سرمربی تیم ملی فرانسه در آخرین کنفرانس مطبوعاتی خود برای فینال حضور پیدا کرد و زمانی که از او در مورد حضور کریم بنزما در ورزشگاه پرسیده شد گفت: «من از وضعیت مصدومان خبر ندارم، بنزما و لوکاس هرناندز بازیکنانی بودند که از لیست ما مصدوم شدند و با 24 بازیکن به کار خود ادامه دادیم. من فقط مسئولیت این 24 بازیکن را در اختیار دارم و نمی‌دانم روز فینال چه کسی در ورزشگاه حضور خواهد داشت.»
 

گری لینکر بازیکن سابق تیم ملی انگلیس در مورد آخرین حضور مسی در جام جهانی گفت: «هر اتفاقی که در فینال بیفتد، بازی مسی در قطر جایگاهش را در قلب هواداران فوتبال در سراسر جهان تثبیت کرده است. مردم همیشه می‌گویند که چقدر در مورد مسی صحبت می‌کنم، اما من بابت آن عذرخواهی نمی‌کنم و هرگز هم نخواهم کرد، او اکنون 35 سال دارد و زمان زیادی از او باقی نمانده است، پس بیایید از هر ثانیه حضور او لذت ببریم.»
 

دروازه‌بان و کاپیتان تیم ملی فرانسه در کنفرانس مطبوعاتی قبل از فینال جام جهانی به سؤالات خبرنگاران پاسخ داد. او در جواب این سؤال که چه برنامه‌ای برای مهار مسی دارید گفت: «به نظر من این تقابل چیزی فرا‌تر از این است که فقط روی یک بازیکن متمرکز شویم. یک فینال بین دو کشور بزرگ و بدیهی است که وقتی با چنین بازیکنی روبه‌رو می‌شوید باید تمرکز ویژه‌ای روی او داشته باشید، اما آرژانتین فقط مسی نیست.»
 

