آنها در کنار یکدیگر با تمامی دقت در یک بازه زمانی احتمالی 30 ساله است. سی ساله البته برای ما که برخلاف قطر هیچ بسترسازی برای میزبانی مسابقات مهم نداشته و به همین سبب حتی برگزاری جام فوتبال ملت‌های آسیا را هم به ما نمی‌سپرند چه برسد به جام‌های جهانی فوتبال و بازی‌های المپیک.