فرخ حسابی
روزنامه‌نگار ورزشی
فقط باید کارلوس کی‌روش باشید که شکست 6-2 در جام جهانی برایتان عجیب نباشد و بعد از آن باخت نیز از همه طلبکار باشید. فقط باید کارلوس کی‌روش باشید که بعد از چنین شکستی و اصولاً بعد از هیچ شکستی نه تنها عذرخواهی نکنید بلکه شب و روز در اینستاگرام پیام‌های قصار بگذارید و دیگران را مقصر جلوه دهید و حتی بابت لو رفتن ترکیب جادویی تیمت شاکی باشی و فقط باید کارلوس کی‌روش باشید که با یک لشکر دستیار و مربی در کنار خود به ترکیبی برسید که تیم ملی ایران با آن وارد بازی با انگلیس شد. این جام جهانی هرچه که نداشت این دستاورد را داشت که نشان داد کارلوس کی‌روش به طور کامل یک مربی تمام شده دست‌کم برای فوتبال ایران است و دیگر چیز جدیدی برای ارائه کردن ندارد. او حتی دیگر در ارائه فوتبال دفاعی که تنها روشی است که بلد است نیز تبحری ندارد و آن را هم با ضعف‌های فاحش و انتخاب‌های اشتباه انجام می‌دهد و با قراردادن همه بازیکنان در نیمه زمین خودی نیز توانایی بسته نگه داشتن دروازه تیمش را ندارد. او تاریخی‌ترین فرصت ایران برای رسیدن به مرحله دوم جام جهانی را از دست داد و احتمالاً منتظر است که جام ملت‌های آسیای بعدی و جام جهانی بعدی نیز به‌عنوان پاداش ویژه به او تقدیم شود تا فرصت لازم برای بروز توانایی‌هایش داشته باشد! باید امیدوار باشیم که کی‌روش خودش به این نتیجه رسیده باشد که دیگر باید با فوتبال ایران خداحافظی کند و خدمات خود را در جایی دیگر ارائه کند چون به نظر می‌رسد مسئولان فدراسیون فوتبال ایران هنوز هم در تشخیص این موضوع ناتوان هستند. در قطر با هر طرفدار یا کارشناسی که از فوتبال مصر یا کلمبیا می‌دیدیم در مورد کارلوس کی‌روش حرف زدیم که همگی منتقد او و تاکتیک‌هایش بودند بخصوص مصری‌ها که معتقد بودند او با بهترین مصر تاریخ، دفاعی‌ترین تاکتیک‌ها را به کار گرفت. مربی که در فرهنگش نه عذرخواهی وجود دارد و نه پذیرش اشتباه و ضعف و نه خداحافظی جنتلمنانه.
 

آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار ورزشی
مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال در آخرین مصاحبه خود درباره سرمربی تیم ملی می‌گوید: «از همه می‌خواهم اجازه داده شود در این زمینه بهترین تصمیم را بگیریم. من به شما اطمینان می‌دهم که فدراسیون و هیأت رئیسه امانتدار مردم خواهند بود و بهترین تصمیم را خواهند گرفت. هدف ما جبران این نتیجه در جام ملت‌های آسیاست.» این جمله تاج در حقیقت ادامه مصاحبه قبلی اوست که نام کاندیداهای سرمربیگری تیم ملی را تلویحی نام برده بود. مشتی گزینه تکراری و دم دستی که هیچ هیجان و شوری برنمی‌انگیزد. کی‌روش سرلیست این فهرست است و در ادامه نام‌های تکراری همانند برانکو، فرهاد مجیدی و علی دایی نیز مطرح شده‌اند. گزینه‌هایی تکراری که هیچ کدام برای نیمکت تیم ملی آورده‌ای حتی روی کاغذ ندارند.
در میان گزینه‌ها بی‌تردید قرار گرفتن نام کی‌روش یک علامت سؤال بزرگ است. کی‌روش در جام جهانی عملکردی نومیدکننده با تیم ملی داشت و خروجی که از او دیدیم، حتی با دوران 8 ساله قبلی‌اش فاصله بعیدی گرفته بود. تیم ایران در یکی از آسان‌ترین گروه‌های جام جهانی سنگین‌ترین شکست تاریخ جام جهانی را با باخت شرم‌آور 6 گله برابر انگلیس رقم زد که سومین شکست پرگل جام بود. در بازی دوم اگرچه در یک فضای برانگیختگی به ولز 2 گل زدیم تا به جام بازگردیم اما فراموش نکنیم که این دو گل در وقت‌های اضافه و هنگامی به ثمر رسید که حریف 10 نفره شده بود. در بازی آخر برابر امریکا اما هرچه ریسیده بودیم، پنبه شد و در حالی که بهترین موقعیت را برای صعود به دور دوم داشتیم و با یک تساوی به مرحله بعد می‌رسیدیم، تیم ملی شکست خورد تا در حسرت صعود بمانیم.
این کارنامه بی‌تردید جای دفاع ندارد و به اندازه‌ای نومیدکننده بوده که رئیس فدراسیون فوتبال بابت آن عذرخواهی می‌کند. کاری که خود کی‌روش انجام نداد. قطعاً هر مربی دیگری به جای کی‌روش روی نیمکت تیم ملی نشسته بود، در پایان شکست برابر امریکا بلادرنگ از کار برکنار می‌شد اما اینکه او هنوز از بیشترین شانس برای نشستن روی نیمکت ایران در جام ملت‌ها برخوردار است و مهم‌ترین گزینه محسوب می‌شود، جای تعجب فراوان دارد و شاید همانگونه که منتقدان و خرده‌گیران مدعی هستند، به اتفاقات فرامتنی و کنفرانس‌های مطبوعاتی باز می‌گردد.
در این میان تأیید تلویحی وزیر ورزش از عملکرد کی‌روش و تمجید از او یک کد پنهان است که از سوی دستگاه تصمیم‌ساز ورزش بیرون آمده و نشان می‌دهد که مجموعه وزارت ورزش برای ادامه همکاری با کی‌روش تمایل دارد.
این معادله اما سوی دیگری هم دارد. آنجا که به فهرست لاغر گزینه‌ها می‌نگریم و هیچ نام دندان‌گیری را مشاهده نمی‌کنیم. نه دایی، نه مجیدی و نه حتی برانکو با وجود دوران باشکوه و موفق در پرسپولیس گزینه‌های دوست داشتنی و بزرگی نیستند که برای نیمکت تیم ملی ما را به وجد بیاورند. برانکو به‌عنوان موفق‌ترین مربی یک دهه اخیر فوتبال ایران یک دوره متوسط با تیم ملی داشته و امتحانش را پس داده در حالی که برای فوتبال ایران افق‌های پیش رو و دوردست از این نام‌ها بزرگتر است.
فوتبال ایران برای رسیدن به این افق و به این کرانه، یک نام بزرگ می‌خواهد. کسی که بتواند فوتبال کم ستاره و راکد ایران را تکان داده و تیم جدیدی بسازد. مربی که با انگاره‌های نو، تیم ملی را متحول کند. آنچه ظاهراً در پلن مدیران فدراسیون جایی ندارد.
 