جام جهانی 2022 به ایستگاه آخر رسیده و آرژانتین یا فرانسه در ورزشگاه لوسیل جام قهرمانی را بالای سر خود می‌برند. تیم لیونل اسکالونی در نیمه‌نهایی اجازه نداد کرواسی برای دومین بار متوالی به فینال راه پیدا کند و آبی‌ها بعد از 24 سال نخستین مدافع عنوان قهرمانی هستند که در فینال حاضر می‌شوند.
ویدیویی از لیونل مسی این هفته در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد، نه یکی از آن گل‌های فوق‌العاده یا پاس گل‌های شگفت‌انگیزش بلکه ویدیویی از یک ژورنالیست که از استعداد پایان‌ناپذیر فوق‌ستاره 35 ساله حرف می‌زد و به او یادآوری می‌کرد که الهام‌بخش پسران و دختران سرزمینش است. برنده هفت توپ طلا باکس تمام افتخارات را در دوران فوتبالی خود تیک زده جز یکی که از همه بزرگتر است و همه خود را آماده می‌کنند که احتمالاً در آخرین بازی‌اش در جام جهانی این افتخار را به دست بیاورد.
بازیکن پاری‌سن‌ژرمن اگرچه در قطر درخشان بوده اما یک نفره نمی‌توانست تیم کشورش را در بزرگترین عرصه جهانی به جلو ببرد. نیکلاس اوتامندی در دفاع درخشیده، انزو فرناندز ستاره خط میانی بوده و خولین آلوارس چند صفحه‌ای از کتاب زوجش در خط حمله را برای خود برداشته است.
باخت برابر عربستان سعودی و گل آخرین ثانیه هلند افکار آرژانتینی‌ها را به هم ریخت اما قهرمان کوپا امریکا مصمم بود به فهرست بلندبالای غول‌های ناکام، اسپانیا، بلژیک و آلمان اضافه نشود. برای همین کرواسی که خود یکی از مدعیان قهرمانی، برزیل را از سر راه برداشته بود، به لطف خط حمله خطرناک خود شکست داد. آلوارس یک پنالتی گرفت که مسی آن را گل کرد و دو گل دیگر زد تا پیروزی مقتدرانه‌ای برای آلبی سلسته رقم بخورد و قهرمان سال‌های 1978 و 1986 برای ششمین بار به فینال برسد. آرژانتین نمی‌خواهد به رکورد نامطلوب آلمان که چهار فینال را باخته، برسد اما این تیم در شش بازی قبلی خود در این جام حداقل دو گل زده و این آمار امیدبخش است.
تنها اسپانیا در سال 2010 توانسته بعد از باختن اولین بازی‌اش در جام جهانی قهرمان شود اما تیم اسکالونی در قطر به طور متوسط در هر بازی با بیش از شش ضربه از سوی رقبا مواجه نشده و برای اینکه در بازی امشب برابر
هم‌ باشگاهی مسی، کیلیان امباپه به هدفش برسد، باید این استحکام دفاعی را ادامه دهد.
قبل از پرواز فرانسه به خاورمیانه تقریباً تمام اتفاقات بد ممکن رخ داد. مصدومیت‌های متعدد، جنجال‌های حاشیه‌ای تمام نشدنی و سقوط غیرقابل تصور در لیگ ملت‌های اروپا اما همه را مدیریت کردند و تیمی که از جمله مدعیان اصلی به حساب نمی‌آمد، خودش را تا بازی آخر رساند. تیم دیدیه دشان در نبود پل پوگبا، انگولو کانته و کریم بنزما، دارنده توپ طلا با مشکل جدی مواجه نشد و مربی فرانسه حتی در کنفرانس خبری روز گذشته با این سؤال روبه‌رو شد که بنزما را برای بازی آخر به ترکیب اضافه کند اما او که یکی از سه نفری است که به عنوان بازیکن و مربی قهرمان جهان شده، نفس عمیقی کشید و پاسخی نداد چون همیشه با داشته‌هایش به دنبال بهترین نتیجه بوده.
فرانسه در یک‌چهارم ‌نهایی و برابر انگلیس اجازه نداد جام به خانه برگردد اما در نیمه‌نهایی و برابر اولین تیم آفریقایی حاضر در این مرحله به زحمت زیادی افتاد و چند بار دروازه‌اش برابر مراکش تا مرز فروپاشی پیش رفت. با دست‌های هوگو لوریس و مهارت و تلاش ابراهیما کوناته و البته گل‌های تئو هرناندس و راندال کولو موانی، آبی‌ها راهی فینال شدند. برزیل 1998 آخرین مدافع عنوان قهرمانی بود که تا فینال رسید و در آن جام به میزبان مسابقات، فرانسه باخت.
تیم دشان مقابل مراکش برای نخستین بار در این جام کلین‌شیت کرد و حالا می‌خواهند سومین کشور جهان بعد از ایتالیا و برزیل باشند که از عنوان قهرمانی‌شان با موفقیت دفاع می‌کنند. قهرمان سال‌های 1998 و 2018 از مرحله گروهی جام جهانی 1978 به هیچ رقیبی از امریکای جنوبی نباخته، اگرچه آن تیم برنده آرژانتین بود که در نهایت به عنوان قهرمانی رسید.

سابقه رویارویی
فینال امشب سیزدهمین بازی آرژانتین و فرانسه در رقابت‌های مختلف است که نماینده امریکای جنوبی شش پیروزی به دست آورده در برابر شش برد نماینده اروپا؛ سه بازی هم مساوی شده است.
آخرین بازی دو تیم به یک‌هشتم‌ نهایی جام جهانی 2018 مربوط می‌شود که آبی‌ها در یک بازی هیجان‌انگیز 4 بر 3 به پیروزی رسیدند و شوت برق‌آسای بنژامین پاوار در آن بازی برای هواداران فوتبال خاطره‌ساز شد. آلبی سلسته در دو بازی اول با فرانسه در جام جهانی در سال‌های 1930 و 1978 به پیروزی رسیده و در مجموع 12 بازی این دو تیم بزرگ، تنها سه بار هر دو تیم موفق به گلزنی شده‌اند.

اخبار تیمی
دو آرژانتینی مجبور شدند بازی نیمه‌نهایی را به دلیل محرومیت از هتل تماشا کنند چون مقابل هلند دومین کارت زردشان را گرفته بودند اما مارکوس آکانیا و گونسالو مونتیل دوباره در دسترس اسکالونی هستند. مونتیل در یک جنگ محکوم به شکست با ناهوئل مولینا برای سمت راست دفاع حاضر است اما آکانیا تقریباً اطمینان دارد که جای نیکلاس تالیافیکو را در دفاع چهار نفره می‌گیرد و لیساندرو مارتینس باید به نیمکت‌نشینی رضایت دهد اگرچه هواداران منچستریونایتد از این تصمیم خوش‌شان نیاید.
آلخاندرو گومس تنها مصدوم آرژانتین است که در بهترین شرایط به نیمکت می‌رسد اما نفس هواداران به شماره افتاد وقتی مسی در بازی نیمه‌نهایی همسترینگ خود را گرفت. هیچ نشانه‌ای از نرسیدن فوق‌ستاره آرژانتین به این بازی بروز نکرده و او قصد دارد با حضور در مسابقه با فرانسه با 26 بازی در جام جهانی رکورددار شود. تغییر سیستم آرژانتین منجر می‌شود به اینکه یک ستاره دیگر در پایان دوران بازی خود، آنخل دی‌ماریا در ترکیب اصلی قرار بگیرد.
اگر دی‌ماریا از ابتدا در زمین باشد، لئاندرو پاردس به ناچار راه را برایش باز می‌کند و پائولو دیبالا و لوتارو مارتینس هم یک بار دیگر قصد دارند بازیکنان جانشین تأثیرگذاری در ترکیب آلبی‌سلسته باشند.
در اردوی فرانسه، باد مستقیم کولر قربانی‌های زیادی گرفته و بعد از دایو اوپامکانو و آدرین ربیو نوبت به کینگزلی کومان رسید که قبل از نیمه‌نهایی به سرماخوردگی مبتلا شود، حالا گزارش شده رافائل واران و کوناته بیمار شده‌اند. گفته می‌شود ربیو و اوپامکانو حال‌شان بهتر شده و می‌توانند به ترکیب اصلی برسند. اولی مستقیم به خط میانی می‌آید و جای یوسف فوفانا را می‌گیرد اما دشان مشکلات بیشتری در خط دفاع دارد. کوناته بازی تحسین‌برانگیزی مقابل مراکش انجام داد اما گزارش شده حالش بدتر از واران است و دشان احتمالاً اوپامکانو را به ترکیب اصلی برمی‌گرداند اما کومان از ابتدا هم بازیکن ترکیب اصلی فرانسه به حساب نمی‌آمد.
تئو هرناندس مقابل مراکش چند بار ضربه خورد اما بعید است جایش در ترکیب اصلی را به خطر بیندازد ضمن اینکه کیلیان امباپه رقابت فردی خود برای کفش طلا را با مسی ادامه می‌دهد که مثل او پنج گله است. امباپه در 23 سالگی می‌تواند جوان‌ترین بازیکن تاریخ شود که در دو فینال جام جهانی موفق به گلزنی می‌شود. او به حمایت یکی از بهترین بازیکنان فرانسه در این جام، آنتوان گریزمان نیاز دارد که علاوه بر مشارکت در همه جای زمین، 21 موقعیت برای هم‌تیمی‌های خود فراهم کرده و در جام جهانی قطر رکورددار است.