ایمان گودرزی
خبرنگار
جام جهانی هم به پایان رسید و تیم ملی ایران نه تنها نتوانست از مرحله گروهی صعود کند بلکه حتی نتوانست شکست‌های آبرومندانه‌ای داشته باشد! تا چالش بعدی فوتبال ایران فقط یک سال زمان باقی مانده و شرایط فدراسیون و سرمربی تیم در حال حاضر روی هوا قرار دارد. در حالی که فوتبالی‌ها این روزها درگیر معذرت خواهی گرفتن از کی‌روش و مهدی تاج هستند هیچ آینده روشنی را نمی‌توان برای تیم ملی متصور شد! سؤال اصلی این است که کارلوس کی‌روش سرمربی تیم ملی خواهد ماند یا خیر؟ اگر قرار است پرتغالی بماند چرا زودتر اعلام نمی‌کنند تا تکلیف مرد پرتغالی نیز روشن شود و برنامه‌هایش را برای جام ملت‌های آسیا تدارک ببیند؟ اگر قرار نیست بماند باز هم با وجود زمان باقیمانده باید سرمربی تیم ملی مشخص شود تا او نیز برای تورنمنت بعدی برنامه‌ریزی کند. اصلاً اگر قرار است کی‌روش برود چه کسی قرار است بیاید و این چالش را بپذیرد؟ در بین گزینه‌های داخلی اسم فرهاد مجیدی، قلعه‌نویی و نکونام به گوش رسید اما مثل اینکه جواد از این مسئولیت شانه خالی کرده است. تکلیف تیم که فعلاً مشخص نیست اما سؤال دیگر این است که چرا هیچ گزینه جذابی در بین این اسامی نیست؟ مثل اینکه دیگر برای کسی فرقی نمی‌کند چه کسی چنین جایگاهی داشته باشد.
 