 

کارنامه‌ای پر از سؤال برای میزبانی قطری‌ها
هزاران صندلی خالی در بازی‌های حذفی، پوزخند بازیکنانی که قصد صحبت کردن دارند، هوادارانی که به خاطر بیان هویت‌شان به تلافی‌جویی تهدید می‌شوند و هزاران کارگر مهاجری که در آماده‌سازی شهر دوحه برای این مسابقات جان باختند را فراموش کنید. جانی اینفانتینو رئیس فیفا می‌گوید همه چیز یک موفقیت خارق‌العاده بود که در آن ورزش دفاع از حقوق بشر بود. اما از آنجایی که جام جهانی قطر به عنوان کانون توجه اهالی ورزش به پایان خود نزدیک می‌شود –اینکه میزبانی این کشور خوب یا بد تلقی شود همچنان به منافع شخصی که با او صحبت می‌کنید بستگی دارد- وقت آن است که به آینده نگاه کنید.
برای قطر چه اتفاقی می‌افتد؟ برای استفاده‌اش از ورزش به عنوان ابزار قدرت نرم؟ برای جمعیت مهاجر آن و برای فیفایی که در وهله اول این مسابقات را به کشور کوچک حاشیه خلیج فارس اعطا کرد؟
در روزهایی با چهار بازی متوالی پر می‌شد، به راحتی فراموش می‌شد که تیم کشور میزبان بدترین تیم مسابقات بود. قطر برای دوازده سال، عمدتاً از طریق آکادمی اسپایر که در سطح جهانی تحسین شده بود، تلاش کرد تا یک تیم ملی بسازد که قادر به رقابت در این جام باشد. مسئولان این کشور اما به طرز بی‌رحمانه‌ای فهمیدند که هرچقدر پول خرج کنند، هرچقدر تلاش کنند بازیکن خارجی بخرند و تابعیت قطری به آنها بدهند، برای ایجاد یک تیم ملی که قادر به رقابت با بهترین‌ها باشد، نیاز به سرمایه‌گذاری غیرمالی در بازه زمانی طولانی‌تری هست.
شاید با شکست خوردن پروژه ساختن یک تیم ملی قوی برای جام، اکنون قطری‌ها سرمایه‌گذاری روی یک رشته ورزشی دیگر را آغاز کنند، رشته‌ای مثل هندبال که سال 2015 میزبان رقابت‌های قهرمان جهان آن بودند و نایب قهرمانش هم شدند اما چند سال بعد با کاهش بودجه ستاره‌های خارجی‌اش یکی یکی رفتند، تورنمنتی که عملاً دنیای دیزنی شرکتی برای فوتبال بود که فقط ثروتمندان می‌توانستند به آن سفر کنند، تا الان به خاطر برگزاری مسابقات حواس‌ها را از مسائل جانبی پرت کرده و از این نظر به هدفش رسیده است، اما با پایان بازی‌ها و جداسازی استادیوم‌ها و فرو نشستن هیاهوی مسابقات،‌ خیلی‌ها دوباره به یاد خواهند آورد که قطر برای میزبانی از تورنمنت ورزشی اول دنیا چه کرد و چگونه آن را برگزار کرد.


هم‌تیمی سابق افشاگری کرد:
رونالدو برای امباپه همه چیز است!
پیش از فینال امروز جام جهانی دیالو - که سه سال را با امباپه در پاری سن ژرمن گذراند و قبل از انتقال قرضی به لایپزیش در تابستان - علاقه هم‌تیمی سابق خود را در مورد بحث مسی و رونالدو فاش کرد. این مدافع مدعی شد که کریستیانو رونالدو برای امباپه همه چیز است و او می‌تواند حداقل یک ساعت در مورد ستاره پرتغالی صحبت کند. دیالو به دیلی میل گفت: «کریستیانو رونالدو به معنای واقعی کلمه برای کیلیان امباپه همه چیز است. اگر از لیونل مسی به‌عنوان رقیب کریستیانو نام ببرید، امباپه حداقل یک ساعت با شما مناظره خواهد کرد تا بهتر بودن رونالدو را ثابت کند. برای او، کریستیانو غیرقابل جایگزین است.»