هومن جعفری
خبرنگار

برای چندمین بار در یک ماه اخیر باید به یک سؤال تکراری فکر کنیم. آیا کی‌روش مربی تیم ملی می‌ماند؟ پاسخ من هنوز همان است که پیش از این نوشته بودم.
اگر کارلوس کی‌روش بهترین گزینه برای اداره تیم ملی است، با او ادامه بدهیم. اگر نیست و گزینه‌های دیگری داریم که از او بهترند، با آنها مذاکره کنیم و اگر به توافق رسیدیم کی‌روش را کنسل کنیم.
من مطلقاً نظری در مورد فدراسیون تاج نمی‌دهم چون صادقانه از این آدم و نقشه‌هایش و مدل فکری‌اش خوشم نمی‌آید. وقتی هم از کسی خوشم نیاید سعی می‌کنم در موردش ننویسم.
در مورد آینده تیم ملی با کی‌روش هم نظرم ساده است: گزینه‌های جانشینی او چه کسانی هستند؟ وقتی قرار است یک نفر برکنار شود من اول دنبال اینم که جانشینش چه کسی خواهد بود؟ این اسامی مطرح شده اسامی درستی نیست.
تاج هم دنبال مربی دیگر نیست. او با کی‌روش راحت است. به اصطلاح اهل فن این دو تا همدیگر را با شلوار کردی دیده‌اند. دیگر سختشان است بروند دنبال یکی دیگر که با او از صفر شروع کنند خاصه اینکه تجاربشان با نفرات بعد از او هم تجاربی نبود که ارزش تداوم داشته باشد.
طبیعتاً همه مختارند که قاطعانه نظر بدهند که فلانی و فلانی مربی بشوند یا نشوند. من نظر قاطع نمی‌دهم چون اینجا دیگر سرزمین نظرات قاطع دادن نیست. با دلار چهل و یک هزار تومانی، رفتن دنبال مربی خارجی جدید بزرگتر از کی‌روش اصلاً شدنی نیست!
با وضع موجود هم سرمربی ایرانی یک دهم حواسش به تیم ملی است و نه دهم حواسش به فحش‌هایی که هر روز می‌خورد! من خوشبین نیستم که بتوان مربی خارجی بهتر از کی‌روش را آورد و او هم در ایران ماندگار بشود. شما مختارید خوشبین باشید.

سینا فتوت
خبرنگار
سادات مجلس و مدیر برنامه‌ها و مشاوران مربیان ایرانی نامزد حضور در تیم ملی ببخشند که بنده این‌طوری با پای برهنه می‌پرم وسط سفره آبگوشتشان! بنده کمترین توصیه می‌کنم مربیان ایرانی نامزد سرمربیگری تیم ملی خودشان را مضحکه عام و خاص نکنند و به تیم ملی نیایند و با خیال راحت در تیم باشگاهی‌شان نان و ماستشان را بخورند.
من بر این باور نیستم که مربی ایرانی برای تیم ملی مناسب نیست. بر این باور هستم که مربیان ایرانی در این مسند بسیار آسیب‌پذیر می‌شوند خاصه در مقطع حساس کنونی که من و شما که کاره‌ای نیستیم از صبح تا شب در فضای مجازی به جرمی که نکرده‌ایم، مشغول فحش خوردنیم! وای به حال مربی تیم ملی! حساب کنید با پژمان درستکار که خوشنام است و سرمربی تیم ملی کشتی است، در امریکا چه کردند! مطمئن باشید همین نسخه را برای مربیان ایرانی‌مان هم پیاده می‌کنند. بعداً منت ایثارگری سر ما نگذارید که من آمدم و فحش خوردم و نتیجه نگرفتم و تیم روحیه نداشت! شرایط این است. اگر می‌توانی تمرکز کنی بیا! قرار است در جام ملت‌ها از روی سکوهای فارسی زبان فحش بخوری! چیزی که تا امروز کم سابقه بوده. اگر به هم می‌ریزی نیا!
 
 

امیررضا همایون
خبرنگار
کی‌روش دو دوره روی نیمکت تیم ملی نشسته که دوره نخست 8 سال به طول انجامید تا بادوام‌ترین سرمربی تیم ملی ایران لقب بگیرد. او حالا با داشتن آمار هدایت یوزها در 107 بازی از سال 2011 تا پایان جام جهانی 2022 که سومین حضور متوالی کارلوس با تیم ملی در مهم‌ترین تورنمنت فوتبالی جهان محسوب می‌شد، پرسابقه‌ترین مرد نیمکت تیم ملی است. شاید زمانی که او در سال 2011 به‌عنوان مربی خارجی به ایران سفر کرد، هیچ کسی تصور اتفاقاتی که با کی‌روش در تیم ملی رخ داد را نداشت. مربی که پیش از آمدن به ایران از رزومه پر و پیمانی برخوردار بود و سابقه هدایت تیم ملی فوتبال پرتغال در جام‌جهانی 2010 آفریقای جنوبی، دستیاری فرگوسن و سرمربیگری رئال دهه 2000 میلادی را در کارنامه داشت و از همین رو اتفاقاتی که برای او روی نیمکت تیم ملی ایران رخ داد، باورکردنی نبود.هر چه که هست کی‌روش با ایران در طول 107 مسابقه موفق به ثبت آمار 63 پیروزی، 27 تساوی و 17 شکست در طول دو دوره 8 ساله و 3 ماهه هدایت تیم ملی شد. آماری که روی کاغذ می‌توان به آن نمره قبولی داد اما وقتی عملکرد تیم ملی را در 3 دوره جام جهانی و 2 دوره جام ملت‌ها مرور می‌کنیم، به ویترین خالی برمی‌خوریم؛ نه صعود به دور دوم جام جهانی و نه حتی رسیدن به فینال جام ملت‌ها. آنچه از کی‌روش تصویر یک مربی دیرپا اما ناکام را ارائه می‌دهد.